تبیان، دستیار زندگی
هر كس یك روز از (ماه) رمضان را روزه بدارد و از سه چیز سالم باشد، بهشت را با هر چه در آن باشد براى او تضمین مى‏كنم. زبان، شكم و شهوتش.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

پرهیز از دشنام، دروغ و ریا

رمضان، قرآن

- قال الإمام الصادق علیه‏السلام: إنَّ أبی علیه‏السلام قالَ: «سَمِعَ رَسولُ الله‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله امرَأَةً تُسابُّ جارِیَةً لَها و هِیَ صائِمَةٌ، فَدَعا رَسولُ الله‏ِ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله بِطَعامٍ فَقالَ لَها: كُلی! فَقالَت: أنَا صائِمَةٌ یا رَسولَ الله‏ِ!

فَقالَ: كَیفَ تَكونینَ صائِمَةً و قَد سَبَبتِ جارِیَتَكِ؟! إنَّ الصَّومَ لَیسَ مِنَ الطَّعامِ وَالشَّرابِ، و إنَّما جَعَلَ الله‏ُ ذلِكَ حِجاباً عَن سِواهُما مِنَ الفَواحِشِ مِنَ الفِعلِ وَالقَولِ یُفطِرُ الصّائِمَ. ما أقَلَّ الصُّوّامَ و أكثَرَ الجُوّاعَ!»(1)؛ امام صادق علیه‏السلام از پدرشان روایت فرمود: «پیامبر خدا شنید كه زنى روزه‏دار، كنیز خود را دشنام مى‏دهد. پس، غذایى طلب كرد و به او گفت: «بخور.»

زن گفت: من روزه‏ام، اى پیامبر خدا!   

فرمود: «چگونه روزه‏اى، كه كنیزت را دشنام دادى؟! روزه، تنها نخوردن غذا و نوشیدنى نیست و همانا خداوند، روزه را حجابى در برابر كار و سخن زشت قرار داده، كه روزه‏دار با آن، روزه را افطار مى‏كند. روزه‏داران، چه اندك‏اند و گرسنگان چه بسیار!»  

- قال رسول الله‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: الصِّیامُ جُنَّةٌ، إذا كانَ أحَدُكُم صائِما فَلا یَرفَث ولا یَجهَل، فَإِنِ امرُؤٌ قاتَلَهُ أو شاتَمَهُ، فَلیَقُل: إنّی صائِمٌ، إنّی صائِمٌ(2) ؛‌ روزه، سپر است. هر گاه یكى از شما روزه بود، پس دشنام ندهد و نابخردى نكند و نیز اگر كسى با او به جنگ برخاست و یا دشنامش داد، بگوید: «من روزه‏ام، من روزه‏ام.»   

  

- قال رسول الله‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: ما مِن عَبدٍ یُصبِحُ صائِما فَیُشتَمُ فَیَقولُ: إنّی صائِمٌ سَلامٌ عَلَیكَ، إلاّ قالَ الرَّبُّ ـ تَبارَكَ و تَعالى ـ لِمَلائِكَتِهِ: «اِستَجارَ عَبدی بِالصَّومِ مِن عَبدی، أجیروهُ مِن ناری، وأدخِلوهُ جَنَّتی»(3) ؛‌ هیچ بنده‏اى نیست كه روزه باشد و دشنامش دهند و او بگوید: «سلام بر تو! من روزه‏دارم»، مگر آن كه پروردگار متعال به فرشتگانش گوید: «بنده‏ام از بنده دیگرم به روزه پناه جست. پس، او را از آتش من پناه دهید و او را وارد بهشت من كنید.»

- قال رسول الله‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: لا تُسابَّ و أنتَ صائِمٌ، فَإِن سَبَّكَ أحَدٌ فَقُل: إنّی صائِمٌ، و إن كُنتَ قائِما فَاجلِس(4) ؛ وقتى روزه‏ هستی، دشنام مده، و اگر كسى دشنامت داد، بگو: «من روزه‏ام» و اگر ایستاده بودى، بنشین [تا خشمت فرو نشیند].  

- قال رسول الله‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: مَن لَم یَدَع قَولَ الزّورِ وَالعَمَلَ بِهِ وَالجَهلَ، فَلَیسَ لله‏ِِ حاجَةٌ أن یَدَعَ طَعامَهُ و شَرابَهُ (5) ؛ هر كس سخن دروغ و حرام، عمل به آن و نابخردى را رها نكند، خداوند نیازى ندارد كه او از خوردنى و نوشیدنى‏اش دست بكشد.

- قال رسول الله صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: مَن صامَ یَوما مِن رَمَضانَ فَسَلِمَ مِن ثَلاثَةٍ ، ضَمِنتُ لَهُ الجَنَّةَ عَلى ما فیهِ سِوَى الثَّلاثِ: لِسانِهِ و بَطنِهِ و فَرجِهِ (6) ؛ هر كس یك روز از (ماه) رمضان را روزه بدارد و از سه چیز سالم باشد، بهشت را با هر چه در آن باشد براى او تضمین مى‏كنم. زبان، شكم و شهوتش.

- قال الإمام الباقر علیه‏السلام: إنَّ الكَذبَةَ لَیُفطِرُ الصِّیامَ، وَالنَّظرَةَ بَعدَ النَّظرَةِ، وَالظُّلمَ كُلَّهُ؛ قَلیلَهُ و كَثیرَهُ (7) ؛ دروغ، روزه را باطل مى‏كند؛ همچنین نگاهِ پس از نگاه؛ و همه (گونه‏هاى) ستم: چه كم باشد چه بسیار .

- قال رسول الله‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: مَن صامَ یُرائی فَقَد أشرَكَ (8) ؛ هر كس ریاكارانه روزه بگیرد، شرك ورزیده است.  

پی‌نوشت‌ها:

1- النوادر للأشعری: 22/10، الكافی: 4/87/3، تهذیب الأحكام: 4/194/553، من لا یحضره الفقیه: 2/109/1861، الإقبال:1/195، بحارالأنوار: 96/293/16.

2- سنن أبی داود: 2/307/2363، صحیح البخاری: 2/670/1795، صحیح مسلم: 2/807/163، الموطّأ: 1/310/57، مسند ابن حنبل: 3/68/7495 ، السنن الكبرى: 4/448/8309، كنز العمّال: 8/447/23589 .

3- ثواب الأعمال: 76/1، الأمالی للصدوق: 682/933، المحاسن: 1/150/216، النوادر للراوندی: 135/177، بحارالأنوار: 96/288/1 .

4- السنن الكبرى للنسائی: 2/241/3259، مسند ابن حنبل: 3/418/9537، صحیح ابن حبّان: 8/259/3483، صحیح ابن خزیمه: 3/241/1994، كنز العمّال: 8/508/23868 .

5- صحیح البخاری: 5/2251/5710، سنن أبی داود: 2/307/2362، سنن الترمذی: 3/87/707، سنن ابن ماجه: 1/539/1689، السنن الكبرى: 4/449/8311 .

6- كنز العمّال: 8/481/23728، الدرّ المنثور: 1/ 454 .

7- الإقبال: 1/195، بحار الأنوار: 97/352 .

8- مسند ابن حنبل: 6/82/17140، المستدرك على الصحیحین: 4/365/7938، المعجم الكبیر: 7/281/7139، تفسیر القمّی: 2/47 .

منبع:

كتاب ماه خدا، محمدی ری شهری، ج 1، ص 250.

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.