خدایا! این هفته هم هنوز به دعا کردن فکر می کنم و به خوبی دعا. اما بعضی وقتها دعا کردن برایم خیلی سخت می شود. چون نمی دانم دقیقاً چه دعایی باید بکنم. گاهی فکر می کنم فقط برای چیزهای خیلی مهم باید دعا کنم و کار خوبی نیست که وقت و بی وقت و برای هر چیز کوچکی مزاحمت بشوم. اما نمی دانم کجا خواندم که تو به حضرت ابراهیم گفتی: «هیچ عیبی ندارد. نمک غذا و علف گوسفندت را هم از من بخواه.»

آن وقت بود که خیلی ذوق کردم و فهمیدم که تو واقعاً دوست داری با تو حرف بزنیم. دلیلش مهم نیست. گاهی وقتهاهم، خودت بهانه جور می کنی تا ما دعا کنیم.

راستی خدا، من خیلی وقتها نمی دانم چه دعایی برایم خوب است و چه دعایی بد. ممکن است اشتباهی دعا کنم. خدایا خواهش می کنم خودت دعاهای مرا درست کن. یک چیز دیگر. وقتی قرآن می خوانم، می بینم قرآن یک عالم دعاهای خوب دارد. حتماً خدایا، تو از زبان پیامبرهایت می خواهی به ما یاد بدهی چه جوری و چه دعاهایی کنیم.

خدایا من این دعای آخر سوره ی «بقره» را خیلی دوست دارم. می خواهی آنها را برایت بنویسم: ای پروردگار ما! اگر فراموش کرده ایم یا خطایی کرده ایم، از ما بازخواست مکن. ای پرورگار ما! آن گونه که بر امتهای پیش از ما تکلیف سنگینی قرار دادی، تکلیف سنگین بر دوش ما مگذار و آنچه طاقت آن را نداریم، بر ما تکلیف مکن. گناه ما را ببخش و ما را بیامرز و به ما رحم کن.

تو چه جوری دعا می کنی و در دعاهایت از خدا چه می خواهی؟ آخرین دعاهایت را برای خدا بنویس و پست کن. نگو که صندوق پستی خدا را بلد نیستی. نگو که نشانی اش را گم کرده ای.

تو خوب می دانی که این نامه ای است که بی تمبر و پاکت، به دست صاحبش می رسد، پس امتحان کن.

                                     ********************************************

مطالب مرتبط

درختی که گفت من پروردگار توام

وخدایی که همین نزدیکی است

کاش تو را می دیدم

آنچه در رگهای من می گردد تویی

لحظه های حضور تو

برو با هاش حرف بزن بگزار آرومت کند