سخن‌چینی یکی از آفات زبان
یکی از آفات زبان که از رذایل اخلاقی به شمار می‌رود و انسان را از راه خدا دور می‌سازد، نمّامی و سخن‌چینی است. سخن‌چینی یعنی پشت سر دیگران سخن گفتن و عیبجویی كردن و به دنبال برملا كردن عیوب دیگران بودن و حرف را از محفلی به محفل دیگری برده و سخنان را پخش كردن.
قرآن كریم در نکوهش سخن‌چینی می‌فرماید:
"وَیلٌ لِکُلِّ هُمَزَهٍ لُمَزَه؛ (1) وای بر هر عیب جویِ سخن چین."
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:
" اَلا اُنَبِّئَکُم بِشِرَارِکُم قَالُوا بَلَی یَا رَسُولَ اللهِ قَالَ المَشَّاءُونَ بِالنَّمِیمَةِ المُفَرِّقُونَ بَینَ الاَحِبَّةِ البَاغُونَ لِلبُرَآءِ المَعَایِبَ. " (2)
«آیا می‌خواهید شما را به بدترین افراد در میان شما آگاه کنم؟ عرض کردند بلی ای رسول خدا . حضرت فرمودند: بدترین افراد آنهایی هستند که به سوی سخن چینی می‌روند، کسانی که میان دوستان جدایی می‌افکنند و در جستجوی عیب برای افراد صالح و پاکدامنند.»
ایشان در جای دیگری می‌فرمایند:
"لا یَدخُلُ الجَنَّةَ نَمَّامٌ" (3)؛ سخن‌چین وارد بهشت نمی‌شود.
پی‌نوشت‌ها:
1- همزه، 1 .
2- اصول کافی، ج4، ص75، ح1 .
3- محجة البیضاء، ج5، ص 275 .
