طالع بینی برای تمام زندگی!

خوشبختى، نزدیك شماست

اگر واقعاً در جستجوى خوشبختى هستید و حقیقتاً مى‏خواهید خوشبخت شوید ، در دوردستْ آن را جستجو نكنید ، چون خوشبختى ، نزدیك شماست و با شما فاصله‏اى ندارد. اصلاً خوشبختى، خارج از شما نیست تا آن را جداى از خود جستجو كنید. بلكه منبع همه خوشبختیها خود شما هستید. اراده مصمّمتان، تفكّر خلّاقتان و اندیشه سازنده‏تان، همان خوشبختى است. مگر غیر از این است كه همه سعادتمندان عالم با سعى و اراده آهنین به این گوهر ارزشمند ، دست یافته‏اند؟ آنها خوشبختى را در خود دیدند ، یافتند و به دست آوردند. بنابراین، آن كسى كه باید سعادت را به ما هدیه كند، كسى نیست جز خود ما. باید آستین همّت را بالا بزنیم و با اراده‏اى محكم و تلاشى شكست‏ناپذیر، به دنبال خوشبختى برویم.

موانع خوشبختى

خوشبختى هم مانند خیلى چیزهاى دیگر، مشكلات و موانعى دارد كه شناختن آنها مطمئناً در رسیدن به گوهر خوشبختى به ما كمك شایانى خواهد كرد.

آیا همین فكر كه « رسیدن به خوشبختى ، كارى سخت و دشوار است » نمى‏تواند مانع خوشبختى محسوب شود. چون بعضى از مردم به اشتباه ، این‏گونه فكر مى‏كنند و یا حتّى از این هم پا را فراتر مى‏گذارند و معتقدند كه رسیدن به خوشبختى، غیرممكن است.

شما چه‏طور؟ آیا شما هم خوشبختى را تا این اندازه دست نیافتنى مى‏دانید؟ به نظر نمى‏رسد این افكار، كمكى به جز دور كردن انسان از تلاش و فعّالیت در جهت رسیدن به خوشبختى داشته باشد و فقط خلّاقیت در فكر و عمل را از انسان مى‏گیرد. ما با توجّه به منابع دینى‏مان این‏گونه نیستیم . چون دائماً به ما توصیه به امید داشتن و امیدوار بودن مى‏شود و همین حالتِ امید است كه راه را بر این‏گونه تفكّراتِ غلط مى‏بندد. در فرهنگ فارسى ما نیز « جوینده » را « یابنده » معرفى كرده‏اند.

مادرِ همه ی موانع ، همین تفكّر غلط است، امّا موانع كوچك و بزرگ دیگرى را نیز مى‏توان برشمرد كه تا اندازه‏اى راه را بر طالب سعادت، تنگ مى‏كنند از قبیل: احساس گناه  ، حسادت ، چشم و همچشمى ، ملامت و سرزنش و....

به عنوان مثال، حسادت را تصوّر كنید. حسادت نمی گذارد شخص حسود احساس خوشبختی کند و مدام در نگرانی و تشویش به سر می برد.با كمى دقّت مى‏توان دریافت كه دقیقاً به همان اندازه كه سعادت و خوشبختىِ ما به دست خودمان است، شقاوت و بدبختى ما نیز به دست خودمان است.

پایگاه محكم خوشبختى

مطمئناً هر انسانِ سعادتمندى، خوشبختى خود را بر پایه‏هاى محكمى استوار كرده كه در صورت از بین رفتن این ستونهاى محكم، در حقیقت ، خوشبختى‏اش از بین مى‏رود.

یكى از مهم‏ترین پایه‏هاى سعادت در هر كار، «میل» و «رغبت» شماست ، یعنى شما تا زمانى كه طالب خوشبختى نشده‏اید هیچ كس و هیچ چیز نمى‏تواند در این زمینه به شما كمك كند.

شاید از خود بپرسید: مگر كسى هم وجود دارد كه رغبتى به خوشبختى نداشته باشد؟ در پاسخ باید گفت: بله. افراد زیادى هستند كه به خاطر مشكلات و سختیهایى كه در راه رسیدن به خوشبختى وجود دارد، على رغم میل باطنى‏شان، خود را راغب به خوشبختى نشان نمى‏دهند و همان وضعیّت كسل‏كننده موجود را ترجیح مى‏دهند .

امّا پایه دوم ، این است كه براى رسیدن به این آرزو ، یا بهتر بگوییم ، به این خواسته باید «تلاش» كرد ، تلاشى بى‏وقفه كه شكستهاى پى‏درپى هم نتواند شما را از این تلاش باز دارد. همین‏كه مى‏گویند: «من باید این كار را انجام دهم » و « من می توانم »، نشانه ی همین تلاش است.

و سرانجام ، سومین پایه و اساس براى خوشبختى ، تلاش همراه با « اندیشه » و « تدبیر » است ، تلاشى هدفمند ، برنامه‏ریزى شده و گام به گام، نه تلاشى از روى احساس كه آنى مى‏آید و آنى هم مى‏رود . تلاشى كه شما را آرام آرام به هدفتان نزدیك كند ، تا به این ترتیب ، از آن همه كوشش و پویش ، خسته نشوید و خود را ملامت نكنید و نگویید: « من مى‏دانستم كه نمى‏توانم! » چون ملامت كردنِ خود ، یكى از موانع اساسىِ راه پرفراز و نشیب خوشبختى است.

شاهراهِ خوشبختى

شاید شما براى رسیدن به خوشبختى، راههاى زیادى را رفته باشید و یا از این راههاى گوناگون، اطلاع پیدا كرده باشید امّا مطمئناً خوشبختى یكى نیست و مسلّماً یك راه هم ندارد. به اقتضاى خوشبختىِ شما، راه مناسب آن نیز وجود دارد.

به نظر مى‏رسد كه در بین همه این راهها ، یك راه وجود دارد كه مى‏توان آن را حقیقتاً « شاهراه خوشبختى » نامید، همان راهى كه مطمئن‏ترین راه است و منتهى به خوشبختى حقیقى، ابدى، و زوال‏ناپذیر مى‏شود. كدام راه؟ راه «ایمان».

شاهراه خوشبختى، همان راهى است كه ما را به خداوند ، نزدیك كند و فطرت ما را بیدار سازد ، چون در وجود ما چیزى است بزرگ‏تر از همه عوامل مادّى خوشبختى كه ما باید در جستجوى آن باشیم و آن، روح خداجو و خدایى ماست. روحى كه نه پیر مى‏شود و نه پیرى بر او تأثیر مى‏گذارد. روحى كه اگر در این شاهراه افتاد ، هیچ آفتى نمى‏تواند آن را از بین ببرد ، و مرگ هم برایش پایان خوشبختیها نیست. چون او سعادت ابدى را یافته است. سعادتى كه با مردن، تمام نمى‏شود و با بیمارى، از بین نمى‏رود و با فقر، تعارضى ندارد.