دیوارهای فاصله رابردار!
راهکارهایی برای ارتباط بافرزند(1)
از مدرسه كه می‌آید، یك سلام و بعد یكراست به اتاقش می‌رود. فقط برای صرف غذا و احیانا تماشای تلویزیون در جمع خانواده حاضر می‌شود. بندرت می‌توان درباره مدرسه و وقایعی كه در طول روز برایش اتفاق افتاده، از او حرفی شنید. حاضر است ساعت‌ها با دوستانش صحبت كند، ولی در گفتگو با والدین به جملات كوتاه و احیانا پاسخ‌های آری یا نه اكتفا می‌كند. یخ ضخیمی در روابط بین او و خانواده وجود دارد كه شكستن آن به هنر والدین بستگی دارد.
برای برقراری ارتباط میان پدر و مادر و نوجوانان باید به دنبال فرصت‌های مناسب بود. اگر فرزند شما به همراه دوستانش در اتومبیل نشسته و شما راننده آنها هستید، فرصت را از دست ندهید.
این بهترین زمان برای پی بردن به مسائلی است كه نوجوان شما با آنها درگیر است. اینجاست كه می‌توانید درباره رفت و آمدهای گذشته و قرار‌های آینده او، بگو مگوهایی كه با دبیران و مربیان داشته است، امتحانی كه فردا خواهد داشت و حتی احساساتی كه در حال شكل گرفتن است، اطلاعاتی به دست آورید.
اگر قدر این فرصت را ندانید ، ممكن است براحتی آن را از دست بدهید. اما برای این كه بتوانید از این مذاكرات بهترین استفاده را ببرید، باید كمی صبور و خوددار باشید.
بچه‌ها در صندلی عقب می‌نشینند و ابتدا درباره موضوعات بی‌ارزش با انرژی و حرارت زیاد صحبت می‌كنند (و البته حواسشان نیست كه شما صرفا یك راننده نیستید). فراموش نكنید شما باید كاملا صبور و خوددار باشید. معمولا بعد از چند دقیقه یكی از آنها جمله‌ای می‌گوید یا نظری می‌دهد تا شما را امتحان كند. شما در یك آن باید تصمیم بگیرید كه یا چیزی بگویید یا همچنان ساكت بمانید.
اگر موضوع زیاد خارج از ادب و نزاكت نیست و احیانا مشكلی آنها را تهدید نمی‌كند، بگذارید به سخنان خود ادامه دهند. پس از مدتی موضوع بحث آنها جالب می‌شود . آنها كم‌كم درباره اتفاقاتی كه برایشان افتاده و شما از آن بی‌خبرید، صحبت می‌كنند. بچه‌ها به قدری گرم گفتگو می‌شوند كه فراموش می‌كنند شما با آنها هستید و صحبت‌های آنها را می‌شنوید.
در این زمان دومین پدیده جالب رخ خواهد داد: حالا شما به یك راننده نمونه تبدیل می‌شوید: در مقابل تمام تابلوهای ایست دو ثانیه كامل توقف می‌كنید، با سرعت مطمئنه یا حتی كمتر از آن رانندگی می‌كنید، در مقابل چراغ زرد یا حتی كمی هم در مقابل چراغ سبز توقف می‌كنید، زیرا دوست دارید این وضعیت همچنان ادامه یابد.
وظیفه شما در این لحظه این است كه همچنان ساكت بمانید. این روشی است كه نوجوان برای این كه برخی جزییات را درباره زندگی خود به گوش شما برساند، انتخاب كرده است. با پرسیدن سوالات پی در پی این لحظه را خراب نكنید. اجازه دهید دوستانش از او سوال بپرسند و نكات را روشن كنند. شما فقط ساكت بمانید و گوش كنید.
پس از این كه آخرین دوست او پیاده شد، لحظه بزرگ فرا می‌رسد. زمانی كه نوجوانتان جای خود را عوض می‌كند و می‌آید كه در صندلی جلو بنشیند، یكایك سلول‌های بدنتان فریاد می‌كشند و به شما می‌گویند از او بپرسید: فلانی كه به او اشاره كردی، كیست و من كی می‌توانم او را ببینم؟ و...؛ اما خوددار باشید.
اگر لازم است مدتی سكوت كنید و با نگاه خود به او آرامش دهید. سپس دوباره به جلو نگاه كنید و به رانندگی خود ادامه دهید. اگر درست عمل كرده باشید ، از گوشه چشم خواهید دید كه فرزند شما همان موقع صدای رادیو را بلند تر خواهد كرد. این كار او نشانه پایان چند لحظه مذاكره غیركلامی شماست.
نوجوان شما بسیار ماهرانه و با زیركی رفتار كرده و در طول یك رانندگی بدون این كه مجبور باشد به تعداد زیادی سوال پاسخ دهد، شما را در جریان جزییات وقایعی كه اخیرا برای او افتاده، قرار داده است.
اكنون شما به اندازه كافی درباره درگیری‌های اخیر او می‌دانید: این كه دوستش او را به مهمانی آخر هفته دعوت نكرده است، معلم به او اجازه نداده است امتحانی را كه به خاطر یك بازی والیبال از دست داده بود ، دوباره برگزار كند و غیره. او اكنون می‌تواند روی همكاری و حمایت شما حساب كند و با شما صحبت کند.حالا اگر در اتاق خود گریه كند و شما بپرسید چه اتفاقی افتاده است، او دلیلش را به شما خواهد گفت، زیرا پیش زمینه كافی دارید كه وقتی او جزییات را برای شما تعریف می‌كند، بتوانید او را درك كنید.
او می‌گوید: دوستم با دیگران بیشتر از من رفت و آمد دارد. اكنون او انتظار دارد شما آنچه را كه آن روز هنگام رانندگی گفته بود، به یاد آورید و با در كنار هم گذاشتن این اطلاعات متوجه شوید كه دوستش قبلا با او صمیمی‌تر بوده است. شما اكنون درك می‌كنید كه نوجوانتان با مشكلی روبه‌روست كه او را ناراحت می‌كند.فرض كنید شما این گفتگوها را در اتومبیل نشنیده بودید، حالا وقتی وارد اتاقش می‌شوید و از او می‌پرسید چرا گریه می‌كنی؟ سرش را بر می‌گرداند و به سوال شما پاسخ نمی‌دهد یا به خاطر سوالی كه می‌كنید، ناراحت می‌شود و واكنش شدید نشان می‌دهد.
علت این است كه بدون پیش‌زمینه ذهنی احتمالا نمی‌توانید بخوبی شرایط او را درك كنید و او آنقدر صبور نیست كه بخواهد همه ماجرا را از ابتدا برای شما تعریف كند. به طور خلاصه، او از دست شما به خاطر چیزی كه هرگز قبلا توضیح نداده است، عصبانی است.
بنابراین یك گردش كوتاه با اتومبیل به همراه دوستان فرزند نوجوانتان و ساكت ماندن و گوش كردن در زمانی كه او مسائل خود را مطرح می‌كند، به شما این امكان را خواهد داد. در صورت بروز مشكل به عنوان والدینی دلسوز و مهربان از فرزندتان حمایت و مراقبت كنید. در جریان این رانندگی نوجوان شما جواهراتی را به سوی شما پرتاب می‌كند، این به عهده شماست كه آنها را بگیرید و ارزش آنها را برای تقویت رابطه دوستانه بین خود و فرزندتان تشخیص دهید.
در مقاله ی بعدی فرصت دیگری که می توانید در آن با فرزندتان نزدیک شوید را مورد بررسی قرار می دهیم.فرصت طلایی دور یک سفره غذا خوردن.با ما همراه باشید.
منبع : برگرفته از روزنامه ی جام جم - با تغییر
مقالات مرتبط :
