با جیغ و داد مشکلات حل نمی شه
تا همین چند وقت پیش هیچ مشكلى با پدر و مادرتان نداشتید و همه چیز بهخوبى و خوشى پیش مىرفت، اما این روزها از غذایى كه مىخورید گرفته تا لباسهایى كه مىپوشید و حتى رنگ دیوار اتاقتان موضوع اختلاف نظر با آنان است. اشكال كار اینجاست كه نه شما و نه پدر و مادرتان حاضر به كوتاه آمدن نیستید و مسائل كوچكى مانند زمان رفتن به رختخواب یا افرادى كه با آنها در مدرسه دوست هستید موجب جنگ و دعوا در خانه مىشود. واقعاً چه اتفاقى افتاده است شما تا یكى دو سال پیش كودك بودید و پدر و مادرتان كنترل زیادى روى اعمال و رفتار شما داشتند و حتى درباره چیزهاى كوچكى مانند خوراكىاى كه به مدرسه مىبردید یا حتى لباس خوابتان براى شما تصمیم مىگرفتند.
شما هم بهعنوان یك كودك مخالفت چندانى نداشتید و مطابق میل و تصمیمات آنها رفتار مىكردید. البته این طرز برخورد والدین بسیار خوب است زیرا كودكان از نظر ذهنى آنقدر رشد نكردهاند تا بتوانند از خود مراقبت كنند یا صلاح خود را تشخیص دهند. ولى بچهها همیشه بچه نمىمانند، بزرگ مىشوند و مانند شما به مرحله نوجوانى مىرسند. شما در دوره نوجوانى هویت خود را پیدا مىكنید، هویتى كه از هویت پدر و مادرتان مستقل است.
سخن با معنا و فصیح با قلب آدمی آن می کند که باران با زمین بایر می کند
دوره نوجوانى، زمانى است كه فرد در آن افكار و عقاید خاص خود را پیدا مىكند و دوست دارد آنها را در زندگى و محیط اطراف خود پیاده كند. دوره نوجوانى زمینه ورود به دنیاى بزرگسالان را فراهم مى كند. در دورهاى كه شما بزرگتر مىشوید، تغییر مىكنید و تبدیل به فردى مىشوید كه دوست دارد خودش براى خودش تصمیم بگیرد. ممكن است والدینتان نتوانند به همان سرعت خود را با این تغییرات هماهنگ كنند. آنها قبلاً عادت داشتند براى شما كه یك كودك بودهاید تصمیم بگیرند و شما هم فوراً حرف آنها را گوش كنید، ولى الآن شرایط فرق كرده است و كمى زمان لازم است تا سایر افراد خانواده به شخصیت جدید شما عادت كنند.
اختلاف نظرها بین والدین و نوجوان ها بسیار عادى است. نوجوانان خیلى زود عصبانى مىشوند، زیرا دلشان مىخواهد پدر و مادرشان با همه كارهاى آنها موافق باشند و هر مخالفتى برایشان به این معناست كه به شخصیت آنها احترام گذاشته نمىشود. پدر و مادرها هم عصبانى مىشوند چون عادت ندارند فرزندانشان را خارج از محدوده كنترل خود ببینند. یكى از ویژگىهاى پدر و مادرها هم این است كه خیلى نگران فرزندانشان هستند، آنها مىترسند شما آنقدر بزرگ نشده باشید كه بتوانید تصمیمهاى درستى بگیرید. مخالفتها و سختگیرىهاى آنها به خاطر محبتشان است نه دشمنى آنها!
اگر خواسته خود را با آرامش و نه با جیغ و داد مطرح كنید و رفتار منطقىاى داشته باشید، راحتتر مىتوانید پدر و مادرتان را متقاعد كنید.
مشاجرات بین والدین و فرزندان معمولاً احساسات هر دو طرف را به شدت جریحهدار مىكند. از طرف دیگر بعضى از مسائل مانند انتخاب دوست یا با دوستان براى گردش بیرون رفتن، مشاجرات بزرگترى بهوجود مى آورد زیرا درست به نقطه حساسى دست مى گذارند، یعنى همان احساس استقلال و آزادى طلبى نوجوان و احساس حمایت و مراقبت كردن از فرزند در پدر و مادر. اما اوضاع همیشه اینطور نمىماند. با گذشت زمان پدر و مادرها فرزندشان را دیگر كودك نمىدانند و به او آزادىهاى معقول و مناسب با سناش مىدهند. نوجوانان هم یاد مىگیرند كه پدر و مادرها صلاح آنها را مىخواهند و نیت بدى ندارند و از طرف دیگر علتى وجود ندارد كه با تمام خواستههاى آنها در خانواده موافقت شود.
بهترین راه براى جلوگیرى از این مشاجرات یادگرفتن راه هاى درست ارتباط برقرار كردن است. اگر خواسته خود را با آرامش و نه با جیغ و داد مطرح كنید و رفتار منطقىاى داشته باشید، راحتتر مىتوانید پدر و مادرتان را متقاعد كنید. به هرحال باید به آنها نشان دهید كه بزرگ شدهاید. نشانه بزرگ شدن فقط بهدست آوردن آزادىهاى بیشتر نیست، یكى از نشانهها داشتن رفتار منطقى و حل مشكلات از طریق گفت وگو است.
بعضى وقتها به نظر مىرسد كه رابطه شما هیچ وقت بهتر نمى شود. نه شما حرف آنها را مىفهمید و نه آنها حرف شما را. ولى با گفت وگو كردن و بیان كردن عقایدتان به جای دعوا کردن مىتوانید احترام بیشترى كسب كنید.
به یاد داشته باشید كه نتیجه بحث همیشه نباید كاملاً به نفع شما یا پدر و مادرتان باشد. گاهى اوقات اگر هر دو طرف كمى كوتاه بیایند خیلى از مشكلات به راحتى حل مىشود.
منبع: ایران