تبیان، دستیار زندگی
شرکت های فضا گردی در تکاپوی تحقق رویای گردشگری فضایی هستند.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

عصر پروازهای تجاری به فضا

شاتل

در یکی از روزهای سال 2003، آقای ویل وایت هورن(1)، از مقامات ارشد شرکت سرریچارد برانسون ویرژن گروب(2) و شرکت هواپیمایی ویرژن آتلانتیک(3)، سری به کارخانه شرکت Scaled composites ، که به طراحی و تولید هواپیماهای نوین و گاه عجیب و غریب شهرت دارد، زد تا از مراحل مختلف پروژه ساخت هواپیمای مدرن "گلوبال فلایر"(4) که با حمایت مالی شرکت متبوع او در حال اجرا بود، بازدید به عمل آورد، پس از اتمام کار و در هنگام خروج از کارخانه، نظر اقای وایت هورن به چیز خاصی جلب شد که در گوشه ای از کارخانه در حال ساخت بود و به گفته آقای برت روتان(5)، رئیس شرکت Scaled composites، یک "سفینه فضایی شخصی" بود که برای یکی از مشتریان شرکت ساخته می شد. او توضیح دیگری در مورد نام این مشتری نداد. نام این فرد برای آقای وایت هورن نامشخص ماند تا در روز 4 اکتبر 2004، پاول آلن(6)، از بنیانگذاران شرکت مایکروسافت، توانست با فرستادن سفینه Spaceshipone برای دومین بار به فضا، موفق به دریافت جایزه 10 میلیون دلاری  گردد. این سفینه فضایی با استفاده از هواپیمای وایت نایت(7)، که هواپیمای کم و بیش قدیمی بود، به فضا فرستاده شد و پس از جدا شدن از آن، با نیروی رانش تولید شده توسط موتورهایش، بیش از 100 کیلومتر(60 مایل) در فضا اوج گرفت و بدین ترتیب، به طور رسمی وارد فضا شد پرواز کوتاه این سفینه در فضا، پس از بازگشت آن به اتمسفر زمین و سقوط آن بر روی زمین، پایان پذیرفت. پس از این رویداد مهم بود که سفرهای فضایی از انحصار بخش دولتی درآمد و شرکت های خصوصی نیز وارد گود فضانوردی شدند.

با این همه، آقای آلن صرفا به خاطر اثبات ادعایش مبنی بر عملی بودن سرمایه گذاری در حوزه فناوری فضایی وارد این عرصه شده بود و لذا اقدام دیگری برای ادامه داده به این کار از خود نشان نداد و به عبارت روشن تر، پولش را برای سفرهای فضایی آتش نزد. در نتیجه، این سفینه فضایی بلا استفاده و متروک باقی ماند اما همین رویداد، آقای وایت هورن و شرکت تحت ریاست او، یعنی ویرژن گالاکتیک(8)ا بر آن داشت تا ایده پروازهای تجاری بر فراز مدار زمین و بردن گردشگران به فضا را جدی تر دنبال کنند.

مرا به فضا ببر!

ترکیب یک هواپیمای حامل و یک سفینه فضایی برای رفتن به فضا، چیزی شبیه به یک راکت دو مرحله ای خواهد بود. راکت های هوا به هوا، پیشینه ای طولانی دارند و توانسته اند در طول زمان تکامل چشمگیری داشت باشند، به نحوی که راکت های white و Spaceship one وknight، نمونه ای تکامل یافته و ارزان تر از راکت X-75 بودند که رکود طی مسافت و سرعت توسط راکت ها را در سال های دهه 1960 شکست و شرکت سازنده بمب افکن بی 5 را به نصب راکت در زیر بال های این هواپیمای غول پیکر تشویق کرد.

spaceship one

با این همه، رشد و پیشرفت راکت های زمین به هوا، که موشک های حامل شاتل های فضایی را نیز شامل می شوند، به مراتب بسیار سریع تر و قابل توجه تر بوده است که بخش عمده این جهش خیره کننده، به واسطه مسابقه تسخیر فضا بین آمریکا و روسیه به دست آمد که در آن، دستیابی به سرعت بیشتر بیش از هزینه، مورد توجه قرار داشت و تقویت فنی راکت های زمین به هوا، به تولید موشک های بالستیک قاره پیما منتهی شد.

ترکیب هواپیما و راکت با هم می تواند به بهره گیری از مزایای خاص هرکدام منتهی شده و به پیشرفت هرچه بیشتر سفینه های فضایی کمک شایانی کند.

با این همه، چنین راکت هایی برای عبور از اتمسفر ضخیم زمین، مقادیر عظیمی سوخت مصرف می کنند حال آن که راکت های هوا به هوا که از هواپیماهای در حال حرکت در ارتفاع بالا پرتاب می شوند، به سوخت کمتری نیاز دارند و در نتیجه کوچک تر و سبک تر هستند به هر حال، ترکیب هواپیما و راکت با هم می تواند به بهره گیری از مزایای خاص هر کدام منتهی شده و به پیشرفت هر چه بیشتر سفینه های فضایی کمک شایانی کند.

سفینه های بزرگ تر و سنگین تر

نسل جدید هواپیماهای ویرژن گالاکتیک بر مبنای الگوی استفاده شده در طراحی و ساخت White knight  و Spaceship one، ولی با یک سری تفاوت ای بنیادین ساخته شده اند به نحوی که White knight 2، به گونه ای طراحی مجدد شد که بتواند سفینه هایی بزرگ تر که قادر به حمل هشت نفر ( به جای سه نفر ) هستند، را به فضا ببرد.  پهنای بال این هواپیمای جدید نیز به اندازه فاصله بین دو بال بوئینگ 757 است که تقریباً سه برابر بزرگ تر از White knight است. علاوه بر این، این هواپیما، بزرگ ترین هواپیمایی است که به طور کامل از مواد کامپوزیت از جمله فیبر کربن ساخته شده است.

وایت نایت 2

White knight 2 دارای چهار موتور پرات اند ویتنی(9)نصف شده بر روی دو بال دراز است و از این حیث، شباهت زیادی به هواپیمای گلوبال فلایر دارد. این هواپیما همچنین قابلیت ایجاد حالت جاذبه صفر در زمان فرود سریع از فضا به زمین را داراست که این امر می تواند موجب آسایش و احساس راحتی در مسافرانی شود. که از سفرهای فضایی به زمین باز می گردند. از دیگر تفاوت های موجود بین این هواپیما و نمونه های قبلی آن می توان به دماغه دولفین مانند و وجود پنجره های بیشتر به منظور تماشای فضای بیرون و وزن کمتر اشاره کرد. سرنشینان این هواپیما، به مدت 5 دقیقه و در زمان عبور از اتمسفر زمین، حالت بی وزنی را تجربه می کنند. توانایی چرخش 90- درجه ای بال های این هواپیما امکان یک فرود آرام و بی دردسر را فراهم می سازد. موتور هیبردید این راکت ها از سوختی مایع – جامد که محتوی کائوچو و گاز خنده آور است، استفاده می کند و به مراتب ارزان تر و ایمن تر از موتورهایی است که از سوخت مایع استفاد می کنند. یکی دیگر از تغییرات اعمال شده در طراحی این فضاپیما، به اضافه کردن یک بخش فایبر گلاس به ساتار کامپوزیتی آن مربوط می شود که امکان بزرگ تر شدن تانکر اکسید ننده (در زمان پرشدن آن) را فراهم می سازد. همه این تغییرات موجب شده است تا فضاپیمای Spaceship2، زودتر به مرحله انجام پرواز آزمایشی برسد و این یعنی فراهم شدن امکان مسافرت فضایی برای کسانی که از مدت ها قبل، بلیط های گران برای پیش فروش شده برای رفتن به آسمان را خریداری کرده اند.

هم اکنون، برنامه سفرهای تجاری به فضا، به سرعت در حال اجراست و بنا به ادعای دست اندرکاران امر، یک سال زودتر از موعد مقرر به سرانجام خواهد رسید.

علاوه بر این، یک کارخانه بزرگ و مجهز دیگر نیز برای ساخت تعداد بیشتری از این فضاپیماهای توریستی اختصاص یافته است که می تواند به پاسخگویی بهتر به تقاضاهای مشتران کمک کند. در حال حاضر، شرکت ویرژن گالاکتیک، سفارش ساخت 5 سفینه فضایی و دو هواپیمای حامل را به این کارخانه ارائه کرده است. باید دانست که سفینه ای فضایی در مقایسه با هواپیماهای حامل، هزینه های کمتری نیاز دارد و لذا، تقاضا برای سفینه های فضایی بیش از هواپیماهای فضایی است. علاوه بر این، هر سفینه قادر است روزی دوبار به فضا برود و هر هواپیما، روزی سه تا چهار بار، به گفته آقای روتان، هواپیماهای فضایی می توانند از تعدادی از فرودگاه ها و سکوهای پرتاب سفینه های فضایی در سرتاسر جهان، به فضا پرواز کنند. سرنشینان این فضاپیما را دو خلبان در جلو و شش مسافر در عقب تشکیل می دهند.

براساس برنامه ریزی های مدیران شرکت ویرژن گالاکتیک، هواپیماها و سفینه های فضایی سفارش داده شده توسط این شرکت برای پوشش دادن به تقاضاها برای سفر به فضا در سال های آینده کافی است. هر کدام از این سفرها، بیش از دویست میلیون دلار هزینه خواهند داشت که البته از محل فروش بلیط های چند میلیون دلاری تامین خواهد شد. هم اکنون، صدها نفر اقدام به رزرو بلیط برای انجام سفر به فضا نموده و بیش از 30 میلیون دلار در این راه سپرده گذاری کرده اند!!

منبع:مجله دانشمند

پی نوشت:

1-will whitehorn/2-virgin group/3-virgin atlantic/4-global flyer/5-burt rutan/6-paul allen/7-white night/8-virgin galantic/9-prant and witney