موسسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان

ما شاهد شکل گیری مثلث استراتژیکی هستیم که اضلاع آمریکایی- نیکسون و کیسینجر- از خلال آن دنبال تحقق منافع ملی کشور متبوع خود و ضلع ایرانی آن به دنبال تحقق توهمات باستانی و عطشهای غرب گرایانه شدید خود و همچنین تضمین سلطنت خود بود.

«اولین خیابان مشجر که خلاف دیگر خیابانها درخت و سایه در آن دیده می شد خیابان باب همایون یا خیابان سردر الماسیه یا خیابان ارک یا خیابان دراندرون یا خیابان دالان بهشت یا خیابان لقانطه یا خیابان نقاره خانه بود که از ابت

اگر امام (ره) به استناد قوانین جزایی ایران حکم به اعدام سلمان رشدی می دادند، از نقطه نظر حقوقی قابل توجیه نبود؛ اما ایشان به عنوان یک مفتی، فتوای شرعی خود را اعلام کردند. البته عدم آشنایی غرب

هر انقلابی دارای هدف هایی است که همة فعالیت ها و فداکاری ها به خاطر رسیدن به آن ها صورت می گیرد. ماهیت انقلاب ایران، «اسلامی» بود. از این رو هدف این انقلاب پیاده کردن قوانین اسلام، بر پایی عدالت، استقلال و آزادی، نفی سلطه

«داستان پرونده نفت شمال برای روس ها مثل قصه مادربزرگ هاست؛ قصه هایی با رمز و راز آموزنده؛ اما همه این قصه ها یک پایان تلخ و عبرت آموز دارد. داستان نفت شمال هم برای روس ها در حکم چنین قصه ای بود.»

با یک نگاه بر ما روشن می شود که مقامات رژیم قصد داشتند برای جلوگیری از اتفاقات جنبش دانشجویی در تهران، دانشگاه پهلوی تازه تاسیس را به مکانی برای حامی پروری رژیم و تولید افرادی منفعل نسبت به سیاست تبدیل کنند و نه مرکزی جدی برای آموزش.

شکست عباس میرزا از روسها موقعیتش را در تهران شکننده کرده بود. مخالفان عباس میرزا در تهران با زیر سوال بردن کفایتش نزد شاه به دنبال آن بودند که فتحعلی شاه، ولیعهد را برکنار کند و به جای وی شجاع السلطنه را که به قصد

روز ۲۵ بهمن ۱۳۱۶ پیمان سعدآباد در مجلس شورای ملی به تصویب رسید . پیمانی كه روز ۱۷ تیر همان سال بین 4 كشور عراق ، افغانستان ، تركیه وایران دركاخ سعدآباد تهران به امضاء رسید و به پیمان «سعدآباد» مشهور شد. این پیمان در شرایطی

بی توجهی به بخش خصوصی در برنامه های توسعه در دوران پهلوی سبب شد تا سرمایه داری ملی در ایران بسیار شکننده شکل گرفته و ساختار اقتصادی ایران کاملا وابسته به دولت شود. این مسئله سبب کاهش نرخ بهره وری و افزایش هزینه های جانبی و استهلاک سرمایه در

مهرماه سال 1357 چند ماه مانده به انقلاب اسلامی اعلام شد که در سه هفته اخیر 5/1 میلیارد دلار از سرمایه های کشور توسط مقامات حکومتی و سرمایه داران از کشور خارج شده است. كاركنان بانك مركزی نیز بعداً اسامی 175 نفر را اعلام داشتند كه ظرف 2 ماه شه

از دزدان و آدم لخت کن های ساکن خندق ها دسته ای هم جماعت کفن دزدها بودند که روزها در قبرستانها گردش کرده قبور مرده های تازه را نشان می گذارده شبها کفنهایشان می بردند ... پس از آن کفن دزدها از بس مورد طعن و لعن مردم و منبری ها واقع ش

بانو پروین سلیحی همسر شهید دکتر مرتضی لبافی نژاد،از مبارزین نوجوان سال های آغازین دهه 50 است که همراه با همسرش دستگیر ودرآغاز به «اعدام» محکوم شد.اوسپس به دلیل اینکه هنوز به سن قانونی نرسیده بود،با یک درجه تخ

در بحبوحه انقلاب و در ماههای پایانی حکومت پهلوی، تلاشهای بسیاری برای مقابله با انقلاب صورت گرفت. مشهودترین و معروف ترین آن بحث کودتا بود. برای درک مواجهه حکومت پهلوی و غرب با انقلاب اسلامی بر آن شدیم تا با حمیدرضا

شاید در این زمان [اواخر دوره قاجار و اوائل دوره پهلوی] کلاً خیابان های تهران از پانزده بیست خیابان اصلی و فرعی تجاوز نمی نمود که عبارت بودند...

«قنبرسیاه مردی بود زشت سیاه چرده با موهایی ژولیدۀ درهم گوریده، مانند سیاههای آفریقایی با قدی متوسط که تابستانها مصالح دزدی و پائیز و زمستان از خرمن ها و روستاهای اطراف گندم دزدی و جودزدی می نمود.

«حسین شریعتمداری»چهره نامدار عرصه مطبوعات وسیاست کشورمان،از مبارزان پرسابقه انقلاب است که درسالیان آغازین دهه 50 دستگبیر وبه حبس ابد محکوم شد.او به دلیل تسلط به زبان انگلیسی،با ماموران سازمان های غیرایرانی حقو

بانو فاطمه اسماعیل نظری از مبارزانی است که درسال 1354،یعنی دوره اوج گیری شکنجه های ساواک درکمیته مشترک ضد خرابکاری،دستگیر شد.اورا با همسرش بازداشت کردندوبه شکنجه گاه بردند.او درگفت وشنود پیش روی،روایت پرمحنت آن روزها را بد

«کمی پائین تر از این لقانطه [کافه ای در ابتدای خیابان باب همایون] اداره قورخانه بود که مرکز اصلی آن در سمت غرب اواسط خیابان با دری بزرگ و جلوخانی نیم هلال دیده می شد و هنوز هم در و جلوخان و سردر آجری آن برجای می باشد و کم

کاتوزیان با اشاره به برگزاری جشن هنر شیراز در این خصوص می گوید: «شیراز که محل برگزاری جشنهای سالانه هنر بود، سوای محله های متعدد فقیرنشین دو حلبی آباد بزرگ نیز داشت که به خوبی از انظار پنهان بود و تحت مرا

محمدرضا شاه مثل مواقعی که می خواست تصمیم مهمی بگیرد با انگشت سبابه روی میز می زد؛ قبلا با موهای سرش بازی می کرد، اما حالا که به نوشته اسدالله علم، وزیر دربار «به حمدالله قدرت از هر حیث در دست شاهنشاه است، فکر کردنشان اینطور است [ضربه زدن ب