دختر، زینب است . زینت پدر

( امام ) علی بی تاب است در مسجد ، فاطمه ( سلام الله) بی قرار، در خانه . سایه سنگین سكوت بر اتاق خانه دخت نبی حكمفرماست . همه منتظر آمدن اویند. و چه هنگامه پرشوری است گاه آمدنش .

نعره زد عشق كه خونین جگری پیدا شد

حسن لرزید كه صاحب نظری پیدا شد

فطرت آشفت كه از خاك جهان مجبور

خودگری ، خودشكنی ، خود نگری پیدا شد

خبری رفت ز گردون به شبستان ازل

حذر ای پردگیان پرده دری پیدا شد

آسمان بار امانتش را به زمین سپرد و چه نقطه ای از زمین كه از آسمان ، بالا بلندتر است. خانه علی و فاطمه چه نورانی شده است، امشب با این رحمت الهی. پیامبر كه در انتظار به دنیا آمدن كودك فاطمه بود ،به یاد دختر تازه از دست داده خود می افتد و نام كودك را زینب می گذارد .

بیرون خانه ،هلهله برپاست. صف به صف ایستاده اند ، منتظر . نه زمینیان ، حوریانی كه به شوق دیدن رویش ، و بوسه بر دستش پایكوبی می كنند . زیرا كه از سقف فیروزه ای آسمانها ، دختری زیبا هویدا شده است . او زینب است ، زینت پدر.

*  *  *

كودك می دود . سریع و بی امان ، دانه های درشت عرق از صورت معصومش می لغزد و پائین می افتد . می ایستد تا نفسی تازه كند . لبه ی آستینش را به صورتش می كشد و باز می دود . از میان كوچه پس كوچه های مدینه خود را به مسجدمی رساند تا مژده آمدن او را به علی دهد . او را مشغول عبادت یافت. زبانش بند آمده است. خاموش نگاهش می كند و نفس نفس می زند.

در محراب، علی می گرید ، نه از غم ، بلكه از شوق به دنیا آمدن دختر . گوئی خود بهتر می داندزیرا كه علی صدای تهنیت فرشتگان را می شنود:

درود بر تو ای ولی خدا ، كه از این پس هم نشین خانه ات دختری است از تبار نور.

تبریك بر تو ای حیدر آل رسول ، كه از این پس تاریخ انسان پرمی كند جای خالی صبر را ، استقامت را ، شهامت را .

مژده باد بر تو ای یاور زیباترین یار مدینه ! كه امروز دختری پا به دنیا نهاد كه خود، تنها یاوربی یارترین یار كربلاست . علی به خانه آمد . او را به آغوش كشید . كودك در دست های پدر می درخشد و علی چه زیبنده شده است با این دختر . دختر زینب است ، زینت پدر .

*  *  *

عالم از شور و شر عشق خبر هیچ نداشت

فتنه انگیز جهان غمزده جادوی تو بود

دل كه از ناوك مژگان تو در خون می گشت

باز مشتاق كمانخانه ابروی تو بود

قسم به دختر نبی ، به دختر علی و فاطمه ، به خواهر حسنین ، به همسر عبدالله بن جعفر ، به مادر عون و محمد .

قسم به نازپرورده ی پدر ، به همراز مادر ، به یاور برادر ، به عزیز عباس ، به عقیله بنی هاشم.

قسم به بزرگ بانوی كربلا ، به اسوه بی مانند صبر ، به تیمارخوار یتیمان ، به پروانه شمعهای حسین ، به تنها آغوش گرم كودكان پا برهنه ، به بالا بلند مدینه ، به قد خمیده دمشق .

قسم به شیرزن آل رسول ، به سفیر پیام خونین برادر ، به مسافر خسته اسارت ، به خطبه خوان بارگاه یزید، به برهم زننده جاه و جبروت طاغوت.

قسم به این همه زیبائی و سوگند به زیبائی، كه جز زیبائی ندید، در زیبا دشت كربلا.

قسم یاد می كنیم به نام و یاد او در این فرخنده روز میلاد ، كه :

   حسینی باشیم و زینبی بمانیم.