داغی بر دل تمام انسان ها!

وقتی کانال های تلویزیون را یکی یکی تغییر می دهی تا برنامه ی دلخواهت را پیدا کنی ، یکباره تصویر دختر کوچولویی را می بینی که جای سوختگی در صورت دارد ...

پیش خود فکر می کنی حتما حوادث است، کمی دقت می کنی از مضمون چند دقیقه ای مصاحبه می فهمی باز هم داستان غم انگیز کودک آزاری است . در دلت به پدر یا مادر این کودک که او را مورد آزار واذیت قرار داده نفرینی می کنی ودقیق می شوی . اینبار مادر بیمار روحی بوده و پدر بعد از مدتی فهمیده یا برعکس .شاید همسایه ها از صدای فریاد کودک متوجه شده باشند ....

اما نه ،گویی داستان اینبار غم انگیز تر است .قصه ی کوچولوهایی است که نه پدر ومادری دارند و نه خانواده ای که از آنها حمایت کند واحتمالا صدای فریادشان را هیچ همسایه ای نشنیده . و دردناک تر اینکه کودکان زنجانی مورد آزار قرار گرفته اتفاقا پدر ومادر دارند اما بد سرپرست بوده اند آنها را از خانواده هایشان گرفته اند تا مورد آزار قرار نگیرند اما...

در گزارش پزشکی قانونی آمده است : آثار ضرب و جرح در بدن یکی از بچه ها مربوط به قیم قبلی بوده است و تمامی آن مربوط به تنبیه کمک مربی پرورشگاه نمی باشد.

پیش خودت فکر می کنی اگر زهرا کوچولو بخواهد دنیای ما بزرگ ترها را تعریف کند چه می گوید؟

چه تصویری از محبت ،حمایت،امنیت،زندگی وهزاران مفهوم دیگر که زمان یادگیری ونهادینه شدن آن در کودکی است ، درذهن دارد.

***

آزار و اذیت کودکان به هر شکل و توسط هر کس ناپسند است زیرا کودکان امانت الهی هستند. نوزاد انسان با کمترین توانایی بین دیگر موجودات به دنیا می آید . او توانایی برخواستن و روی پا ایستادن را مثل بعضی موجودات دیگر با فاصله ی کمی از تولد ندارد زیرا در خلقت خداوند قرار بر این شده است دستان مهربان پدر و مادر او را در آغوش بگیرند، نوازش کنند وبعد از چندین ماه دستان کوچک او را بگیرند و تاتی تاتی راه رفتن را به او بیاموزند .

همه ی ما در قبال فرزندانمان مسئولیم و در قبال فرزندانی که از نعمت خانواده محرومند. اگر در ازای هر صد نوازش ولبخندی که به کودکان خودمان می کنیم ،خود را موظف بدانیم تا به یکی از این مراکز برویم و از کودکان تنهای آنجا دلجویی کنیم و آنها را در آغوش بگیریم و محبت مادرانه ی خودمان را نثارشان کنیم ،دیگر کسی نمی تواند از تنهایی و بی سرپرست بودن کودکان سوء استفاده کند.

مقامات مسئول باید برای این اتفاق پاسخگو باشند ، باید افراد خاطی مجازات شوند و نظارت بر مراکز نگهداری بیشتر شود. اما در کشور ما با توجه به تاکیدی که دینمان بر محبت به کودکان ودلجویی از یتیمان دارد و در حالی که امام اول ما شیعیان برای کودکان بی سرپرست آذوقه می بردند و با آنها بازی می کرند ، داغی که بر بدن کوچک این کودکان زده شده ، داغی است بر دل تمام کسانی که وجدانشان در خواب نیست.