«مامان، بابا کجائید؟»
من گمشده ام:
صحنه کودکی گریان، که با ترس و نگرانی در خیل جمعیت به این طرف و آن طرف می دود و به دنبال نگاهی آشنا و وابسته ای که او را از این مخمصه برهاند و بالاخره لحظه تجدید دیدار یکی از زیباترین لحظه های زندگیست که من و شما بارها و بارها شاهدش بودیم و هرگز فراموش نکرده ایم.
به کودکانمان بیاموزیم، وقتی گم می شوند چگونه درخواست کمک کنند.
1- تشخیص آدم های صالح
به جای اینکه مدام به او بگوییم هرگز با آدم های غریبه صحبت نکن به آنها یاد بدهیم که تشخیص دهند از چه کسانی کمک بگیرند. طبیعتاً پلیس اولین نفری است که باید او بشناسد و از او درخواست حمایت کند. به غیر از آنها، مادرانی که با فرزند خود در آن محدوده هستند و یا مادری که کالسکه فرزندش را می راند، برای کودک به سرعت قابل تشخیص بوده و می تواند به عنوان فرد صالح به کودک شما کمک کند. در مورد این افراد با فرزندتان صحبت کنید.
2- به خاطر سپردن نمره تلفن و آدرس
آموزش آدرس منزل و نمره تلفن به کودک ضروری است. اما احتمال اینکه در لحظات بحران کودک دچار فراموشی شود وجود دارد. بنابراین پیشنهاد می شود آدرس کودک را روی کارتی نوشته و در جیب او قرار دهید. ویا با نوار چسب به دور مچ او وصل کنید.
3- بیان قصه گم شدن
با فرزندتان پیرامون حادثه گم شدن صحبت کنید. با آنها در مورد ایمنی و خطرات احتمالی به گفتگو بنشینید. شما می توانید با طرح سوالات گوناگون مثل «چرا نباید وقتی در فروشگاه بابا و مامان را گم می کنی از فروشگاه بیرون بیائی؟» «آیا می توانیم سوار ماشین افراد غریبه شویم؟» «توی پارک اگر گم شویم باید چکار کنیم؟» «من آدرس منزلمان را می گویم، به من بگو کدام قسمت آن نادرست است؟» و ... .
بیاد داشته باشیم حادثه هرگز خبر نمی کند و اتفاق در لحظه ای که انتظارش را نداریم بوجود می آید پس از همین لحظه و حالا آموزش را آغاز کنیم.
او را سرگرم و آگاه سازید. بدین ترتیب علاوه بر افزایش اعتماد به نفس در کودک به او آموزش داده اید که چگونه در برخورد با مشکل راه حل مناسب را پیدا کند.
تبیان - خانواده وزندگی
فرشته مجیب - عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی
مقالات مرتبط :
