لامپ اضافه خاموش!

نکته ای در باب سیاه و سپید زندگی

ای عزیز! همانا که در خاطرت گذرکند که چندین بلا که در جهان است اگر او قادر است که بر گیرد ، ارحم الراحمین کجا بود ؟ این اشکال از آن می افتد ترا که کار های الهی را به ترازوی عقل مخصوص خود می سنجی .

این بدان قدر است که عالمی بزرگ تصنیفی می کند ، در علمی ، و فرزندی دارد یک ساله ، بر او اعتراض می کند که : " ترا این به چه کار می آید که بدان مشغولی ؟  کاغذ چرا بعضی سیاه می کنی و حواشی اوراق  سفید می گذاری ؟ اگر صلاح در سپیدی کاغذ است ، پس همه سپید بگذار ! و اگر کمال کاغذ در سیاهی است ، پس همه را سیاه کن ، که تو قادری که همه سیاه کنی . "

و تو دانی که پدر از جواب این کودک عاجز بود  نه از عجز خود ، یا از آنکه اعتراض او را جواب ندارد ، بلکه از قصور آن کودک که از عالم پدر ش هیچ خبری نیست . اگر نه این سوال را این همه قدر و خطر نیست که پدر از جواب آن عاجز آید .

اکنون بدان که ... علما همه نسبت وا [ با ،به ] کمال علم و قدرت ازلی قاصرند به بسیاری ازین کودک به نسبت وا پدر خویش . و اهل غفلت _ که عموم خلقند _ نسبت وا انبیا و علما قاصرتر از ان کودکند وا نسبت به پدر خویش . اگر عالمی جواب ابلهی ندارد در حقیقتِ جریانِ قضا و قدر و کیفیت احکام ازلی ، یکی بر یکی ، تو تعجب مدار ...

عین القضات همدانی – نامه ها

تبیاد (تبیان + ادبیات – بعضی اضافات!) :

چه بسیار اتفاقات غریبی که هر روز چراغ چرا؟چرا؟ را در ذهن ما روشن می کند و برای پاسخ آنها هیچ کسی را شایسته نمی یابیم . البته بعضی چرا ها در چرا گاه علم  وجین می شوند  و در حقیقت چرایی آنها که نه ، چگونگی آنها توضیح داده می شود . مثلا وقتی می پرسیم چرا در فلان شهر زلزله آمد ؟ علم شریف زمین شناسی می فرماید چون لایه های زمین بر هم غلتیدند و گسل ها غریدند و زمین قلقلکش شد و قریب 7،8 ریشتری خندید! گرچه این جواب قانع کننده به نظر می آید ، اما سوال این است که چرا غلتیدند و غریدندو خندیدند و مردم گریان و نالان شدند؟

جناب عین القضات همدانی که فیلسوف – عارفی همدانی و و زیسته در قرن شش هجری است جواب جالبی به این چرا ی چشمک زن داده است . در مثالش هم مناقشه نیست و ما هم بد نیست به مثالی " دل غمدیده خود شاد کنیم "!

می گوید مثلا دانشمندی استادی ، کتابی مقاله ای ، اندر باب  CCNA  و مخلفات می نگارد . کودکش که  شمع یک سالگی را فوت کرده و نکرده می پرسد : " چرا کنار صفحات سفید است و میانشان سیاه ؟ خوب اگر صفحه سفیدش خوب است همه را سفید بگذار و اگر سیاه ،همه را سیاه کن  !" ( بین خودمان بماند که این کودک بزرگ شود نابغه ای چیزی می شود ، ما که تا به حال کودک یک ساله این چنین ندیدیم ! و در مثال مناقشه نیست ) این پدر عالم می ماند چه بگوید نه اینکه نداند یا نتواند بلکه نمیداند چگونه بگوید که در حد فهم این کودک باشد . اصلا به قول عین القضات : این هم شد سوال که کسی نتواند جواب دهد ؟؟! اما چه می شود کرد کودک کند است و کوچک  و حتی اینکه به او بگویند "پاسخ سوالت چندان به دردت نمی خورد لا اقل بپرس در میان سیاهی ها چه نوشته ای " را هم نمی فهمد ، زود هم ناراحت می شود و قهر می کند!

• حالا حکایت حکایت ماست اولیا و عالمان حقیقی در باره علت وقوع اتفاقات دنیا که در حکمت خداوند است چیزی نمی دانند بسان آن کودک نسبت به پدرش و " اهل غفلت – که عموم خلقند- " (دور از جان بنده و شما ) نسبت به همان اولیا و عالمان باز حکم کودک را می یابند ، حالا بیایید و درستش کنید!!

( البته بر ارباب عقل واضح و مبرهن است که این نادانستن و نپرسیدن در مورد علت قضا و قدر خداست و نه در باب اصول ادیان و فروع و حقایق آنها که تمام ادیان آسمانی _حتی بعضی زمینی ها هم!_ به پرسش و جستجو برای فهم آنها امر کرده اند .)