دیفتری و آنفلوانزا در كودكان
دیفتری یك عفونت باكتری جدی و بسیار مسری است و علائمی مشابه گلودرد همراه با سرفه ایجاد می كند: اگر دیفتری به طور مناسب درمان نشود ممكن است عفونت گسترش یابد، همچنین سم میكروب روی قلب و اعصاب اثر گذاشته سبب نارسایی قلبی و فلج عضلات اندام ها می شود. یك غشای خاكستری كاذب بر روی لوزه ها و جدار حلق تشكیل می شود و اگر این جدار به داخل مجرای تنفسی گسترش یابد، ممكن است تنفس مشكل شود. البته شیوع این بیماری به دلیل گسترش پوشش واكسیناسیون( واكسن سه گانه: دیفتری، كزاز، سیاه سرفه) در كشور، بسیار كاهش یافته تا حدی كه می توان این بیماری را ریشه كن شده محسوب كرد.
نخستین اقداماتی كه شما می توانید در صورت ابتلای كودك انجام دهید:
1- دیفتری به ندرت به طور خود به خود در یك فرد اتفاق می افتد و اغلب به طور همزمان در جامعه دیده می شود. بنابراین در صورتی كه كودك شما واكسینه نشده، مراقب اپیدمی دیفتری باشید و در اولین فرصت نسبت به واكسیناسیون اقدام نمائید؛2- لوزه ها را از لحاظ تورم و وجود غشای كاذب خاكستری رنگ بررسی كنید؛
3- در صورت شك به دیفتری سریعاً با پزشك خود مشورت كنید یا كودك را به نزدیكترین بیمارستان برسانید.
اقداماتی كه پزشك انجام می دهد:
پزشك در صورت تشخیص دیفتری كودك را به بیمارستان اعزام می كند. در آنجا آنتی بیوتیك های قوی برای كودك تجویز خواهد شد و در صورت وجود مشكل تنفسی ، تراكئوتومی انجام می شود. تراكئوتوم یك اقدام جراحی است كه در طی آن لوله ای داخل مجرای تنفسی گذاشته شده و مجرا باز نگه داشته می شود تا تنفس بتواند از طریق این لوله انجام شود.اقداماتی كه شما می توانید برای كمك به كودك انجام دهید:
- ابتدا لازم است با مسئولین بهداشتی همكاری كرده و تمام تماس های كودك را با افراد دیگر شناسایی كنید تا مسئولین بتوانند این افراد را از لحاظ ایمنی بررسی كنند؛- حتی پس از ابتلا به این بیماری باز هم كودك به یك واكسیناسیون كامل علیه دیفتری نیاز دارد، زیرا بیماری به تنهایی ایمنی لازم را به كودك نمی دهد.
علائم احتمالی:
تب خفیف، گلودرد، سرفه و خشنونت صدا، سردرد، بزرگی لوزه ها و غشای كاذب خاكستری رنگ برروی لوزه ها.مونونو كلئوز عفونی
تب غده ای یا مونونوكلئوز عفونی یك بیماری ویروسی است كه با علائمی مشابه آنفلوانزا شروع می شود مثل آبریزش از بینی، گلودرد، سردرد، درد استخوان و احساس خستگی. در موارد كمی از بیماری، بثورات ( ضایعات ) جلدی كوچكی مشابه سرخجه دیده می شود. این بیماری نسبتاً شایع است و بیشتر در نوجوانان و جوانان دیده می شود. كودكان نیزممكن است به این بیماری مبتلا شوند اما شدت بیماری در آنها كمتر است. مانند سایر بیماری های ویروسی، این بیماری نیز درمان مشخص ندارد و باید دوره بیماری كه حدوداً یك ماه طول می كشد، سپری شود. پاسخ بدن به این بیماری به صورت بزرگ شدن غدد لنفاوی بدن و همچنین گاه به بزرگی طحال دیده می شود. این علائم به خودی خود خطرناك نیستند و طحال نیز، كه بخشی از سیستم لنفاوی بدن است، پس از برطرف شدن بیماری به اندازه طبیعی بر می گردد.این بیماری علی رغم علائم آن، بیماری خطرناكی نیست. اما چون علائمی شبیه برخی بیماری های دیگر دارد، باید برای تشخیص به پزشك مراجعه كنید.
علائم احتمالی:
آبریزش از بینی، گلو درد، سردرد و درد بدن، غدد لنفاوی متورم، كه اغلب در گردن دیده شده و همراه با تب است، افسردگی واحساس خستگی و ضعف، بثورات جلدی كه مانند سرخجه از پشت گوش شروع شده و در صورت و پیشانی نیز گسترش می یابند.نخستین اقداماتی كه شما می توانید انجام دهید:
1- در صورتی كه غدد لنفاوی گردنی متورم بوده و تب وجود داشته باشد باید به این بیماری مشكوك شد. اگر درجه حرارت بالا باشد می توانید از شربت استامینوفن استفاده كنید؛2- تا زمانی كه تشخیص قطعی داده نشده كودك را از سایر افراد خانواده جدا كنید زیرا این بیماری مسری است؛
3- در صورت شك به این بیماری به پزشك خود مراجعه كنید.
اقداماتی كه پزشك انجام می دهد:
پزشك برای اطمینان از تشخیص بیماری یك آزمایش خون درخواست می كند. این بیماری ممكن است فقط با یافتن پادتن های ضد ویروس در خون تشخیص داده شود. توصیه های لازم در دوره بیماری جداسازی كودك از سایرین و استراحت كافی است. درمان دیگری لازم نیست.اقداماتی كه شما می توانید برای كمك به كودك انجام دهید:
- پس از دو تا سه هفته ممكن است كودك به اندازه كافی برای رفتن به مدرسه بهبود یابد اما بهتراست تا یك ماه از انجام فعالیت های بدنی شدید خود داری كند؛- در صورت وجود تب برای جلوگیری از كاهش آب بدن، مایعات فراوان به وی بدهید؛
- این بیماری ناتوان كننده است و امكان دارد تا بهبودی كامل كودك 6 ماه طول بكشد؛
- این ویروس ممكن است در طی دو سال پس از ابتلای اولیه به تب غده ای مجدداً بروز كند. در صورت عود مجدد علائم با نگرانی از این مورد، با پزشك خود مشورت كنید.
آنفلوانزا
آنفلوانزا، مانند سرماخوردگی یك بیماری ویروسی است كه درمان مشخصی ندارد و حدود 3 تا 4 روز طول می كشد. در صورتی كه یك عضویت ثانویه ایجاد نشود، درمان در تمام موارد مشابه سرماخوردگی است . بروز عوارض در این بیماری نادر است. با این حال به دلیل كاهش مقاومت طبیعی بدن در طی بیماری، احتمال بروز یك عفونت ثانویه مثل عفونت گوش میانی، برونشیت یا سینوزیت وجود دارد. همچنین آنفلوانزا در كودكان مبتلا به آسم و بیماری های تضعیف كننده مثل بیماری قند خطرناك است.علائم احتمالی:
آبریزش از بینی، گلودرد، سرفه، حرارت بالای 38 درجه، لرز، سردرد و درد استخوانی، اسهال، استفراغ یا تهوع، ضعف و خستگی.نخستین اقداماتی كه شما می توانید انجام دهید:
1- درجه حرارت كودك را هر3 تا4 ساعت یك بار اندازه گیری كنید و اگر تب پس از 36 ساعت پائین نیامد با پزشك تماس بگیرید؛2- كودك را خوابانده و به او شربت استامینوفن بدهید؛
3- مایعات فراوان به كودك بدهید؛
4- اگر قبل از علائم آنفلوانزا، بثورات جلدی ظاهر شوند، ممكن است كودك مبتلا به سرخك باشد نه آنفلوانزا؛
5- در صورت پائین نیامدن تب پس از 36 ساعت، بدتر شدن حال عمومی پس از 48 ساعت و یا شك به سرخك با پزشك خود مشورت كنید. همچنین مراقب عفونت های ثانویه باشید. در صورت بدتر شدن سرفه ممكن است پنومونی ( عفونت ریوی) ایجاد شده باشد، وجود گوش درد می تواند نشانه عفونت گوش میانی ، و وجود ترشحات چركی زرد رنگ از بینی می تواند نشانه سینوزیت باشد.
اقداماتی كه پزشك انجام می دهد:
در صورت وجود عفونت های ثانویه، پزشك آنتی بیوتیك مناسب تجویز خواهد كرد.اقداماتی كه شما می توانید برای كمك به كودك انجام دهید:
- كودك را در اتاق گرم نگه دارید. بهتر است تا زمان بالا بودن تب، در بستر استراحت كند؛- اگر پس از سپری شدن دوره بیماری، درجه حرارت كودك مجدداً بالا رفت و كودك استفراغ كرد، فوراً با پزشك خود مشورت كنید زیرا ممكن است علت بروز این علائم یك وضعیت نادر ولی خطرناك باشد.
