باکتریها

این باکتریها هستند که باعث ترش شدن شیر یا فاسد شدن مواد غذایی می شوند. اما بعضی از باکتریها در تهیه ماست از شیر و همچنین در تبدیل فضولات حیوانی به کود نقش دارند. برخی از باکتریها در بدن ما عمل هضم غذا را آسان می کنند، برخی دیگر باعث گوش درد، سیاه سرفه، ذات الریه (عفونت دستگاه تنفس) یا اینکه باعث ظاهر شدن دانه بر روی پوست می شوند.

آنچه باعث خطرناک شدن باکتریها می شود، قدرت تکثیر و رشد آنهاست. باکتریها برای رشد و نمو به غذا نیاز دارند. داخل بدن انسان، گرم، مرطوب و پر از مواد مغذّی برای باکتری است. بنابراین محیط بسیار خوبی برای رشد و تکثیر آنهاست. هر باکتری تا زمانی که به دو برابر اندازه خود برسد، از بدن تغذیه می کند، سپس به دو قسمت تقسیم می شود. برخی از باکتریها می توانند هر 20 دقیقه یک بار به دو نیم شوند.

اگر فرض کنیم یک باکتری از همین نوع شروع به تغذیه کند و در ساعت 8 صبح تولید مثل نماید، در ساعت 8 و 20 دقیقه به دو قسمت می شود و در ساعت 8 و 40 دقیقه 4 باکتری خواهیم داشت. در ساعت 2 و 20 دقیقه بعدازظهر تعداد باکتریها به 524288 و 20 دقیقه بعد از آن تعداد آنها به یک میلیون می رسد. در این مرحله اگر به آنها از نزدیک نگاه کنیم، تقریباً می توانیم آنها را ببینیم. توده تشکیل شده از یک میلیون باکتری به اندازه یک سر سوزن است. اگر باکتریها را کنار یکدیگر بچینیم، اندازه آنها به 25 میلیمتر می رسد، اما این خط آن قدر ظریف و باریک است که با چشم دیده نمی شود. در ساعت 8 شب این توده به اندازه قابل توجهی رشد می کنند و تکثیر می شوند و تعداد باکتریهای ما به 70000 میلیون می رسد.

باکتریهای ما اگر پرخور باشند و مقدار بسیار زیادی غذا بگیرند، می توانند به این شکل رشد کنند. هنگامی که باکتریهای بیماریزا وارد بدن می شوند، غذایی که به بدن ما می رسد، به تنهایی برای این باکتریها کافی نیست. بنابراین باکتریها برای یافتن غذا به خود بدن ما نیز حمله می کنند. برای آنها همه چیز خوب و مناسب است. راستی آنها چگونه تفاوت بین غذاها را تشخیص می دهند؟

باکتریها نه دهان دارند و نه معده آنها فقط می توانند غذاهای حل شده در آب را مصرف کنند. باکتریها برای حمله به ما ابتدا نوعی سم از خود تولید می کنند. آن قسمت از بدن که باکتری در آن قرار دارد به وسیله سم از بین می رود. سپس آنها نوعی ماده شیمیایی دیگر از خود ترشح می کنند. این ماده آن محل را به تکه های بسیار کوچک تجزیه و سپس هضم می کند و بالاخره باکتری این تکه های بسیار ریز را از راه سوراخهای جداره بیرونی خود می مکد و به داخل فرو می برد.