کارهای عملی

و ابلیس قسم یاد کرد که نوادگان آدم را از راه راست منحرف نماید ...

آری! شیطان این دشمن کینه توز انسان، با کمال صراحت در مقام اظهار تصمیم خود برای گمراه نمودن آدمیان به خداوند گفت:

«من به طور حتم بر سر راه مستقیم تو در کمین آنان می‌نشینم، آن گاه از پیش رو و از پشت سر و ازسمت راست و از سوی چپ به سراغشان می‌روم تا اکثرشان را شکرگزار نیابی» ( اعراف/16و17)

این گونه بود که شیطان عزم خویش را راسخ کرد تا از هر راه و روشی آدمیان را به ورطه ضلالت و گمراهی کشاند و هر قومی را به طریقی خاص فریب دهد.

اما راهی که ممکن است شیطان در گمراهی دوستداران و پیروان اهل بیت علیهم‌السلام انتخاب کرده باشد، برداشت غلط از این جمله است که: با داشتن حب علی علیه‌السلام،هر گونه گناهی که از شما سر بزند تاثیری در روح و جان شما نخواهد داشت و هرگز مستوجب عذاب الهی نخواهید شد!

از همین رو ائمه علیهم‌السلام چنین برداشت نادرستی را که احیانا در ذهن برخی از شیعیان به وجود آمده، شدیدا رد می‌نمودند. در همین راستا است که امام باقر علیه‌السلام به جابر می‌فرمایند:

« ای جابر! آیا کسی که ادعای تشیع کرده و اعتراف به محبت ما ـ اهل بیت ـ دارد، به همین مقدار از ادعا اکتفا می‌کند ( و خود را بی‌نیاز از عمل به تکالیف خدا می‌داند)؟! در صورتی که به خدا سوگند، از شیعیان ما محسوب نمی‌شود، مگر کسی که تقوای خدا را پیشه کرده و اطاعت فرمان خدا بنماید.

و ای جابر آنان شناخته نمی‌شوند مگر به: تواضع، افتادگی، امانت، زیاد به یاد خدا بودن، روزه و نماز، نیکی به والدین، رسیدگی به حال همسایگان از فقیران ومستمندان و بدهکاران و یتیمان، راستگویی، تلاوت قرآن و بازداشتن زبان از گفتار درباره مردم مگر به نکوگویی؛ و آنان چنانند که در میان قوم و فامیل خویشتن نسبت به تمام امور امین شناخته می‌شوند...

ای جابر... آدمی چنین می‌پندارد که (که تنها ملاک نجات و سعادتش این است که) بگوید: علی علیه‌السلام را دوست می‌دارم و او را به ولایت می‌پذیرم؛ و در عین حال اهل عمل و فعال (در انجام وظایف) نباشد!...

ای جابر! به خدا قسم، برای نزدیکی به خداوند هیچ وسیله‌ای جز طاعت و عمل به دستورات شریعت در کار نیست! و ما (از جانب خدا) فرمان تبرئه و امان دادن از آتش (مخصوص مدعیان تشیع که عاری از عمل باشند)، در دست نداریم!...

هرکس که مطیع فرمان خداست، اوست که دوستدار ماست ( و از آتش در امان است) و هرکس متخلف از فرمان خداست؛ او دشمن ما ( و محکوم به عذاب خدا) است!! و راهی برای رسیدن به ولایت و محبت ما نیست جز راه «عمل» و«وَرَع و تقوا» (اصول کافی، جلد 2، باب طاعت و تقوی، حدیث 3)

حال ما باید اندکی بیندیشیم ... آخر این چه غرور بی‌اساسی است که دامنگیرمان گشته و ما را به راه شیطان افکنده است؟ برخی آن چنان سرمست باده این غرور گشته‌اند که حتی به هشدارهای همان کسانی که دل به محبت و ولایت آن‌ها خوش کرده‌اند، توجهی نمی‌کنند. آن بزرگواران با قاطعیت تمام می‌گویند:

«وای بر شما، فریب مخورید! وای بر شما، فریب مخورید! ولایت ما جز از راه عمل به تکالیف الهی و پرهیز از گناهان به دست کسی نمی‌رسد!!»  ( اصول کافی، جلد 2، باب طاعت و تقوی)