ناسا برای بازگشت دائمی به ماه امیدوار شد

ناسا با چالشهای فراوانی در خصوص بازگشت به ماه و سکونت در این جرم آسمانی رویایی مواجه است. اهمیت این چالشها زمانی مشخص می شود که تا زمان تعیین شده برای تحقق این ایده یعنی سال 2020 میلادی تنها 12 سال دیگر باقی مانده است. در این میان، طراحی و ساخت پایگاهی مناسب و دائمی برای نسل بعدی کاشفان ماه، در صدر فهرست این چالشها جای دارد. طراحی و ساخت پایگاه دائمی با ویژگی منحصر یه فرد"قابل باد شدن"، یکی از ایده هایی است که درماه های اخیر فکر بسیاری از دانشمندان ناسا را به خود مشغول کرده است. اکنون دکتر"علی عابدی" استادیار و محقق ایرانی دانشگاه "ماین" آمریکا، با ایده خاص خود یعنی "حسگرهای بیسیم و بی نیاز از باتری" به کمک ناسا آمده است تا نقش تاریخی در تحقق ایده احداث پایگاه دائمی درماه داشته باشد.

دکتر علی عابدی گفت:"بالغ بر 8 سال است که بر روی پروژه کاربردی سیستم های حسگر بی سیم کار می کنم. تقریبا دوسال پیش بود که ناسا کنفرانسی تحت عنوان Fly در تگزاس برگذار کرد و از صاحب نظران و دانشمندان عرصه فناوری حسگرهای بی سیم برای ارائه ایده های کاربردی خود را در این زمینه دعوت به عمل آورد. در آن کنفرانس، ناسا از شرکت کنندگان خواست تا ایده های خود را برای طراحی و ساخت سیستم های حسگر ویژه نسل بعدی فضاپیماها، مطرح کنند."

این دانشمند ایرانی ادامه داد:"هم اکنون فناوری حسگرها و به خصوص حسگرهای بی سیم به سطح مطلوبی از رشد رسیده است، اما ناسا و اسا(سازمان فضایی اروپا) با مشکلات بزرگی در زمینه استفاده از آنها مواجه هستند. مشکل اصلی، وزن قابل توجه این حسگرهاست. همچنین هزینه قابل توجهی که برای طراحی و ساخت آن پرداخت می شود، مزید بر علت شده است. طراحی مسیر عبور سیم ها در سازه ها(شاتل ها)، خود به فرآیند پیچیده ای تبدیل شده است که شاید انجام آن تا ماه ها طول بکشد. از آن گذشته، زمانی که سیستم سیم کشی این حسگرها در سازه ها طراحی شود، دیگر نمی توان قطعات دیگری از جمله حسگری به مدار اضافه کرد؛ و اینجا بود که ناسا رسما خواستار طراحی نسل جدید حسگرها آن هم حسگرهای بی سیم شد تا از آنها در پروژه عظیمی همچون ساخت پایگاهی دائمی در ماه استفاده کند."

دکتر عابدی در ادامه گفت:" ناسا شرط دیگری نیز برای طراحی و ساخت این پایگاه دارد: قابل باد شدن! این ایده می تواند در نوع خود منحصر به فرد باشد. پس با توجه به این شرط مهم، نمی توان از حسگرهای سیم دار استفاده کرد. در نتیجه باید بدون هیچ درنگی به سراغ حسگرهای بدون سیم رفت. اما از سوی دیگر، حسگرهای بی سیم فعلی وزن زیاد و در عین حال باتری با طول عمر کمی دارند که در کنار حرارت شدید محیطی، نظیر موتور شاتل و برودت شدید نظیر دمای پایین ماه، از کار می افتند. پس شرط بعدی، خود به خود مطرح می شود و آن عمل کردن حسگر بدون نیاز به وجود باتری است."

این دانشمند ایرانی می افزاید:" در آن کنفرانس بود که ایده خود را مطرح کردم. البته ایده طراحی و ساخت حسگرهای بی سیم و بی نیاز از باتری، مقوله ای بود که پیش از آن و در قالب استفاده در ساختمان های معمولی و دیوارها و پل ها به کار برده بودم. دانشمندان و کارشناسان ناسا نیز با بررسی ایده من در نهایت وارد مذاکره شده و انعقاد قراردادی به ارزش 360 هزار دلار، در ژانویه 2008 عملا وارد فرآیند سه ساله ای شدیم که فکر می کنم آینده روشنی در پیش داشته باشد."

او افزود:" هم اکنون و در حالی که بالغ بر 4 ماه از آغاز این همکاری مشترک می گذرد، نمونه پیش ساخته ان را ارائه کردیم و قصد داریم تا با انجام آزمایش های مختلف، راههای موثری برای بهینه ساختن آنها برداریم." وی در تشریح جزئیات مربوط به این حسگرها گفت:" وزن این حسگرها بالغ بر چند گرم بوده و ابعاد میلی متری دارند. ما فعلا حسگرهای حرارتی، لرزشی، فشار و کیفیت گاز را از این سری طراحی کرده و ساخته ایم. در آینده، گونه های آنها نیز افزایش خواهد یافت.همکاری با ناسا و متخصصان این سازمان بر روی این پروژه، به خوبی پیش می رود. آنها ایده ها و نیازهای خود را مطرح می کنند و در کنفرانس هایی که هرماه باحضور آنها برگزار می کنیم، یه بالاترین سطح هماهنگی می رسیم."

منبع: مجله دانشمند