بازگشت تیم ملی والیبال و استقبالی باشكوه

تیم ملی والیبال بزرگسالان ایران ساعت 40/23 دقیقه دوشنبه شب از توكیو به تهران رسید و مورد استقبال رؤسای كمیته ملی المپیك و فدراسیون والیبال، علاقه مندان به این رشته و خانواده ورزشكاران قرار گرفت.

در جشن استقبال ملی پوشان هر كه را می خواستی، می دیدی. از والیبالیست های ملی پوش سابق و اسبق تا مربی های فعال، نیمه فعال و غیرفعال. از مدیر، معاون و سرمربی تیم ها تا رفقای قدیم و جدید بزم و رزم و...! جمعیت استقبال كننده به قدری زیاد بود كه " كوتوله ها" هم خودشان را به ملی پوشان رساندند و به هر بانه ای كه شده جلوی رئیس یا دوربین مانوری دارند كه ما هم هستیم! خبرنگار، عكاس و فیلمبردار هم كه تا دلت بخواهد فراوان بود ولی بعضی از آنها را به دلایلی داخل راه ندادند كه مجبور شدند به هاشمی طبا چسبیده  وارد شوند! حال بگذریم كه اول خود هاشمی طبا را هم راه ندادند و داشت برمی گشت. اهالی تركمن صحرا استقبال كنندگان ویژه ملی پوشان بودند كه با پلاكارد و... در فرودگاه حاضر شدند.

وقتی بچه های تیم ملی از پله ها بالا آمدند و در منظر چشم همه قرار گرفتند كمی حال همه گرفته شد! نمی دانیم بگوییم: امان از بی پولی! امان از بی توجهی! یا امان از...! تیم ملی با " لباس گرم كن" رفت و با همان لباس هم برگشت! تو ذوق اكثر حاضرین خورد ولی به خاطر رؤسا دم نزدند. تو ذوق خانواده های بازیكنان هم خورد ولی چه سود. یكی می گفت: خدا مرگم بده! پسرم رو با" كت و شلوار" تحویل دادم حالا باید با" كاپشن گرم كن" پس بگیرم.

بگذریم استقبال گرم و خاطره انگیزی از كاروان والیبال ایران در انتخابی المپیك آتن شد ولی یك نكته را نمی توانیم به بازیكنان یادآوری نكنیم: خیلی از كسانی كه در مراسم استقبال شما حضور پیدا كردند و به هر دلیلی سر صحبت را با شما باز می كردند و حتی بی دلیل به تمجید بازی شما می پرداختند، فكر بستن تیم امسال خود در لیگ برتر هستند.

پس جدی نگیرید. همه جای این استقبال شورانگیز بود غیر از لحظه هایی كه چاپلوسی رواج می یافت.