آموزش قوانین شهروندی برای ساکنان کره‏ی ماه
وندالیسم؛یعنی مرض تخریب اموال عمومی

در کره ماه فکر می‏کنند که دارند زندگی شهری را تجربه می‏کنند در صورتی که آنها با اینکه دارای زندگی مدرنی هستند اما هرگز شهرنشین نبوده‏اند. اینکه می‏بینم به من اعتراض می‏کنید خوشحالم، اما بگذارید مفصل‏تر برایتان توضیح بدهم. ببینید زندگی شهری تنها این نیست که اتومبیل‏های آخرین سیستم سوار شوید و در آپارتمان‏های مرتفع زندگی کنید و به زبانی غیر از مردم دهات صحبت کنید. یک فضایی شهرنشین باید اصولی را رعایت کند که براساس آن بتوان او را شهرنشین قلمداد کرد و گرنه شما شهرنشین‏ها از دهاتی‏های دار غوزآبادی هم دهاتی‏تر هستید، هر چند به نظر من حتی بهترین نوع شهرنشینی هم برای آدم، اعتباری به بار نمی‏آورد و تنها به این خاطر اهمیت دارد که برای خود شخص آرامش بخش است. اولین کسانی که در یک جامعه پریشان آسیب می‏بینند، شهروندان آن جامعه هستند.

تفاوت‏های زندگی در شهرهای کره ماه و کره زمین:

نبینید که کره ماه قشنگ است. شما که نورش را دیده‏اید، لکه‏های سیاهی هم روی آن هست. درست همان لکه‏های سیاه باعث شده بگویند ماه هم بی‏عیب نیست. من خودم به خاطر موقعیت کاری سفرهای متعددی به ماه داشته‏ام و می‏دانم تفاوت‏های بسیار زیادی بین یک زمینی و یک فضایی وجود دارد. البته الان بحث ما کرات دیگر نیست و بیشتر روی کره ماه و زمین بحث داریم. پس هیچ فضایی محترمی نمی‏تواند ادعا کند که شهروند است. یا لااقل ادعا کند که شهروند نمونه است. به دلایل متعددی از جمله آنچه در زیر می‏آورم. در ضمن شما دوست دارید بنویسید دوست ندارید ننویسید، بعد موجب زیان نشود!

رعایت حقوق دیگران:

در کره ماه کمتر آدمی را می‏بینید که به اصطلاح یک شهروند باشد و وقتی که ناظری بر اعمالش نیست، قوانین را رعایت کند و معمولاً از زیر رعایت قوانین فرار می‏کند. در صورتی که در این مدت حضور شما، یک بار و فقط یک بار دیده‏اید یک آدم خلاف کند؟ چه پلیس باشد چه نباشد. همین است که آدم‏ها نمی‏توانند توی کره ماه رانندگی کنند چون آنجا هیچ‏کس حق تقدم را رعایت نمی‏کند. تازه این مشکلات تنها در مقوله رانندگی نیست. شما از صف شیر بگیر تا خون آدمیزاد! این مسائل وجود دارد. به هر حال رعایت حقوق دیگران از اصول اولیه شهروندی است. (توی کره ماه شیر بز را به جای شیر مرغ و خون را به جای جون آدمیزاد می‏فروشند و چقدر گران!)

حاشیه‏نشینی در شهرهای کره ما:

بعضی فکر می‏کنند آمار دادن افتخار دارد. مثلا الان شهردار ماهیتابه پایتخت کشور ماهان گفته: «یک میلیون و ششصد و سی و دو و نصفی شهروند داریم.» و خب این افتخار دارد؟ بله دارد، ولی در صورتی که همه شهروندان از امکانات نسبی زندگی برخوردار باشند نه اینکه یک عده در رفاه کامل و بسیاری فقط زنده باشند. من خودم مدتی توی ماهیتابه جلزو ولز کردم. شما برو حاشیه‏های ماهیتابه را نگاه کن! از دور افتاده‏ترین روستاهای بدون سکنه‏ی ماه سفلی هم زندگی شرم‏آورتر است. کوچه‏های کثیف‏، بهداشت صفر، امنیت زیرصفر و هزار مصیبت دیگر که خدا نصیب گرگ بیابان نکند این حاشیه‏نشینی مصیبت‏های زیادی دارد که ما سال‏های سال در زمین تجربه کرده و پشت سرگذاشته‏ایم . با این اوضاع شما هیچ وقت توی ماه خودتان روی امنیت را نمی‏بینید. اینکه شما فرصت یافته‏اید به زمین بیایید و پیشرفت ما را در مقوله‏ی شهرنشینی ببینید فرصت خوبی است برای شما.

آلودگی:

قدر این هوای پاک زمینی را بدانید یادتان هست روز اولی که آمده بودید، پی در پی حالتان به هم می‏خورد؟ شما که به هوای پاک عادت ندارید. همین است که حالتان به هم می‏خورد و تازه حالا به کره ماه برگردید باز همین بساط دوباره تکرار می‏شود. چرا فکری به حال اوضاع مملکت و کره‏ی خود نمی‏کنید؟ چقدر سفینه‏ی تک سرنشین؟ چقدر سفینه‏های عهدبوقی؟ چقدر قاره پیماهای گازوئیلی؟ اصلاً انگار هر چه تولید کرده‏اید از روز تاسیس کره ماه (عهد پارینه ماهی) از رده خارج نشده است. آقا! دل بکنید از لاشه‏ی بعضی از این سفینه‏ها! تازه به این آلودگی‏ها، دود کارخانه‏ها، نیروگاه‏ها و چیزهای دیگر را هم اضافه کنید و بعد خودتان خجالت بکشید و البته من بعد از حضور در کره ماه تازه فهمیدم غیر از آلودگی هوا آلودگی‏های دیگر هم هست و گرنه من کجا می‏دانستم آلودگی صوتی چیست؟ آلودگی تصویری چیست؟ بدون غرض می‏گویم، شما که به زمین آمده‏اید، موقع برگشت حتماً فکری برای کره خودتان بکنید که بیشتر از این لکه‏های سیاه را روی تن نورانی کره شما نبینیم. البته اگر برگردید! و مثل خیلی از فضایی‏ها که به عنوان توریست آمدند و حالا ماندگار شده‏اند، کنگر نخورید و لنگر نیندازید.

وندالیسم:

وندالیسم، یعنی مرض تخریب اموال عمومی، یک باجه تلفن توی کره زمین بیست سال تا پنجاه سال کار می‏کند در صورتی که همین باجه تلفن ظرف یک هفته در کره ماه دخلش می‏آید، چرا؟ توی زمین اگر باجه‏ای را عوض می‏کنند فقط و فقط به خاطر مد جدیدی است که به بازار آمده و در زیبایی فضای شهر موثر است نه به خاطر خراب شدن که اصلاً واژه‏ی خراب شدن یا خراب کردن از واژه‏های زشت ماست و وقتی به کار می‏بریم که مثلا بچه‏ای خودش را خیس کرده باشد! خلی بد است که هنوز مردم کره شما نمی‏دانند که نرده‏های پارک و خیلی چیزهای دیگر را از پول مالیات دهنده‏ها ساخته‏اند و اگر خراب شود انگار که از جیب من و شما رفته است. اینکه بعضی از شما خوشتان می‏آید سطل آشغال لگد بزنید، یا به تلفن عمومی مشت بزنید، به شیشه اتوبوس کله بزنید و یا... به این دلیل است که شما توجیه نیستید که همه این اموال از جیب شما می‏رود.

تنظیم : بخش کودک و نوجوان