تبیان، دستیار زندگی
آیا معقول است پولمان را در مقابل جنسی بدهیم كه مشكوك به معیوب بودن است؟
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

نزدیك خطوط قرمز

اثرات كار مكروه

خط

یکی از دستورالعملهای انسان ساز برای زندگی،وصیت امام صادق علیه السلام به یكى از اصحاب خاصّشان به نام عبداللّه بن جندب است كه مقامات والایى در معنویات و معارف داشته است. سلسله مطالب _ ره جویان صادق _ به بیان و توضیح جملات ایشان می پردازد.

حساب گری، حتی در اجتناب از كارهای لغو و مكروه

امام صادق علیه السلام به عبدالله بن جندب فرمودند:

هر كه افتخار انتساب به مكتب ما را دارد و از معرفت اسلام بهره‌مند می‌باشد وظیفه دارد در هر شبانه روز نسبت به اعمال خود محاسبه‌ای داشته باشد.

هر كس باید از خودش حساب بكشد؛ اگر دید كارهای خوبی انجام داده، از خدا بخواهد كه توفیق زیادتی آن كارها را به او مرحمت كند و اگر دید لغزشی از وی سرزده، استغفار كند.

مبادا روزی افسوس بخوریم از این كه چرا وقتی می‌توانستیم كاری صددرصد درست انجام دهیم، كاری مشكوك و متشابه انجام داده ایم؟

در محاسبه، باید توجه داشته باشیم كه آیا اعمال خوبی هم كه از ما سرزده واقعاً مؤثّر بوده و مورد قبول واقع شده، یا فاسد گردیده و به مرتبه قبولی نرسیده است؟ زیرا كارهای خوب هم در صورتی در سعادت انسان تاثیر دارد كه با نیتی صحیح انجام گیرد. اگر انسان كار خوب را برای این كه دیگران ببینند و بشنوند و از او تعریف كنند، انجام دهد؛ نه تنها ثوابی از آن نمی‌برد و موجب سعادتش نمی‌شود، بلكه حتی ممكن است موجب سقوط او هم بشود.

انسان برای آن كه موقعیت خود را در مقابل رفتارهایش بهتر درك كند، همان طور كه در دنیا نسبت به اموالش حساب‌گر است، باید به حساب اعمالش هم رسیدگی نماید. هركسی سرمایه‌ای دارد نگران آن است كه آیا كسبش سود كافی داشته یا نه. كسانی كه در اموالشان اهل محاسبه هستند، همیشه به دنبال آن هستند معامله‌ای انجام دهند كه سود بیشتری داشته باشد.

در مورد اعمالی هم كه ما انجام می‌دهیم شبیه این وضعیت‌ وجود دارد. گاهی ما اعمالی انجام داده‌ایم كه نه تنها برایمان سودی نداشته، بلكه موجب رسوایی و ذلّت ما در قیامت نیز می‌شود. آیا این پشیمانی ندارد؟ اگر انسان به جای آن كه سرمایه‌اش را در كاری كه سود و درآمدی دارد به جریان بیندازد، آن را راكد بگذارد یا در زمینه نامناسبی از آن استفاده كند، كار بیهوده‌ای انجام نداده است؟ شاید هیچ ضرری نكرده باشد ولی به هر حال كسی كه اهل تجارت و اهل حساب باشد، نه فقط از ضرر بلكه از این هم كه از معامله‌اش هیچ فایده‌ای نبرده است ناراحت می‌شود. این گونه كارهای بی فایده در لسان شرع «لغو» نامیده می‌شود.

در سوره مؤمنون می‌خوانیم:

« وَالَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ »

مؤمنان كسانی‌اند كه از كارهای بی فایده اعراض می‌كنند. (مومنون/3)

وقتی سرمایه‌ای داریم كه می‌توان با آن به سودی سرشار رسید چرا آن را در كاری صرف كنیم كه هیچ فایده‌ای ندارد؟

كاری كه انسان نمی‌داند حرام است یا نه، و ممكن است ظاهراً مباح هم باشد، اما چون مشتبه است و احتمال حرمت آن وجود دارد، مؤمن باید نگران باشد كه نكند كاری كه انجام داده در واقع خلاف باشد.

مادامی كه می‌توانیم جنسی بخریم كه یقین به سالم بودن آن داریم، آیا معقول است پولمان را در مقابل جنسی بدهیم كه مشكوك به معیوب بودن است؟! مبادا روزی افسوس بخوریم از این كه چرا وقتی می‌توانستیم كاری صددرصد درست انجام دهیم، كاری مشكوك و متشابه انجام داده ایم؟ اگر انسان حساب‌گر باشد و قدر عمر و سرمایه‌اش را بداند از این هم نگران می‌شود، چه برسد به انجام مكروهات (كارهایی كه هر چند عذاب ندارد، ولی به هر حال انجام تدان آنه بهتر است).


منبع:

مصباح یزدی، محمدتقی، پندهاى امام صادق(علیه السلام) به ره‌جویان صادق، با اندکی تصرف.

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.