آلبوم تصويري افلاکيان خاک نشين

جديد ترين اثر موسسه فرهنگي ، مطالعاتي شمس الشموس

در ادامه فعاليت معرفي کتب جديد و برتر در اين مکتوب  به معرفي جديد ترين اثر موسسه شمس الشموس در راستاي معرفي چهره هاي تابناک علم و عرفان شيعي مي پردازيم.

اين موسسه که تا کنون با همايشها و آثار مکتوب خود و در قالب افلاکيان خاک نشين  به معرفي علما و عرفاي جديد و قديم شيعه پرداخته بود ، در جديد ترين اثر خود و در اقدامي بديع آلبوم تصويري 110 تن از افلاکيان خاک نشين را به همراه شرح حال و آثار مختصر ايشان منتشر نموده است.

با هم بخشي از مقدمه اين اثر را مرور مي کنيم :

"هرجا از بندگان صالح خدا ذكر و يادي شود، خيرات و بركات آنجا نازل مي شود، بندگاني كه چند صباحي در اين دنياي خاكي زيستند و دامن به خاكش آلوده نساختند.اينان همان عاشقان راستين و مرواريدهاي درخشان و ارجمند الهي هستند كه در صدف بي نام و نشاني خود، دل به عشق بازي با محبوب خويش خوش داشته اند.

و اگر هر از گاه لطف آن لطيف به وزش نسيمي گوشه قباي خويش به كناري نمي زد ما خاك آلودگان چه مي دانستيم چه خبرهاست در اين عالم و چه ها مي گذرد ميان عاشق و معشوق؟! هفت آسمان به انوار ملكوتي اين خموشان باده نوش ميخانه عشق، زينت داده مي شود و خاك نشينان به مدد انفاس قدسي شان به آسمان راه مي يابند و آسماني مي شوند.

نگاه كردن به چهره هميشه زنده اين ستون هاي استوار زمين، فاصله ها را تا خدا گوشزد مي كند و ورق زدن صفحات حياتشان عزم و همت حركت مي دهد.

پرده ها از پيش ديدگانشان كنار رفته و تاريكي ترديد از عقيده و باطنشان زدوده شده و جانشان به بازگشت به سوي پرودگار اطمينان يافته و چشمانشان به نظاره روي محبوب روشن گشته است.

آري عزيز! آنان وعده و وعيدهاي خداوند را به راستي باور كرده اند و با آن زيسته اند و مي داني كه هر كس آن گونه مي ميرد كه زيسته است.

ما با نگاه كردن به تصاوير و فرازهاي زندگي اينان حسرت وجودمان را مي گيرد، نفس در سينه مان تنگ مي شود و دلمان هواي پرواز مي كند، از اصل خويش دور افتاده ايم و روزي در روزگار وصل نفس خواهيم كشيد.

اكنون مدتي است كه به لطف و عنايت حضرت باري تعالي شاهد آن هستيم كه در جهت معرفي بزرگان عرصه علم و معرفت، فعاليت هاي خوبي انجام شده است و با وجود اين هنوز گوهرهاي نابي ازاين گروه هستند كه همچنان در پرده باقي مانده اند."

بخشي از اين کتاب که به معرفي افلاکي خاک نشين شيخ حسن نخودکي اصفهاني ميپردازد:

"اين عارف شهير از جميع علوم ظاهري و باطني بهره فراوان داشت و معتقد بود كه بعد از تحصيل علوم واجب همچون توحيد، ولايت و احكام شريعت، تحصيل ساير علوم نيز لازم و ممدوح ، و جهل به آن ها مذموم و نا پسند است.ايشان فقه و تفسير، هيئت و رياضيات را براي طلاب تدريس مي كرد، اما با آنكه در فلسفه و علوم الهي تبحر داشت تدريس نمي كرد و مي فرمود:( بخشي از معضلات حكمت و فلسفه جز به مكاشفه حل شدني نيست و طالب اين علم بايد اخبار معصومين عليهم السلام را كاملا مطالعه كرده باشد.)

اما كرامات واقعي او سجده هاي طولاني و سوز و گداز شبانه و پرواي الهي او بود، شب هاي زمستاني بر بام حرم رضوي سر به سجده مي نهاد و چون سحرگاه به سراغ او مي آمدند مي ديدند برف بسيار بر پشتش نشسته است.هر سال، سه ماه رجب، شعبان و رمضان و ايام البيض را روزه بود و شب ها تا صبح نمي آرميد.

يك بار در صحن عتيق رضوي در حالت مكاشفه حضرت علي بن موسي الرضا عليه السلام را ديد كه جنب ايوان عباسي نشسته اند و زوار را نظاره مي كنند، پس وصيت كرد كه او را در همان محل استقرار كرسي امام عليه السلام به خاك بسپارند."