گل نرگس
آب زنید راه را ، هین که نگار می رسد مژده دهید باغ را ، بوی بهار می رسد
ترا " غایب " نامیده اند ، چون "ظاهر" نیستی ، نه اینکه " حاضر " نباشی . فرق است میان " ظهور " و " حضور " دل شده گانت که هر صبح و شام ترا می خوانند ، ظهورت را از خدا می طلبند نه حضورت را .
ای گل غایب ! هیچ دلی نیست که نام مبارک ترا همچون گنجینه ای گرانبها ، در خود جای نداده باشد .
هر درختی ، وقتی با نسیم زمزمه می کند ، دعای عهد را می خواند .
هرکوهی ، از آن جهت مستحکم پا برجاست که تورا مرکز ثقل زمین و مایه دوام آسمان می داند .
هر دریایی ، با ذکر نام و یاد تو ، بی کرانه می شود .
ای گل نرگس ! خوشبوترین گلهای دنیا ، رایحه وجود ترا وام دارند .
اگر خورشید ، بر جهان و جهانیان ، نور می باراند ، از فیض حضور تو در آسمانها و زمین است .
اگر ماه ، جاده زندگی را نقره گون می سازد ، به یمن برکت و صفای وجود توست .
اگر زمین ، رخصت داده که بشر ، زین بر پشتش نهد و از آن بهره گیرد ، همه به خاطر توست .
هستی ، بی حضور تو ، بیغوله ای بیش نخواهد بود .
ای حجت خدا ، اگر تو نباشی ، زمین ما را در کام خود فرو می کشد . گردش منظم افلاک ، حرکت انسان ، رشد گیتی ، رنگ و بوی گیاه ، صفای دلها ، همه وابسته به وجود و حضور توست و حضور سبز تو ، با ظهورت دل انگیزترمی شود و کهکشان زندگانی را زیباتر و پربارتر می سازد .
مولا جان ! سرسبزی جهان را با ظهور خود جاودانه کن