حضرت آدم (علیه‌السلام)
خداوند مهربان، آدم علیه‌السلام را آفرید و از روح خودش در او دمید. آدم علیه‌السلام، جانشین خدا روی زمین بود. پس از این کار، خداوند به تمام فرشته‌ها فرمان داد:
- به آدم سجده کنید:
چرا خداوند چنین فرمانی به فرشته‌ها داد؟
سجده کردن بر آدم به معنی پرستش او نبود؛ بلکه خداوند میخواست فرشته‌ها از فرمان او اطاعت کنند.
همه‌ی فرشته‌ها به نشانه‌ی اطاعت از فرمان خداوند، به خاک افتادند و او را سجده کردند. اما شیطان سرپیچی کرد. خداوند به شیطان گفت:
چرا از فرمان من سرپیچی کردی و بر آدم سجده نکردی؟
- شیطان که دچار غرور و تکبر بود، گفت:
- خدایا! من از او بهترم.
- چرا؟
- زیرا من از آتش آفریده شده‌ام و آدم از خاک.
خداوند به شیطان فرمود:
- تا روز قیامت، نفرین بر تو باد! اکنون از درگاه من دور شو. شیطان خودش را از درگاه خداوند رانده شده دید. اما چون سال‌های بسیار زیادی عبادت کرده بود، مزد عبادت خودش را میخواست؛ برای همین به خداوند گفت:
- پاداش عبادت‌هایم را بده.
خداوند فرمود:
- چه می‌خواهی؟
شیطان گفت:
- تا روز قیامت مهلت می‌خواهم که زنده باشم و بتوانم آدم و فرزندانش را فریب بدهم.
خداوند درخواست او را پذیرفت، اما به آدم علیه‌السلام گفت:
- ای آدم! از اکنون به بعد، شیطان دشمن آشکار تو و فرزندانت است. شما مراقب باشید که فریب او را نخورید و گمراه نشوید.
سپس خداوند بزرگ حوا را آفرید و از روح خودش در او هم دمید.
آدم علیه‌السلام و حوا در کجا زندگی می‌کردند؟
آن دو در بهشت جای داشتند و از همه‌ی نعمت‌های بهشت استفاده می‌کردند. اما برای آن که اطاعت کامل خود را به خداوند نشان دهند، دستور داشتند که به یکی از درختان، نزدیک نشوند و از میوه‌ی آن نخورند.
شیطان که برای سرپیچی از فرمان خداوند، بدبخت شده بود و آدم علیه‌السلام و حوا را باعث آن می‌دانست، خیلی نقشه‌ها کشید. او به اندازه‌ای دروغ گفت و قسم خورد که آدم علیه‌السلام و حوا را فریب داد.
آدم علیه‌السلام و حوا به درختی که باید همیشه از آن دور می‌شدند، نزدیک شده و از میوه‌ی آن خوردند.
عاقبت نافرمانی از دستور خداوند چی بود؟
خداوند به آدم علیه‌السلام و حوا فرمان داد:
- حالا که دستور من را نادیده گرفتید و گول شیطان را خوردید، از بهشت بیرون بروید.
آدم علیه‌السلام و حوا به زمین آمدند و گرفتار رنج و ناراحتی بسیار زیادی شدند. برای همین بود که روزها و ماه‌های زیادی گریه و زاری کردند و گفتند:
- خدایا! ما به خودمان ظلم کرده‌ایم. اگر تو ما را نبخشی و عفو نکنی، از زیان کاران به حساب خواهیم آمد.
خداوند توبه‌ی آن دو را پذیرفت. اما چون دیگر راهی به بهشت نداشتند، برای همیشه در زمین باقی ماندند.
حالا تا روزی که عمر جهان به پایان برسد، فرزندان آدم بر زمین زندگی می‌کنند. آنان می‌توانند با پیروی از دستورهای پروردگار و انجام کارهای خوب، دوباره به بهشت برگردند و برای همیشه در آن بمانند.
بخش کودک و نوجوان
