سینما بین‌المللی ایران ، ثابت و تكراری
رییس كانون كارگردانان سینمای ایران گفت: جشنواره كن به دو دلیل عمده از جمله حجم و تاثیر جهانی بخش‌های مختلف این جشنواره و بازار گسترده‌ی كه به همراه برپایی چتر كشورهای مختلف در آن برپا می‌شود، به‌عنوان معتبرترین جشنواره‌ی رده A در دنیا مطرح است.
علیرضا ریسییان درپی عدم حضور سینمای ایران در بخش رقابتی كن به ایسنا گفت: حركت‌های ما برای حضور در جشنواره‌های بین‌المللی ثابت و تكراری شده است. همیشه مسئولان بین‌الملل می‌نشینند و فیلم‌ها همان‌طور كه مدیران بخش تولیدی سیاستگذاری كردند، به جشنواره‌های خارجی عرضه می‌كنند.
او یكی از فاكتورهای اساسی برای حضور موثر در جشنواره‌های خارجی را برنامه برای تولید برشمرد و خاطرنشان كرد: هر كشوری كه قصد دارد برای المپیك نماینده داشته باشد، باید در رشته‌های ورزشی خود سرمایه‌گذاری بكند و در این راستا جشنواره‌ی فیلم «كن» در سینما نیز از لحاظ اعتبار و جایگاه همچون المپیك در ورزش است. بنابراین زمانی كه ما نه برنامه‌ریزی و نه سرمایه‌گذاری داریم؛ چرا باید توقع داشته باشیم كه فیلم‌هایمان اتفاقی به جشنواره‌ی كن بروند.
این كارگردان سینما پارامتر بعدی را به عدم سرمایه‌گذاری برای بهره‌برداری در بازار مربوط دانست و توضیح داد: من به خاطرندارم در بازار 15 ساله گذشته فیلم كن، مستقیما پخش‌كنندگان داخلی فیلمی فروخته باشند. اغلب فیلم‌های كارگردان‌های معتبر ایرانی در خارج از كشور تهیه‌كننده و پخش خارجی داشتند چون نمی‌توان منكر وجود لابی‌های خارجی در این جشنواره‌ها شد.
او در ادامه به جذابیت پخش برای حضور در جشنواره‌ها اشاره كرد و افزود: ما زیاد حاضر نیستیم، برای محصولاتمان پول خرج كنیم . یك گروه ثابت از مراكز سینمایی دولتی از جمله كانون پرورش فكری، حوزه هنری، مركز سینمایی مستند و تجربی ، بنیاد سینمایی فارابی و ....چمدان‌هایشان را هر ساله می‌بندند و به جشنواره‌های خارجی همچون كن می‌روند و چون از قبل هیچ برنامه‌ریزی نكردیم، سرنوشت مناسبی برای فیلم‌هایمان در پخش و بازار جهانی بوجود نمی‌آوریم.
كارگردان «ایستگاه متروك» شرایط نامناسب حضور بین‌المللی سینمای ایران را به یك دهه‌ی گذشته مربوط دانست و گفت: نه بخش خصوصی كه قدرت مالی كمتری دارد و نه بخش دولتی كه وضعیت مالی خوبی دارد، به دلیل فقدان برنامه‌ریزی نتوانستند جریان خاصی را در این زمینه رقم بزنند. این درحالی است كه بسیاری از كارگردانان در دنیا، تاریخ اتمام پروژه‌شان را با جشنواره فیلم «كن» هماهنگ می‌كنند چون می‌دانند وقتی فیلمی در بخش رسمی كن حضور پیدا كند یك میلیون دلار تبلیغات مجانی دارد و این یك امتیاز بزرگ است.
او تئوری مبنی بر عدم حضور سینمای ایران در بخش‌های بین‌المللی را كه برخی تابع یك توطئه بزرگ می‌دانند، یك نظریه انحرافی دانست.
ریسیان خاطرنشان كرد: پرچم هر كشوری در هر جشنواره رده‌ی A كه برافراشته شود، یك حضور موفقیت آمیز برای آن كشور است، حتی اگر فیلم به نمایش درآمده در آن جشنواره مطابق سلیقه‌ی مسئولان نباشد.
فیلم‌هایی كه از كشوری همچون چین در جشنواره‌های معتبر مطرح شده است، اغلب فیلم‌هایی است كه در داخل كشور چین ممنوع نمایش شدند. اما مسئولان كشورشان برای برافراشته شدن پرچم كشور خود بر روی نمایش این فیلم‌ها در جشنواره‌ها سرمایه‌گذاری می‌كنند، چون معتقدند هر حضوری در آنجا به موفقیت كل سینمایشان می‌انجامد.
او همچنین از بزرگان سینمای ایران خواست تا به این واقعیت توجه كنند كه اگر جشنواره‌ها فیلم آنها را انتخاب نمی‌كنند، از حضور فیلم دیگر فیلم‌سازان حمایت كنند تا به جریان كلی سینما كمك شود.
علیرضا ریسیان با تاكید دوباره بر سه فاكتور اساسی برای حضور بین‌المللی سینمای ایران توضیح داد: این سه فاكتور عبارتند از تولید با برنامه ، حجم زیاد سرمایه‌گذاری برای موفقیت و فروش فیلم‌ها و دیگری امكان استفاده از ارتباط فردی یا گروهی برای پیروز یك فیلم در یك جشنواره معتبر است.
