تبیان، دستیار زندگی
"تاتو كردن(Tattooing)"اگر چه به ظاهر بحثی نو و برای عده ای سرگرمی جدید محسوب می شود، اما ریشه در سال های بسیار دور داشته و...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

تاتو؛ نقوشی درمانگر یا ویرانگر؟

تاتو

"تاتو كردن(Tattooing)"اگر چه به ظاهر بحثی نو و برای عده ای سرگرمی جدید محسوب می شود، اما ریشه در سال های بسیار دور داشته و نمی توان آن را موجی نو در قرن حاضر خواند.

سابقه تاتو به 6 هزار سال پیش در مصر باستان بازمی گردد. زنان و گاه مردان طبقه اشراف مصر برای تزیین خود، تاتو كرده و آن را افتخاری برای خویش می دانستند. كشف جسد مرد تاتو شده مربوط به 4 هزار سال پیش در "اتریش" نشان دهنده اطلاع اروپاییان از تاتو است.

در ایران نیز "تاتو" با نام"خالکوبی" سابقه ای طولانی دارد. پنجاه سال پیش تاتو در طبقه ای خاص رواج یافت و بزرگی تصویر انتخاب شده، افتخاری برای او محسوب می شد.

پس از گذر از آن سال ها اكنون می توان از منظری دیگر به تاتو نگریست و آن را راهی برای درمان "نقایص" مختلف چهره دانست.

دكتر زهرا حلاجی استاد دانشگاه و متخصص پوست و مو درباره انواع تاتو می گوید:

"تاتو انواع مختلف و كاربردهای متنوعی دارد. می توان از یك منظر آن را تنها روشی برای تزیین، نشان دادن وابستگی شخص به گروه یا عقیده ای خاص، تنوع طلبی، آرایش دائمی و... دانست؛ اما از منظری دیگر می توان آن را راهی برای پوشاندن و از بین بردن نقایص مختلف مانند نقایص مادرزادی یا اكتسابی دانست. اگر چه در ایران تاتو كردن، حتی از نگاه یك روش درمانی باز هم توسط پزشكان انجام نشده و یا بسیار به ندرت انجام می شود، اما نمی توان منكر فواید درمانی آن برای افراد نیازمند شد."

تاتوی لب

تاتوی لب روشی درمانی برای رفع نقص افرادی است كه به دلایل مادرزادی یا اكتسابی "خط لب" خویش را از دست داده اند. به طور مثال در افراد "لب شكری" پس از درمان نقص اصلی، می توان از تاتو كردن برای ترمیم "خط لب" بهره برد. علاوه بر این ممكن است فرد به دلیل تصادف، سوختگی، جراحت، عمل های جراحی و ... دچار نقص شود كه می توان با استفاده از تاتو آن را برطرف ساخت.

تاتوی ابرو

تاتوی ابرو نیز كاربردی درمانی برای افرادی كه به دلایل مختلف ابروی خویش را از دست داده اند یا دچار نقص مادرزادی هستند، محسوب می شود و از بارزترین نمونه های آن می توان به بیمارانی اشاره كرد كه بر اثر"شیمی درمانی" ابروی خود را از دست داده اند.

تاتوی چشم

تاتوی چشم نیز برای رفع نقص هایی چون افتادگی چشم، افتادگی پلك ، آسیب و جراحت و ... به كار می رود.

آمار متقاضیان "تاتو"

آمار دقیقی از تعداد افراد خواهان تاتو در دست نیست، اما انواع مختلف تاتو شامل تاتو دكوراتیو، لب، ابرو و چشم در ایران نیز مانند سایر كشورها طرفداران فراوانی دارد. اما می توان به این نكته اشاره كرد كه در ایران، تعداد افرادی كه برای درمان، تاتو می كنند بیش از افرادی است كه "تاتوی دكوراتیو" انجام می دهند. اغلب مراجعه کنندگان، زن هستند، چرا كه زیبایی برای این قشر بیش از مردان و كودكان مطرح است.

تاتو با استفاده از سوزن مخصوص تاتو یا "سوزن الكتریكی" و تزریق جوهر رنگی در لایه میانی پوست انجام می شود.

استفاده از اشیای نوك تیز به جای سوزن الكتریكی و رنگ های غیر بهداشتی و نامناسب به جای رنگ های مرغوب، بسیار خطرناك بوده و مشكلات حادی برای شخص ایجاد می كند. در مراكزی كه به طور علمی و بهداشتی تاتو می كنند، از سوزن الكتریكی و رنگ های استاندارد استفاده می شود.

تاتو در ایران

تاتو در ایران مشابه روش های تاتو در جوامع غربی می باشد. سوزن الكتریكی، وسیله اصلی كار در تاتو كردن است. نوع رنگ مصرفی نیز بسیار مهم است. رنگ ها باید استاندارد، بهداشتی و سازگار با پوست بدن باشند. گاهی رنگ های گیاهی به جای رنگ های شیمیایی استفاده می شوند كه اغلب باعث حساسیت پوستی و ناراحتی شخص می شود و حساسیت به رنگ های گیاهی بیش از رنگ های شیمیایی گزارش شده است.

در انواع تاتوی درمانی اغلب از تك رنگ مشكی، آبی تیره یا قهوه ای استفاده می كنند، اما در "تاتوی دكوراتیو" به دلیل تزیینی بودن از رنگ های مختلف برای رنگ آمیزی طرح بهره می برند.

رنگ های مورد استفاده و منابع تولیدی این رنگ ها عبارتند از: رنگ سیاه یا آبی تیره از كربن، قرمز از رنگ های گیاهی یا جیوه،  آبی روشن از آلومینات كبالت، سبز از اكسید جیوه یا كروم، زرد از سولفید كادمیوم و رنگ قهوه ای از اكسید آهن یا گل اخری.

در ایران نیز از رنگ هایی كه از همین منابع به دست می آیند استفاده می شود، اما متأسفانه در ایران نظارت یا استاندارد خاصی برای نوع رنگ مصرفی و اطمینان از كیفیت آن وجود ندارد و همین امر، فرصتی برای سودجویان بوده و مشكلات حادی برای تاتو شوندگان ایجاد می كند.

با وجودی كه قوانینی برای استفاده از رنگ شامل نوع رنگ، منابع استخراج رنگ، میزان استفاده از انواع رنگ ها و ... در جوامع اروپایی وجود دارد و قوانینی هر چند اندك توسط FDA وضع شده است، اما به عقیده بسیاری از پزشكان هنوز هم نواقصی در آن دیده می شود.

به دلیل استفاده از سوزن در تاتو و ارتباط نزدیك آن با پوست بدن، احتمال بروز هر گونه بیماری، از راه زخم ایجاد شده توسط این سوزن امكان پذیر است. اگر چه تورم، التهاب و خارش در محل تا چند روز و تا هفته ها عادی است، اما گاه این علائم، هر چند خفیف، مقدمه ای برای بروز بیماری های حاد و خطرناك است.

در ایران تاتو كردن به درستی شناخته نشده و تنها به جنبه تزئینی آن توجه می کنند و آن را مطرود می دانند. از این رو پزشكان به هیچ وجه این كار را انجام نداده و یا اگر هم انجام می دهند، خیلی کم است. از این رو فقط مراكز زیبایی ، سالن های آرایش و... پاسخگوی نیاز افراد مختلف، حتی بیماران هستند كه متأسفانه اطمینانی به سلامت، بهداشت، تبحر و... این افراد نیز وجود ندارد. اگر ما نیز به "تاتو كردن" به عنوان روشی برای درمان نقص بیماران نیازمند بنگریم، شاید به موفقیت هایی دست یافته و نیاز بسیاری از نیازمندان واقعی را با روشی علمی- بهداشتی برآورده سازیم.

اگر مراكز درمانی و پزشكان وارد عمل شوند، نتایج حاصل از آن برای درمان بیماران در ایران بسیار موفقیت آمیز تر از جوامع غربی خواهد بود، چرا كه بیماری هایی چون ایدز، سیفلیس و... در جامعه ما كمتر از جوامع غربی است.

ادامه دارد....

مهتاب صفرزاده خسروشاهی

*مطالب مرتبط:

تاتو و عوارض ناشی از آن

خالکوبی مدرن یا ایدز؟!

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.