گفتگوبا معاون ورزش بانوان سازمان ورزش

معاون ورزش بانوان:‌‌

انجمن‌ها از ارائه گزارش كار عاجزند

در عالم سیاست رقابت‌ها گروهی است. در عالم ورزش رقابت‌ها فردی است. اما در عالم ورزش صداقتی وجود دارد كه به واسطه‌ی همین امر كار كردن با این گروه از دیگر گروه‌های اجتماع راحت‌تر است. بنابراین اگر حكومت‌ها بخواهند می‌توانند از این طریق روی كل جامعه احاطه داشته باشند. ورزش بهترین شیوه برای جمع كردن مردم دور یكدیگر است. ما همواره با مشكل واگرایی، قومیت و اختلافات مكانی مواجه بوده‌ایم و به گونه‌ای با هم تضاد منافع داریم. این درحالی است كه در غالب گروه‌های ورزشی می‌توان حركتی را انجام داد كه با یكدیگر تضادی ندارند و می‌توان همبستگی اجتماعی را ایجاد كرد.

دنیا از این قضیه استفاده می‌كند و به قول نویسنده‌ای اگر می‌خواهیم روابط اجتماعی را در یك كشور تنظیم كنیم بهترین راه از طریق ورزش و گروه‌های ورزشی میسر خواهد شد.

معاون ورزش بانوان در گفت‌وگوی اختصاصی با ایسنا با اشاره به مهم‌ترین دلایل حضور خود برای وارد شدن به دنیای ورزش ابتدا به طرح مباحث فوق پرداخت و گفت: هنگامی كه وارد عرصه‌ی ورزش شدم تنها با هدف داشتن اصول مدیریت این كار را انجام دادم، میدان عمل متفاوت بود و نیاز به شناخت داشتم. از طرفی مجموعه‌ی مدیریتی ورزش بانوان دچار خلا بود و نمی‌توانستم زمان را از دست بدهم. با توجه به نیروهای خوب موجود با این تفكر كه مدیران برنامه‌ای را انتخاب كنم وارد عمل شدم و مدیران خود را انتخاب كردم.

وی به طرح یك سوال اپیدمی شده در ورزش بانوان پاسخ داد، چرا بسیاری از مدیران لایق از ورزش دور مانده‌اند؟

احمدی پور می‌گوید: هر كسی كه می‌تواند حتی یك قدم در ورزش بانوان بردارد مشتاقانه دست او را می‌فشاریم. معاونت بانوان یك محدوده‌ی بسته نیست. شخصا روی آن تاكید می‌كنم. حتی اگر بدانم یكی از مدیران من برای حضور فردی مثمرثمر در ورزش ممانعت می‌كنند به شدت با وی مقابله می‌كنم. اگر كسی طرد شده یا اجازه‌ی كار ندارد صریحا می‌گویم حتی اگر عقایدش مخالف عقاید من باشد نیز نباید از ورزش بانوان حذف شود.

با ارزیابی عملكرد انجمن‌های ورزش بانوان مشاهده شد كه هیچ گونه پشتوانه‌ای در آنها وجود ندارد. حتی دوره‌های آموزشی نیز در آن رشته برگزار نشده است. این امر به یك شخص بازنمی‌گردد بلكه دفاع از آن رشته‌ی ورزشی محسوب می‌شود. دكتر احمدی‌پور این دلایل را یكی از عوامل مهم در عزل و نصب‌های برخی انجمن‌ها عنوان كرد. وی می‌گوید: افرادی كه آمده‌اند هیچ كدام آدم‌های من نیستند. هر چند كه احتمال خطا در عزل و نصب وجود دارد. در نوع انتصاب‌ها به تجربه و تخصص افراد توجه شده است. این شخص باید بی‌طرف باشد و به آنها تاكید كرده‌ام در فدراسیون‌ها نیز باید نهایت همكاری را با آنها داشته باشند. اما انتقادی كه به برخی عزل‌های اخیر وارد است به مشكل همیشگی ما در این زمینه بازمی‌گردد. چرا كه مدیر جدید می‌گوید مدیران قبلی ناتوانند در صورتی كه این امر عین ناتوانی است.

انجمن‌های ورزش‌ باید شفافترین روش را در ارایه‌ی گزارش كار خود داشته باشند تا جای هیچ سوالی باقی نماند.

وی معتقد است؛ هر كس وارد مجموعه‌ای می‌شود باید ارتباطات شخصی را كنار بگذارد. از سوی دیگر قطعا با شخصی كه بخواهد به صورت باندی، به عزل گروهی دیگر بپردازد شدیدا برخورد خواهم كرد. این در حالی است كه نمی‌توان در مقابل آدم‌های متفاوت روش یك شكلی را دنبال كرد چرا كه انسانها تفكرات متفاوتی نسبت به هم دارند.

بحث ادغام فدراسیون‌های ورزشی و انجمن‌های ورزشی بانوان از جمله موارد اختلافی است كه برخی از روسا، حاضر به قبول این تمركز نیستند و معاون ورزشی بانوان نیز در اظهارات خود به عدم قبول این تفكر اشاره می‌كند.

با ادامه‌ی این مسیر هیچ اتفاق و جهش خاصی در ورزش بانوان رخ نمی‌دهد. مشكل جدی ما به عدم هدف‌گذاری لازم برای آینده بازمی‌گردد. بنابراین هیچ كدام از رشته‌های ورزشی ما نمی‌دانند در مسابقات آسیایی روی چه نقطه‌ای باید قرار بگیرند. اگر در مسابقات المپیك تنها یك ورزشكار تیرانداز داریم این امر مختص تیراندازی نیست و رشته‌های ورزشی دیگر نیز از این قاعده مستثنی نیستند. چرا كه برای هیچ كدام از این رشته‌های ورزشی هدف‌گذاری و پشتوانه‌سازی انجام نشده است. این مسایل را دكتر زهرا احمدی‌پور فرد شماره اول ورزش زنان در ایران مطرح می‌كند. وی معتقد است برنامه محور نبودن و اسیر شدن در گرداب اجرایی تقویم‌های ورزشی، ما را از انجام كارهای فرهنگی در ورزش بانوان غافل كرده است. به طوری كه بسیاری از ورزشكاران ما فاقد انگیزه‌ی لازم برای حضور در یك ورزش می‌باشند.

آتوسا پوركاشیان، فاطمه كریمی، ندا شهسواری و ... از جمله ورزشكارانی هستند كه در خانه‌ی خودشان ورزش می‌كنند. در واقع اگر خانواده‌ی این ورزشكاران سرمایه‌گذاری لازم را انجام نمی‌دادند، من می‌توانستم شخصی مانند آتوسا پوركاشیان را به جامعه تحویل دهم. من تاكید می‌كنم كه برای رشد و هدایت خانواده‌ها، هیچ كاری انجام نداده‌ایم.

معاون ورزش بانوان پس از حضور شش ماهه‌ی خود در بطن ورزش بانوان از برنامه محور نبودن در ورزش به عنوان مهم‌ترین معضل، نه تنها در ورزش زنان بلكه در ورزش مردان نیز یاد می‌كند. این در حالی است كه ورزش زنان نسبت به محدودیت‌های پس از وقوع انقلاب اسلامی از رشد چشمگیری نیز برخوردار بوده است.

وی در ادامه‌ی گفت‌وگوی اختصاصی خود با ایسنا، به خواسته‌های خود از انجمن‌های ورزش بانوان اشاره كرد و گفت: من از كلیه‌ی انجمن‌های ورزشی خواسته‌ام تا افقی 10 ساله را برای هر یك از رشته‌های ورزشی تعریف كنند. ظرف شش ماه اخیر بسیاری از مباحث مطرح شده میان ما و انجمن‌های ورزشی به تغییر تفكر آنها مبنی بر انجام یك تقویم ماهانه، سالانه و غیره بازمی‌گشت.

برای این منظور انرژی زیادی صرف كردیم. ما باید بر اساس اصول برنامه‌ریزی برای رسیدن به موفقیت گام برداریم. بنابراین پركردن تقویم مسابقاتی برای من امتیاز نیست! در این راستا هر اعزام برون مرزی و برگزاری مسابقات باید برآیند مشخصی داشته باشد تا بتوانم ارزیابی كیفی از كار آنها داشته باشیم.

وی معتقد است؛  اگر چنین كاری به وقوع بپیوندد شاهد تك ستاره‌ها نخواهیم بود و جایگاه ما در ورزش تثبیت خواهد شد. انتخاب ورزشكاران در مسابقات المپیك آتن دست من نبود. اما برای مسابقات آسیایی دوحه‌ی قطر نیز اگر سهمیه‌ها بالا باشد باید همه‌ی تیم‌ها از آمادگی كامل برخوردار باشند و با آینده‌ای روشن تنها تیم‌های كیفی به این مسابقات اعزام شوند.

دكتر احمدی‌پور صریحا مخالفت خود را با كسب مقام‌های اتفاقی مطرح كرد و اظهار داشت: ما از پتانسیل خوبی برخوردار هستیم كه باید به نحوی شایسته از آن استفاده شود اما شدیدا مخالف كسب عناوین اتفاقی هستم و حتما نباید یك تیم برای حضور در مسابقات برون مرزی مقامی كسب كند.

اینگونه مباحث به صورت عملی نیز در حال تمرین است. كلیه‌ی اتفاقاتی كه در اردوی یك تیم رخ می‌دهد باید توسط یك كارشناس به صورت مستند ارایه شود تا سیر صعود و نزول یك تیم در یك دوره‌ی مشخص برای ما روشن شود. چرا كه انجمن‌های ما هنوز نمی‌دانند گزارش كیفی را چگونه باید ارایه كرد و كلیه‌ی گزارش‌هایی كه دریافت می‌كنیم تنها به زمان برگزاری مسابقه‌، پایان مسابقه و.... باز می‌گردد.

داشتن استرس بیش از اندازه‌ی ناشی از فرم لباس برای حضور زنان در مسابقات برون مرزی یكی از بزرگ‌ترین مشكلات زنان به شمار می‌رود كه دكتر احمدی پور روی آن تاكید بسیاری دارد: مردان فاقد چنین مشكلی هستند و با همان لباس ورزشی كه تمرین می‌كنند به مسابقات برون مرزی می‌روند. در رشته‌ای مانند شمشیربازی با مصیبت مجوز طراحی یك لباس مخصوص برای حضور در میادین بین‌المللی گرفته شد. این در حالی است كه آنها باز هم با استرس نسبت به نوع لباس خود در مقابل زنان دیگر وارد میدان می‌شوند. این اولین حضور آنها در مسابقات خارجی بود و نباید توقع مقام از آنها داشت. به تیم ملی تكواندو اشاره می‌كنم، در آخرین لحظات كه تیم برای مسابقات فرانسه در حال اعزام بود یك هفته قبل از آنها خواسته بودیم كه در صورت لزوم باید موهای خود را بتراشند و با كلاه خاصی كه برای آنها طراحی شده بود وارد مسابقه شوند. شما فكر كنید این ورزشكار چگونه باید با شرایط عالی نتیجه بگیرد.

دكتر احمدی‌پور بزرگ‌ترین مشكل تیم‌های اعزامی به خارج را نوع لباس آنها در تمرین عنوان كرد و به ایسنا گفت: تیم‌های بانوان وقتی در سالن‌ها با شرایط لباس یك ورزشكار تمرین می‌كنند مشكلی ندارد اما پوشیدن بلوز و گرمكن در مسابقات برون مرزی واقعا برای آنها دست و پاگیر است. مقوله‌ی تطابق لباس بانوان با استانداردهای جهانی مشكل آفرین است، در بسیاری مواقع سنگینی لباس جلوی بسیاری از ظرافت‌های كاری ورزش كاران را می گیرد.

وی كسب نتایج بانوان نسبت به شرایط موجود را مثبت ارزیابی كرد و گفت: با محدودیت‌های ورزش بانوان ما صد در صد در حال فعال كردن برگزاری مسابقات برون مرزی با كشورهای عضو اكو هستیم. بنابراین نباید منتظر مسابقات آسیایی، جهانی، المپیك و... باشیم و در میان این مسابقات باید مسابقات خاصی را با كشورهای عضو اكو برگزار كنیم.

معاون ورزش بانوان در ادامه پیرامون مباحث مطرح شده در برگزاری مسابقات فوتبال چمنی بانوان توضیح داد:« تا زمانی كه ببینیم تیم ملی از آمادگی لازم برخوردار نیست كاری انجام نمی‌دهیم و پیگیری لازم را نمی‌كنیم. از سوی دیگر قرار بود مسابقه‌ی برون مرزی برگزار شود كه این امر تنها به آمادگی ما بستگی دارد. در غیر این صورت روی این تیم هیچ تاكیدی نداریم چرا كه در شرایط فعلی فاقد تیم ملی هستیم.

وی در پاسخ به این سوال كه ورزش‌های همگانی چه توسعه‌ای در میان زنان پیدا كرده است به ایسنا گفت: سطح ورزش همگانی پایین نیست در حالی كه آرمانی هم به نظر نمی‌رسد. اما تفكری در جامعه ایجاد شده كه زنان باید ورزش كنند و روشی كه مد نظر ما است به فعال كردن ورزش مناطق محروم، محلات و.... بازمی‌گردد كه در كنار آموزش بحث ورزش را داشته باشند. همچنین پرداختن به اقدامات تبلیغاتی نیز بزرگ‌ترین اهرم كار ما خواهد بود تا نه تنها در بعد همگانی بلكه در بخش قهرمانی نیز به توسعه‌ی آن بیانجامد. چرا كه بخش خصوصی حضور كمرنگی در ورزش بانوان دارد و وجود دوربین‌های تلویزیونی در برخی مسابقات به راحتی اسپانسرها را به سالن مسابقات می‌كشاند.

وی استفاده‌ی بهینه از سالن‌های ورزشی را مهم‌ترین اقدام در راستای بهبود وضعیت اماكن ورزشی بانوان عنوان كرد و گفت: اگرچه استادیوم خاص بانوان ساخته می‌شود اما این امر نمی‌تواند مشكل فضاهای ورزشی را حل كند چرا كه ما با رشد بیش از اندازه‌ی جمعیت مواجه هستیم و اختصاص سالن ورزشی جداگانه در شرایط فعلی نیز جوابگو نیست.