كارگردان به همین سادگی : اعتراف می‌كنم.
رضا میركریمی:
نداشتن شتاب در قضاوت اساس «به همین سادگی» است
رضا میركریمی كارگردان فیلم «به همین سادگی» گفت:اعتراف می‌كنم كه انتظار نداشتم این فیلم مورد توجه اقشار متفاوت مخاطبان قرار گیرد و حال كه این اتفاق افتاده است، احساس می‌كنم سهم كوچكی از وظیفه‌ام را نسبت به جامعه انجام داده‌ام.
به گزارش ایسنا، طی مراسمی كه بعدازظهر روز گذشته به همت انجمن روزنامه‌نگاران مسلمان و در مجموعه فرهنگی هنری سید‌الشهداء برگزار شد، فیلم «به همین سادگی» به نمایش درآمد و با حضور رضا میركریمی كارگردان آن و محمود گبرلو منتقد سینما نقد و بررسی شد.
در این مراسم میركریمی با بیان این نكته كه راه سختی را برای ساخت این فیلم سپری كرده است، خاطرنشان كرد: در جامعه‌ای كه سینمای آن برای دستیابی به فروش بالا نسخه‌های جعلی‌ای را توصیه كرده سطح فرهنگی مخاطبان نیز نزول كرده است.
وی افزود: این فیلم به بخشی از جامعه پرداخته كه علی‌رغم این‌كه بخش مهمی از جامعه را تشكیل می‌دهند، كم‌تر مورد توجه قرار گرفته‌اند.
میركریمی همچنین به سختی راه ساخت این فیلم و نهی كارگردانان و مشاوران از ساخت این فیلم اشاره كرد و عنوان كرد: بسیاری از كارگردانان كه همگی آن‌ها از تجربه‌های بالایی برخوردار بوده‌اند، ساخت این فیلم را نوعی ریسك می‌دانستند و حتا برخی از آن‌ها هنوز هم می‌گویند علی‌رغم این‌كه این‌كار یك‌بار تجربه شده است ما هنوز جرأت ساخت چنین فیلمی را نداریم.
كارگردان «خیلی دور خیلی نزدیك» در پاسخ به سوالی كه درباره داستان ساده این فیلم و تغییر غیرمنتظره آن در دقایق پایان مطرح شد، اظهار كرد: در فیلم معمولا تماشاگر بعد از مدتی به سبك و استیل فیلم عادت می‌كند و در فیلمی مثل «به همین سادگی» متوجه می‌شود كه نباید دنبال اتفاق غیرمنتظره‌ای باشد و حال این‌كه همواره در سینما به دنبال مسایل خاص و خارق‌العاده می‌گردیم موجب شده است حساسیت ما نسبت به موضوعات مختلف كم شود و من در این فیلم سعی كرده‌ام، همانند عارفان به مسایل نگاه كنم و از كم‌ترین اتفاقات و جزیی‌ترین مسایل به كشفی بزرگ برسم.
میركریمی در ادامه ایجاد نگاهی عارفانه بر مخاطب را از وظایف هنرمندان خواند و افزود: امروزه حساسیت جامعه نسبت به مسایل مختلف از بین رفته است و حتا در فیلم هم مسایلی مثل طلاق، خیانت و غیره توجه مخاطب را جلب نمی‌كند و مخاطب همواره درپی اتفاقات غیرمعمول است درحالی‌كه اتفاقات بزرگی در اطراف ما درحال شكل‌گیری است و ایجاد حساسیت نسبت به این موضوعات می‌تواند جامعه را از غفلت درآورد.
كارگردان «به همین سادگی» در پاسخ به سوال دیگری كه در رابطه با انگیزه میركریمی از بیان برخی مسایل در فیلم مطرح شده بود گفت: بدترین اتفاق ممكن برای یك فیلم‌ساز كالبدشكافی فیلم است و وقتی كسی قصدم را از طرح مسئله‌ای در فیلم می‌پرسد احساس می‌كنم نتوانسته‌ام حرفم را در قالب فیلم مطرح كنم.
میركریمی همچنین عنوان كرد: برخی بحران‌ها، بحران‌های پنهانی هستند و اگر در زمان لازم به آن‌ها نپردازیم دیگر قابل درمان نخواهند بود و هنرمند به فردی اطلاق می‌شود كه بتواند با دیدی متفاوت در دید مسوولان جامعه این نوع بحران‌ها را كشف كند.
وی افزود: متأسفانه امروزه ما منتظر می‌شویم تا بحران‌ها شكل بگیرند و هنگامی كه به نقطه اوج خود می‌رسند به فكر یافتن راهی برای درمان می‌افتیم، درحالی‌كه وظیفه كار فرهنگی، پیشگیری و فرهنگ‌سازی است.
میركریمی با تأكید بر ایجاد حساسیت بر روی موضوعات عنوان كرد: اگر هنرمندان موفق به طرح مسئله و ایجاد حساسیت روی آن شوند نخبگان جامعه قطعا به دنبال یافتن راه‌حلی برای آن خواهند رفت.
وی همچنین متذكر شد: ارایه راه‌حل برای مسایل دیگر وظیفه هنرمند و فیلم نیست و اگر قرار باشد در جامعه‌ای هنرمند بحران و موضوع پنهانی را كشف كند، آن را با دید معتدل به تصویر كشد و بر روی آن حساسیت ایجاد كند و در پایان هم راه‌حل آن را ارایه كند، دیگر جامعه نیازی به قشرهای دیگر نخواهد داشت لذا طرح موضوع مسئله‌ی هنرمندانه و مهمی است كه من از ابتدای این فیلم به دنبال آن بوده‌ام.
كارگردان «زیر نور ماه» در پاسخ به سوال دیگری كه در رابطه با نوع ارتباط شخصیت زن داستان با مردان مطرح شده بود اظهار كرد: تصویری كه در جامعه و رسانه ما از زن ارایه می‌شود، تصویر فردی است كه به راحتی ارتباط برقرار می‌كند و گاه حتا از بحث خیانت نیز برای جذابیت بیشتر استفاده می‌شود، اما من در این فیلم قصد داشتم نوع دیگری از ارتباط را به تصویر كشم.
میركریمی با بیان این نكته كه در «به همین سادگی» اساس فیلم را بر آشنایی مخاطب با شخصیت زن داستان قرار داده گفت: در این فیلم مرد نیز مرد خیلی خوبی است و ما قصد داشته‌ایم در ورای فیلم این مطلب را عنوان كنیم كه در بسیاری موارد سوء‌تفاهمات موجود با كم‌ترین توجه عاطفی‌ای قابل حل هستند، اما ما در حوزه رسانه كم‌تر این‌كار را می‌كنیم و به افراد آموخته‌ایم خیلی زود قضاوت كنند، درحالی‌كه در این فیلم اساس نداشتن شتاب در قضاوت‌هاست.
