از این كه مرا دعوت كردی متشكرم اما...
ممكن است به آسانی بیش از توان خود متعهد گردید و آن قدر ، كار سرخود بریزید كه كلافه شوید. ممكن است به طور دایم كودكانتان را از جایی به جایی ببرید و در عین حال به آشپزی و خانه داری و صدها كار دیگری كه ظاهراً تمام شدنی هم نیستند رسیدگی كنید. ممكن است رئیستان مرتب دستور بدهد و شما را كلافه كند و در نتیجه هر روز غروب و هر شب خسته و با احساس گناه و تقصیر به منزل بروید. احساس می كنید حتی در مقایسه با اول صبح كه سر كار رفتید، كارهای بیشتری دارید كه باید انجام دهید.
یكی از دلایل تن دادن به تعهدات بیش از حد، احساس گناه و این گمان است كه فكر می كنیم باید به اشخاص ، همیشه جواب آری بدهیم. مسئله اصلی متوقع بودن یا نبودن اشخاص نیست. مسئله اینجاست كه نمی دانیم با توقعات آنها چگونه برخورد كنیم. برای رهایی از این موقعیت ، توصیه می كنیم كه روی موضوع فكر كنید و نتیجه اش را به آنها اطلاع دهید. در هر فرصتی كه به دست می آورید می توانید در باره انجام دادن یا ندادن آن فكر كنید. اگر به این نتیجه رسیدید كه درخواستشان منطقی نیست، می توانید نه گفتن را تمرین كنید. فرض كنید یكی از همكارانتان زنگ می زند و از شما برای سخنرانی در جایی دعوت می كند. به او بگویید از این كه مرا برای سخنرانی دعوت كرده ای، بسیار متشكرم. اجازه بده برنامه هایم را ببینم، اگر توانستم حتما این كار را می كنم. به پیشنهاد و احساسات خودتان فكر كنید. اگر به این نتیجه رسیدید كه اگر جواب منفی بدهید بهتر است. به او بگوید واقعاً از اینكه مرا به سخنرانی دعوت كردی متشكرم اما در حال حاضر برنامه هایم بیش از حد شلوغ است. باز هم لطف خودت را از من دریغ نكن.
گاه جواب منفی دادن دشوار است. پس فقط زمان را به تأخیر بیندازید تا فرصت داشته باشید یك جواب دوستانه و مؤدبانه تدارك ببینید.
تهیه و تنظیم برای سایت تبیان - زهره پری نوش
