لحظات ولادت

اکنون لحظات ولادت نزدیک می شود. پدر حضور ندارد و مادر در این فراق اشک می ریزد. در تنهایی شربت بهشتی برایش می آورند و بانوان و حوریان بهشتی به یاریش می آیند. پرده از پیش چشم مادر برداشته می شود و ندایی آسمانی میلاد فرزند را مژده می دهد.

محمد قدم در این جهان می گذارد و نام او را خدا تعیین می کند. او را به آسمان ها می برند و به همه خلایق نشان می دهند و مهر نبوت بر کتف او نقش می کنند و ملائکه برای سلام بر او صف می کشند. مراحل شیرین این ولادت را پی می گیریم:

*پیامبر قدم در جهان گذاشت.

مقارن طلوع فجر روز جمعه هفدهم ربیع الاول سال عام الفیل 53 سال قبل از هجرت، مقارن سال 567 میلادی مطابق با 6163 سال پس از هبوط آدم و 55 روز پس از هلاکت اصحاب فیل

در خانه ای که در شعب ابی طالب بود، حضرت محمد بن عبدالله(صلی الله وعلیه وآله) با قدوم خود جهان را نورباران کرد و قدم بر چشم عالمیان نهاد.

در این هنگام آمنه را حالتی مانند خواب فرا گرفت و پس از لحظاتی به خود آمد و پسر عزیزش را در کنار خود دید آن حضرت همین که قدم بر این دنیا نهاد دو زانو و دو دست خود را بر زمین قرار داد.

سپس مشتی خاک در دست گرفت و سر به سوی آسمان بلند کرد آنگاه به سجده رفت و پیشانی بر خاک گذارد و با انگشت سبابه همانند کسی که به درگاه پروردگار استغاثه می کند به آسمان اشاره می کرد پس از آن لب به توحید گشود و فرمود:

(خدا بزرگ است و شکر بسیار برای پروردگار است و هر صبح و شب تسبیح خداوند می گویم )

هنگامی که حضرت این کلمات را می فرمود نوری از دهان مبارکش ساطع شد که اهل مکه آن را دیدند.

برگرفته ازکتاب بحارانوار جلد 15