پیوند اولیاء و مربیان

انجمن اولیاء و مربیان مظهر همکاری خانه و مدرسه در امر تعلیم و تربیت کودکان و نوجوانان است. خانه و مدرسه دو نهاد تربیتی مهم بشمار می آیند که در صدر عوامل تاثیرگذار بر روند رشد و تکامل رفتار نوباوگان جامعه قرار دارند و مهمترین عامل در هماهنگی و همسویی نظری و عملی میان مربیان و مدرسه به واقع انجمن اولیاء ومربیان است.

هر یک از دو کانون خانواده و مدرسه به تنهایی موفق نیستند بلکه باید مجموعا به صورت نهادی واحد درآیند و یک سیاست ویک بینش را اتخاذ نمایند.

اولیاء به عنوان صاحبان اصلی این سرمایه های با ارزش ، دارای حق اظهار نظر ، حق نظارت ودر بعضی موارد حق دخالت درمسائل آموزش و پرورش هستند و تنها دراین صورت است که فرآیند پیچیده و عمیق تعلیم وتربیت می تواند به شکل درست و شایسته ای به اجرا گذاشته شده و موجب رشد و تعالی گردد.

ممکن است رفتار و شیوه های تربیتی مربیان با رفتارها و روشهای تربیتی اولیاء در خانواده متفاوت و یا احیانا متضاد باشد که در این صورت تاثیر ویرانگری بر شخصیت کودک دارد ؛ از این اصل مسلم تربیتی می توان ضرورت ارتباط و تبادل نظر میان اولیاء و مربیان را درک کرد. این ارتباط در سیستم آموزشی و پرورشی ما از طریق انجمن اولیاء و مربیان صورت می گیرد.

خانه و مدرسه زمانی می توانند رسالت آموزشی و تربیتی خاص خود را به نحو مطلوب انجام دهند که هر یک شناخت تربیتی کافی داشته باشند و نقش تربیتی خاص خود را با بصیرت ایفا کنند. از سوی دیگر، تا هنگامیکه اهمیت ارتباط میان خانواده و مدرسه برای اولیاء روشن نشود ، نمی توان آنها را در مسائل آموزشی و پرورشی دانش آموز مشارکت داد.

اهداف عمده انجمن اولیاء و مربیان

همفکری، تلاش، یاری و همکاری برای بهبود و پیشرفت هر چه بهتر امر آموزش و پرورش دانش آموزان از طریق :

1-    آگاه کردناولیاءبه مسائل دینی، تربیتی، اخلاقی و مشاوره با آنان در هماهنگ کردن روشهای تربیتی و آموزشی در محیط خانه و مدرسه.

2-    ایجاد و تحکیم پیوندهای عاطفی ، اخلاقی و انسانی بیناولیاءو مربیان.

3-    بهره مندی هر چه بیشتر از امکاناتاولیاءبرای تهیه ، تدارک و تکمیل امکانات آموزشی- پرورشی و بهداشتی مدرسه .

اهمیت ارتباط میان والدین و مربیان

دکتر لی سالک ، یکی ازاستادان روانشناسی کودک و متخصص کودکان در دانشگاه کورنل آمریکا ، درباره اهمیت ارتباط میان والدین با مدرسه می گوید : " وقتی کودک می بیند که شما ، مدرسه و فعالیتهای مربوط به آن را آنقدر مهم می دانید که درآن شرکت می کنید ، در نهان خود احساس فعالیت می کند. اگر شما به مدرسه اهمیت بدهید ، کودک نیز برای مدرسه و آموزگارش احترام بیشتری قائل می شود. کودکانی که والدینشان در فعالیتهای مربوط به مدرسه شرکت می کنند نوعی روحیه اجتماعی پیدا می کنند و نسبت به جامعه و مسائل مربوط به آن احساس مسئولیت بیشتری دارند . همه کودکان، مدرسه را کمی شبیه خانواده و خانواده را کمی شبیه مدرسه می دانند. "