فقر و گرسنگی در ادامه غذای کافی!

چکیده:

در چند دهه اخیر، نرخ مرگ و میر مردم کشورهای آفریقایی با رشدی فزاینده رو به رو بوده است. همچنین نرخ مواد غذایی و غلات هم با رشدی صعودی همراه بوده است. در این شرایط، دولت های بسیاری از این کشورها، با تبعیت از نسخه های اقتصادی بازار آزاد، حتی از توزیع مواد غذایی رایگان در میان قحطی زدگان گرسنه، به دلیل امکان کند شدن روند رشد اقتصادی و فقرزدایی از جامعه، خودداری می کنند. نویسنده این مقاله با بررسی این موضوع معتقد است که به دلیل سیاست های اقتصادی و حذف تعرفه های صادرات، علاوه بر گرانی مواد غذایی برای این افراد، شرایط اقتصادی خانواده ها نیز با مشکلاتی جدی روبه رو شده است و در این میان، کودکان قربانیان اصلی خواهند بود.

در بازار شهر «تاهوما» کشور نیجر، هیچ علامتی از شرایط سخت کنونی وجود ندارد. چرا که در آن انبوهی از کیسه های پیاز، بسته های اسفناج، قاچ های طالبی و جعبه های پرتقال وجود دارد. به علاوه، سایر محصولات گوشتی و پروتئینی هم در این بازار به چشم می خورد. اما پس از چند دقیقه رانندگی از مرکز شهر و در میان خیابان های گل آلود و پردست انداز، وجه دیگری از زندگی جاری است؛ چرا که انبوهی از کودکان لاغر و بیمار، برای پیدا کردن غذا مشغول جست و جو هستند.

یک مادر می گوید: «من پول لازم برای خرید ارزان ندارم. به همین دلیل نیز نمی توانم به فرزندم شیر دهم.» هم اینک نیز فرزند یک ساله او تنها 3/3 کیلوگرم وزن دارد. امروزه وضعیت گرسنگی و فقر در بسیاری از کشورهای آفریقایی به شرایطی اسفبار رسیده است. اما نکته مهم این است که علی رغم وجود مواد غذایی به اندازه کافی، به دلیل ناتوانی والدین از خرید این مواد، فرزندان این خانواده ها به سوء تغذیه مبتلا شده و یا می میرند.

البته بسیاری معقتدند که وجود قحطی در این کشورها، نتیجه غیرقابل اجتناب وجود فقر و یا خشک سالی و هجوم ملخ ها نیست. چرا که این شرایط، به دلیل اعتقاد تمام و کمال به بازارهای آزاد در جهت حل مشکلات فقیرترین کشورهای دنیا به وجود می آید.

در سال های اخیر، نرخ غلات و حبوبات با رشدی خیره کننده رو به رو بوده است: مثلاً یک کیسه 100 کیلوگرمی ارزن که غذای اصلی مردم آفریقا به حساب می آید، از 13 پوند در سال گذشته به 25 پوند در سال جاری افزایش یافته است. البته به دلیل اینکه محصول سال جاری، تنها 11% کمتر از میانگین محصول تولید شده در 5 سال اخیر است، نمی توان این افزایش قیمت را مربوط به وجود قحطی و آفات دانست. همچنین در سال های اخیر، بخش زیادی از این محصول کشاورزی به کشورهای همسایه ثروتمندتر صادر می گردد.

کشور آفریقایی نیجر که دومین کشور فقیر دنیا نیز محسوب می شود، وابستگی زیادی به کمک های خیرخواهانه کشورهای فرانسه و سایر اعضای جامعه اروپایی دارد که راه حل های مبتنی بر بازار آزاد را به کلیه دولت های آفریقایی تحمیل می کنند. لذا بسیاری از دولت های آفریقایی، به دلیل اتخاذ این سیاست ها، از توزیع رایگان مواد غذایی بین قحطی زدگان خودداری کرده و به جای آن، اقدام به پرداخت یارانه های نقدی می نمایند. هر چند خانواده های فقیر توانایی پرداخت هزینه مربوط به این کالاهای یارانه ای را نیز ندارند.

در بازار شهر نیجر، مردم می توانند آزادانه در مورد مشکلاتشان صحبت نمایند. در این شهر، نوارهای مربوط به قرائت قرآن با آهنگ های بالیوودی رقابت می کند. اما چندی پیش، حدود دو هزار تظاهرات کننده با حضور در خیابان های پایتخت، خواهان دریافت غذای رایگان از طرف دولت شده بودند. هر چند این اقدام از سوی دولت حاکم انجام نگردید، اما در همان ماه، وزرای اقتصاد کشورهای عضو گروه هشت، با بخشش 2 میلیارد دلار از بدهی های این کشور، موافقت نموده بودند.

حتی سازمان ملل متحد هم که براساس برنامه جهانی غذای آن، از توزیع رایگان غذا در میان کشورهای فقیر حمایت می کرد، از ارجای این خواسته در کشور فقیر نیجر طفره می رود. چرا که مدیران این مرکز معتقدند، ارائه این کمک می تواند روند توسعه اقتصادی و فقرزدایی را با چالش رو به رو نماید.

امروزه، شرایط حاکم بر بسیاری از کشورهای آفریقایی به وضعیتی اسفبار رسیده است و بسیاری از کودکان با سوء تغذیه و بیماری دست و پنجه نرم می کنند. هم اینکه و براساس آمارهای رسمی 000/874 نفر از شهروندان این کشور برای زنده ماندن به کمک های رایگان غذایی نیازمندند. به علاوه، به دلیل فرارسیدن فصل بارندگی و شیوع مالاریا و اسهال، شرایط وخیم تر نیز شده است.

بحران گرسنگی در آفریقا، علاوه بر ایجاد آسیب ها و بیمارهای مختلف به ویژه در کودکان، زندگی بسیاری از مردم را نیز به خطر انداخته است. البته سیاست های مبتنی بر گسترش بازارهای آزاد و محدود نمودن کنترل های دولتی، موجب گرانی بیش از حد انتظار کالاهای مصرفی گردید و به عمق بحران افزوده است. به علاوه باید دانست که اگر چه افراد بالغ در این شرایط از همه مواد غذایی ممکن برای سیر کردن خود بهره می گیرند، اما در مادرانی که باید به فرزندان خویش شیر دهند، این وضعیت باعث به وجود آمدن آسیب های جسمی شدید در نوزادان می گردد و در نهایت اینکه، این نوزادان بیمار و رنجور، نسل آینده کشورهای آفریقایی را تشکیل خواهند داد.

منبع: www.guardian.uk

ژیوان واساگر