با پیرگوشی چه کنیم؟
بیشتر كم شنوایی های ناشی از قرارگیری در معرض اصوات بلند، قابل پیشگیری اند. آگاهی از منابع بالقوه صدا ساز نظیر آژیرهای خطر، ماشین های برف روب و چمن زنی، اره های مكانیكی و وسایل خانگی پرصدا حائز اهمیت اند.
گوشی ها یا پلاك های گوشی می توانند از گوش ها محافظت كنند، و باید برای جلوگیری از آسیب های شنوایی از آنها استفاده شود. اصوات بسیار بلند روزمره در محیط كار یا منزل می توانند برای شنوایی خطرساز باشند. دوری از اصوات بلند و كاهش زمان قرارگیری در معرض این نوع اصوات روزمره، سودمند است.
برای كمك به افراد دچار پیرگوشی راه های بسیاری وجود دارد:برای برخی از آنان، سمعك راه حل مناسبی است.
وسایل كمك شنیداری سبب می شوند در برخی موقعیت ها، شنیدن برای آنها راحت تر شود. تلفن های مجهز به تقویت كننده، مثالی از این نوع وسایل است. مثال دیگر، دستگاه های FM است كه اصوات را با سمعک یا بدون سمعك واضح تر می كنند. این دستگاه ها امواج صوتی را مانند یك رادیو به گوش ها می فرستند.
آموختن گفتارخوانی(لب خوانی)، استفاده از نشانه های بینایی برای درك بهتر گفتار نیز به افراد دچار پیرگوشی كمك می كند تا صحبت های مخاطب خود را بهتر درك كنند.
سمعك مناسب چگونه انتخاب می شود؟
برای ارزیابی میزان كم شنوایی و انتخاب راهكار تقویتی مناسب، مشاوره با متخصصین آموزش دیده خاصی كه به صورت تیمی كار می كنند، ضروری است.
پزشك متخصص گوش و حلق و بینی، فرد دچار مشكل شنوایی را ارزیابی می كند و هر گونه بیماری یا اختلالی افزون بر مشكل اصلی را تشخیص و مورد درمان قرار می دهد.
شنوایی سنج، متخصصی است كه میزان شنوایی را ارزیابی و نوع كم شنوایی را مشخص می كند. شنوایی سنج پس از ارزیابی كامل شنوایی تعیین می كند كه سمعك می تواند مفید باشد یا خیر.
فرد كم شنوا مورد مشاوره قرار می گیرد و در مورد چگونگی كمك سمعك به بهبود موقعیت های شنیداری به او توضیحاتی داده می شود. پس از آن شنوایی سنج آزمون هایی را جهت تعیین سمعك مناسب انجام می دهد و سمعكی را انتخاب می كند كه شنوایی و درك گفتار فرد را به حداكثر برساند.
سمعك برای اكثر افراد مسن دچار كم شنوایی سودمند است، گرچه میزان این سودمندی بستگی به نوع و میزان كم شنوایی فرد دارد.
نكات مهم هنگام صحبت با فرد دچار پیرگوشی
اگر شما یا یكی از آشنایان تان دچار كم شنوایی ناشی از پیرگوشی هستید، این نكات را با اعضای خانواده، دوستان و همكارانتان در میان بگذارید:
- روی خود را به سمت فرد دچار كم شنوایی كنید. طوری كه او بتواند چهره شما را هنگام صحبت كردن ببیند.
- اطمینان حاصل كنید هنگام صحبت كردن، نور از رو به رو به شما می تابد. این امر سبب می شود فرد دچار كم شنوایی حالات چهره، حركات لب و بدن شما را ببیند و ارتباطش راحت تر شود.
- رادیو و تلویزیون را هنگام گفت و گوها خاموش كنید.
- هنگام غذا خوردن یا زمانی كه دهانتان را با دستانتان پوشانیده اید، صحبت نكنید.
- كمی بلندتر از معمول صحبت كنید، اما فریاد نزنید. فریاد زدن، ریتم گفتار شما را تغییر می دهد.
- با سرعت طبیعی صحبت كنید و در ادای اصوات اغراق نكنید.
- هر زمان كه مقدور بود موضوع صحبت را به فرد دچار كم شنوایی بگویید.
- در صورتی كه فرد متوجه صحبت شما نشد، آن را در جملات كوتاه تر و ساده تر بیان كنید.
- در رستوران یا در جمع های خاص، صندلی یا محلی را انتخاب كنید كه دور از شلوغی و سر و صدا باشد.
* مطالب مرتبط:
