هپاتیت B را جدی بگیرید

هپاتیت به معنای التهاب گسترده ی كبد است. حرفB كه در جلوی آن نوشته می شود نوع عامل آن را كه نوعی ویروس است نشان می دهد. هپاتیت یا التهاب كبد علل زیادی دارد كه عبارتند از داروها، انگلها، ویروسها و بعضی از بیماریهای خود ایمنی . انواع شایع هپاتیت ویروسی عبارت اند از :A و B و C و D .

در هپاتیتA ، انتقال ویروس از راه مدفوع به دهان است. در هپاتیتB انتقال ویروس از راه خون و مایعات به بدن است . در هپاتیتC تماس با خون آلوده از راه سوزن های آلوده ، تماس جنسی یا بزاق انجام می گیرد.

هپاتیتB در اثر ویروس نوعB به وجود می آید كه از طریق خون آلوده، سرنگ های آلوده و غیر استریل و یا در زمان زایمان از مادر هپاتیتی به نوزاد سالم منتقل می شود. مهمترین روش انتقال آن از طریق پوست است. (اگر مادر هپاتیتی به نوزاد خود شیر بدهد، نوزاد دچار هپاتیتB نمی شود.)

ابتدا بیمار دچار علائم غیر اختصاصی می شود كه این علائم در هر بیماری دیگر نیز دیده می شود. این علایم عبارت اند از: بزرگ شدن كبد ، ناراحتی های معده و روده ، سردرد ، بی اشتهایی ، تهوع و استفراغ ، خستگی، درد مفاصل و تب . زردی از علائم دیگر آن است كه بهترین محل برای تشخیص زردی ، سفیدی چشم است.

تشخیص هپاتیتB :

تشخیص بیماری از طریق آزمایشات خونی و اندازه گیری آنتی كور( عامل بیماری زا)  B و آنتی ژن ( هر ماده ای كه قادر باشد در شرایط خاص پاسخ ایمنی اختصاصی تولید كند )B می باشد.

درمان هپاتیتB :

درمان هپاتیتB به این ترتیب است كه بدن انسان به مرور زمان آنتی كورB می سازد و بعد از مدتی تكثیر و تولید ویروسB در كبد محدود می شود و كم كم كار كبد به حالت طبیعی بر می گردد و زردی از بین می رود و افزایش آنزیمهای كبدی، كاهش پیدا می كند و به مرز طبیعی بر می گردد.

در مواردی ، بعضی از افراد مبتلا به هپاتیت حاد دچار نارسایی كبد می شوند كه در صورت عدم درمان می تواند كشنده باشد.

اگر علائم خونی هپاتیت B بیش از شش ماه طول بكشد ، به آن هپاتیت مزمنB می گویند.در مواردی افراد مبتلا به هپاتیت مزمنB دچار سیروز ( بیماری مزمن كبدی كه در این حالت كبد تیره رنگ شده و به نحو مشخصی گره دار می شود . سیروز قابل علاج نیست ولی در صورت حذف عامل ایجاد كننده آن می توان از پیشرفت بیماری جلوگیری كرد . علایم سیروز عبارت اند از : خستگی ، كاهش وزن ، استفراغ خون و ناراحتی های گوارشی ) می شوند.

اگر فردی دچار هپاتیتB شد بایستی تمام اعضای خانواده او نیز از نظر هپاتیتB بررسی و در صورت لزوم واكسیناسیون هپاتیتB نیز انجام شود.

واكسیناسیون هپاتیتB در مراكز بهداشتی درمان انجام می شود. در كلیه نوزادان واكسیناسیون بر علیه هپاتیتB در زمان تولد،5 /1 ماهگی ( یك ونیم  ماهگی) و 9 ماهگی انجام می شود. (براساس برنامه طرح واكسیناسیون ملی ایران انجام واكسیناسیون شامل كودكانی است كه سال 1372 به بعد متولد شده اند.) واكسیناسیون به مدت 5 سال در 90% افراد مصونیت می دهد. اصول رعایت بهداشتی و وسایل استریل پزشكی در كلینك ها از دندانپزشكی ها و مراكز دیالیز و مراكز انتقال خون و انجام واكسیناسیون هپاتیتB از راههای مؤثر در كاهش این بیماری است.