محمـدمـایلـی كهـن:
حتی برای یكبار نظرات من را نخواستندمحمد مایلی كهن، سرمربی سابق تیم ملی فوتبال امید كشورمان در گفتگویی تفصیلی با ایسنا، درباره‌ی مسایل اخیر فوتبال، شرایط كلی حاكم بر ورزش كشور و... به گفتگو پرداخت.
با توجه به این كه سال 83، سال پاسخگویی مدیران كشور به مردم نامگذاری شده است، لذا دیدگاه‌های مایلی كهن به عنوان یك مربی كه پیروزیهای خاطره‌انگیزی را برای فوتبال ملی كشورمان رقم زده، قابل تعمق است.
برد و باخت، قانون فوتبال است
قانون فوتبال برد و باخت است و این طور نیست كه دل خوش كنیم همیشه برنده هستیم. در واقع نباید به پیروزی‌هایی مطابق آنچه برابر لائوس به دست آمد دل خوش كرد. باخت بد و برد خوب، هر دو آنها را باید در نظر گرفت. پس مدیرانی موفق هستند كه در روزهای سخت مدیریت كنند.
باید از متخصصین خارجی طراز اول استفاده كرد
اگر قرار است تا از متخصصین خارجی در ورزش و به طور خاص فوتبال استفاده كنیم، هیچ اشكالی ندارد و با‌آن موافق هستم اما باید افرادی بهتر از نوع داخلی را به كار بگیریم. گرچه به نظر می‌رسد در سطح كلان و مدیریتی بیشتر به یك متخصص و مدیر نیازمند هستیم.
در برخورد با دادكان همواره حدود را رعایت كرده‌ام
علیرغم اینكه دكتر دادكان از نظر سنی، از من كوچك‌تر است و در خیلی مواقع به اصطلاح با من خودمانی شده و با لفظ «تو» و «اسم كوچك»، مرا صدا زده است، اما هیچ گاه در طول این مدت، حتی «آقای دادكان» را هم درمورد وی به كار نبرده‌ام و همواره با لفظ «آقای دكتر دادكان» و با «فعل جمع» با او صحبت كرده‌ام كه نشان می‌دهد حد و حدود را می‌شناسم تا حداقل شخصیت حقوقی افراد محفوظ شود.
هیچ مربی ایرانی از سوابق من برخوردار نیست
.یكی از مدیران سازمان اخیرا در جایی عنوان كرد كه باید حد خود را بدانم. من همیشه حد خود را می‌دانم و آن را حفظ كرده‌ام، زیرا یك شبه در راس مسوولیتی قرار نگرفته‌ام. 25 سال است كه سوابق تجربه خدمت را در سطوح مختلف به عنوان كارمند، كارشناس، كارشناس مسوول، مدیر كل، قائم مقام و ... پشت سر گذاشته‌ام. در بحث ورزش هم از زمین‌های خاكی تا حضور 14 ساله در بهترین باشگاه (پرسپولیس) به عنوان كاپیتان، قبل و بعد از انقلاب تجربه كرده‌ام. مربیگری در تیم دانشگاه و مربیگری در رده‌های ملی جوانان، امید، بزرگسالان و حتی فوتسال به آسانی حاصل نشده است. بدون آنكه قصد تعریف از خود را داشته باشم، اما هیچ مربی از چنین سوابقی برخوردار نیست.
نباید به شخصیت افراد اهانت كرد.
اصولا باید به شكلی مسایل مختلف مطرح شود كه شخصیت حقیقی و حقوقی هر كس و در هر رده، مورد اهانت و تهدید قرار نگیرد اما متاسفانه تاكنون روال به این شكل نبوده است و بعضا دیده می‌شود سازمان تربیت بدنی در یكی دو سال گذشته تنها با تذكر، اولتیماتوم و ...، كار خود را پیش برده است. به ویژه در رشته‌هایی مانند فوتبال كه اصلا با سایر رشته‌ها قابل مقایسه نیست و در هر لحظه باید انتظار شكست‌های غیر قابل پیش بینی و پیروزیهای شوق‌آور داشت. از جمله نمونه‌های بارز آن می‌توان به پیروزی 4 بر 1 آث میلان در ایتالیا و شكست 4 بر صفر این تیم برابر لاكرونیا در اسپانیا اشاره كرد كه حتی در بازی برگشت یك خطر هم به روی دروازه‌ی حریف ایجاد نشد و یا رئال مادرید در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو 4 بر 2 موناكو را شكست داد ولی در بازی برگشت و در فرانسه با حساب 3 بر 1 از این تیم درجه 2 ـ 3 اروپا شكست خورد و حذف شد، با توجه به سرمایه‌گذاری‌های كلانی كه انجام داده است.
این تجربیات با هزینه كشور و مملكت به دست آمده است
.كشور و مملكت برای من هزینه كرده است تا توانسته‌ام چنین سوابقی را به دست آورم. در هر حال خود را شناخته‌ام و پا را از آن فراتر نگذاشته‌ام اما اجازه هم نداده‌ام و نخواهم داد تا كسی به شخصیت ورزشی من اهانت كند. كفاشیان متاسفانه هدف كلان سازمان ورزش را فراموش كرده است. ما سرنوشت خود را به نتایج مسابقات گره زده‌ایم كه چنین چیزی باید در وهله‌ی آخر مد نظر قرار گیرد. در اصل این كفاشیان است كه حد خود را نمی‌داند زیرا به یكباره این مسوولیت به وی واگذار شده است. دقیقا در زمانی كه كفاشیان به دنبال تفریح و گذراندن تعطیلات نوروزی در ویلای جزیره كیش بود، مایلی كهن و خانواده‌اش نه شب عید داشتند و نه بعد از عید. لذا وظیفه می‌دانم تا از شخصیت ورزشی خود دفاع كنم و از چیزی هم واهمه ندارم.
شاهد برخوردهایی مشابه، با همایون شاهرخی بودیم
چند ماه قبل شاهد برخوردهایی مشابه با همایون شاهرخی بودیم. من هیچ مشكلی با سازمان نداشتم و برای هزارمین بار هم می‌گویم كه مربی تیم ملی باید از طرف فدراسیون منصوب و یا عزل شود. متولی فوتبال در مملكت فدراسیون است و ارتباطی به سازمان ندارد زیرا كار سازمان ورزش پرداختن به زیر ساخت‌هاست. آیا در استان‌های خود دارای یك استادیوم آبرومند هستیم؟ ورزشكاری مانند عباس صمیمی عنوان می‌كرد كه حتی دیسك برای پرتاب كردن در اختیار ندارد. در شرایطی كه اعتبارات قابل توجهی برای سازمان در نظر گرفته شده است و در واقع با كمبود اعتبار روبرو نیستیم، آیا باز هم باید شاهد چنین مواردی بود كه مربی و بازیكنان تیم ملی دوچرخه‌سواری پس از مسابقات ژاپن عنوان كنند كه حتی پیست تمرین ندارند؟ مگر ساخت یك پیست، فیل هوا كردن است؟
یازده ماه تحمل كردم
به دلیل اینكه احساس می‌كردم نظرات كارشناسی مناسبی را به كفاشیان نمی‌دهند، 11 ماه تحمل كردم اما یك بار ندیدم كه كفاشیان از من دعوت كند و بگوید صحبت‌های خودم را مستقیما مطرح كنم، حتی خود مهندس مهرعلیزاده نیز این كار را انجام نداده است. آمرانه رفتار كردن با روح ورزش سازگاری ندارد، زیرا اینجا پادگان نیست و اگر بحثی هست باید به شكل كارشناسی آن مطرح شود و پس از رسیدن به واقعیات، مشكلات را حل كرد.
برخی مدیران ورزش علیرغم خوب بودن، اما دارای پیش زمینه‌ی ورزشی نیستند
هنگامی كه رییس سازمان تربیت بدنی به بیان سوابق خود پرداخت، اصولا چیزی به عنوان سابقه‌ی ورزشی در آن دیده نشد. وی در صحبت‌های خود عنوان كرد كه سرانجام فدراسیون فوتبال در بحث تیم امید رو دربایستی را كنار گذاشت. واقعیت این است كه تصور می‌كنم انتصاب مهندس مهرعلیزاده از روی رودربایستی بوده است و از مشكلات ورزش كشور این است كه افرادی علیرغم خوب بودن، اما دارای پیش زمینه‌ی ورزشی نیستند و متاسفانه در مدیریت ورزشی قرار می‌گیرند كه خود مشكلاتی را ایجاد می‌كند و حتی مسوولیت اصلی فراموش می‌شود.
مسوولان سازمان از اهداف كلان ورزش دور شده‌اند
مسوولان سازمان تربیت بدنی از اهداف كلان ورزشی دور شده‌اند. اهدافی كه به همان دلایل برای آنها انقلاب كردیم. در شرایطی كه جوانان به سیگار، مواد مخدر و ... گرایش پیدا كرده‌اند، در كدام ورزشگاه می‌توان بدون دغدغه اوقات فراغت را سپری كرد؟ در هر مكان ورزشی باید پول‌های كلانی صرف ورود شود كه شرایط اقتصادی مردم عملا اجازه چنین چیزی را نمی‌دهد.
ورزش روحیهای لطیف را می‌طلبد
اینكه سازمان تربیت بدنی در مسایل مختلف ریز شود، اولتیماتوم دهد و با توپ و تشر مربی عوض كند، قابل قبول نیست زیرا ورزش روحیهای لطیف می‌طلبد و این نیست كه با توپ و تشر و نظامی‌گری، حرف خود را به كرسی بنشانیم و با توجه به عدم آگاهی به ورزش و اهداف كلان آن، به اهداف بسیار كوچك‌تر توجه كنیم كه مشكلاتی را برای خود و ورزش كشور ایجاد كرده است.
تصمیم قطعی برای ادامه تحصیل ندارم
دكتر قدیمی همواره در حق من لطف كرده است و از دو هفته قبل در دوره‌ی كارشناسی ارشد تربیت بدنی دانشگاه آزاد حاضر شده‌ام، اما به دلیل سوابق خدمتی 25 ساله، تصور می‌كنم بتوانم توان خود را در جای دیگری صرف كنم و لذا تصمیم قطعی برای ادامه‌ی تحصیل ندارم. ضمن اینكه علی دایی به دلیل تفاوت رشته‌ی كارشناسی خود و تحصیل در مقطع كارشناسی ارشد رشته‌ی تربیت بدنی، مطابق با قوانین موجود ابتدا باید دروس پیش نیاز را بگذراند و سپس در كلاس‌های مربوطه حاضر شود.
