چرا امام حسین علیه السلام از یاد نمی رود ؟

کسی که شهادتش ، در د و رنجش ، اسارت فرزندانش همه و همه برای خدا بوده هیچگاه از خاطره ها بیرون نخواهد رفت بلکه هر چه زمان می گذرد . عشق و شیفتگی مردم نسبت به امام حسین علیه السلام بیشتر می شود

و هرساله شورو شوق مردم نسبت به آن " نور عترت و طهارت " بیشتر می گردد .

امام حسین علیه السلام 56 سال زندگی پربارش را صرف خدا خواهی و خدا جویی کرد و بارها پیاده به زیارت خانه خدا شتافت .

به نماز و نیایش و راز و نیاز با خدا بسیار علاقه داشت حتی در آخرین شب زندگی اش از دشمنان مهلت گرفت تا با خدای خویش در خلوت بنشیند و راز و نیاز کند . یکی از یارانش درباره ی نیایش امام حسین علیه السلام و دعای عرفه اش چنین می گوید :

در دهم ذیحجه امام حسین علیه السلام در بیابان سوزان عرفات ایستاد و رو به کعبه کرد و این دعا را از سوز دل خواند :

( ترجمه قسمت کوتاهی از این دعا چنین است )

خدایا بسوی تو روی می آورم و به خدائی تو گواهی می دهم خدایا مرا آفریدی و پیوسته همراهم بودی و به انواع نعمتهایت روزی ام دادی .

سپاس خدای را که  چیزی نمی تواند خواسته اش را تغییر دهد .

خدایا بی نیازی را در نفس و جانم ، و یقین را در دلم ، و اخلاص را در عملم و روشنی را در دیده ام و تصیرت و بینایی را در دینم قرار ده .

یکی از دانشمندان درباره ی امام حسین علیه السلام چنین می گوید :

مادر تاریخ به انسانهایی برخورد می کنیم که در یک صفت انسانی ممتاز بوده اند پاره ای در شجاعت ، گروهی در زهد ، عده ای در سخاوت و اما امام حسین علیه السلام در یک صفت و چند صفت ممتاز نبود بلکه در همه صفات و اخلاق ممتاز بود و خود همه کمالات انسانی را در برداشت .

آری چنین است مردی که وارث نبوت محمدی است

وارث عدل و مردانگی علی است

وارث عفت و پاکدامنی فاطمه است

آیینه ی تمام نمای فضیلت ها ، فداکاری ها ، خواجویی ها و خداخواهی ها است .

سید مهدی آیت اللهی