نامهای از زندان به كاخ
تلاشهای امام كاظم در زندان هارون
حضرت موسی بن جعفر علیهماالسلام با اینكه مدتهای مدیدی را در زندانهای مختلف نظام طاغوتی هارون سپری كرد و در شكنجهگاههای مخوف، به دست شقیترین مأموران سپرده شده بود، امّا از گفتن سخن حق و نشر حقایق الهی لحظهای باز نایستاد.
آن حضرت در فرصتهای مناسب گفتارهای بیدارگرانه و هشدارآمیز خود را به گوش سردمداران دنیاپرست نظام حكومتی رسانده، به ایفای نقش خطیر خویش در جامعه اسلامی پرداخت.
امام در یكی از نامههای حماسی خویش كه از زندان به كاخ هارون ارسال نمود، چنین نگاشت: « ای هارون! هیچ روز سخت و پر محنتی بر من نمیگذرد، مگر اینكه روزی از راحتی و آسایش و رفاه تو كم میگردد؛ اما بدان كه هر دو رهسپار روزی هستیم كه پایان ندارد و در آن روز، مفسدان و تبهكاران زیانكار و بیچاره خواهند بود.»(1)
ممكن است این پرسش به ذهن آید كه امام هفتم علیهالسلام با آن شرائط خفقان چگونه نامهها و سخنان خود را به سمع و نظر دیگران میرسانید؟
بررسی اوضاع تاریخی آن عصر نشان میدهد كه اكثر زندانبانان و مأمورین آن پیشوای الهی با اندكی ارتباط و برخورد با ایشان، به حقیقت و معنویت امام پی برده و از هواخواهان و دلدادگان حضرتش میشدند و این مسئله سبب شده بود كه گفتهها، نوشتهها و افكار و اندیشه و سیره حضرتش بر تاریخ پوشیده نماند.
داستان تحول روحی كنیز خوشسیمای هارون نمونهای از این واقعیت است كه در كتابهای معتبر تاریخی و روایی به طور مفصل آمده است.
1- تاریخ بغداد، ج13، ص32.