آیا شوره ی سر یك بیماری است ؟
شوره سر تظاهری شایع در سنین نوجوانی و جوانی است كه موقع شانه كردن موهای سر، دانه های ریز سفید رنگ روی شانه شخص می ریزد و چنانچه به كف سر و موهای سر نگاه شود این ذرات سفید رنگ دیده می شود. نقاط دیگری از بدن ، به غیر از سر با شیوع كمتری می توانند مبتلا به شوره شوند . مانند گوشها، صورت ، خصوصاً ناحیه ابروها و كناره بینی ، ناحیه جناغ سینه و ... .
از نظر پزشكی شوره بیماری نیست . بلكه یك حالت خاص از پوست است كه در حین بلوغ به علت ترشحات هورمون های طبیعی جنسی در افرادی كه استعداد خانوادگی دارند دیده می شود . بیشترین شیوع شوره در افراد سبزه و با چشمان قهوه ای است . شوره درمان قطعی ندارد ولی با درمانهای طبی موقتاً بهبود می یابد و مانند سایرپدیده های نوجوانی مانند جوش غرور جوانی پس از چند سال خود به خود بهبود می یابد .
شوره باعث ریزش مو و یا طاسی نخواهد شد . مگر در مواردی كه به علت خارش مستمر در سر ، میكروب های فرصت طلب در این زمینه مناسب رشد كرده و باعث عفونی شدن پوست سر شوند .
در این صورت در اثر طولانی شدن عفونت و عدم درمان ، امكان از بین رفتن فولیكول ( قسمت انتهایی مو كه سبب رشد آن می شود ) مو و طاسی سر وجود دارد .
شوره سر خود به خود حالات تشدید و تخفیف دارد ، معمولاً در هوای سرد به دلیل پایین بودن رطوبت محیط زندگی و كاهش نور خورشید ، شوره سر شدت می یابد .
از آنجا كه مبتلایان به شوره بیشتر جوانان هستند با مشاهده شوره دچار اضطراب می شوند . لذا پزشكان به آنها اطمینان می دهند شوره سر یك پدیده موقتی بوده و در عرض یك یا دو سال خود به خود محو می شود و نگرانی از بابت ریزش مو و كاهش حجم مو نداشته باشند . موارد خفیف شوره سر را می توان تحت كنترل در آورد . شامپوهای مختلف حاوی ماده سِلِنیُم سولفاید ، زینك ( روی ) ، اسید سالی سیلیك و گوگرد موقتاً باعث بهبود می شوند . هر چند مصرف مداوم این گونه شامپوهای طبی توصیه نمی شود .
هنگامی كه علاوه بر شوره ، خارش شدید سر هم وجود داشته باشد نیاز به درمان تكمیلی توسط پزشك می باشد تا علاوه بر تجویز شامپوهای مناسب طبی از داروهای موضعی خوراكی هم استفاده شود.
