کهکشانی غول پیکر: یک فسیل کیهانی

تصاویر جدید تلسکوپ فضایی هابل از کهکشان بیضوی NGC1132 نشان می دهد این کهکشان یک فسیل کیهانی است. این کهکشان که حاصل برخورد چند کهکشان است، پس از برخورد به صورت یک کهکشان بیضی کرکی درخشان می درخشد و نسبت به کهکشان های معمولی بیضی گون به مراتب درخشان تر است. (انواع کهکشانها)

کهکشان بیضی NCG1132 که در آخرین عکس گرفته شده توسط هابل قابل مشاهده است به نوعی از رده کهکشان ها موسوم به غول های بیضی گون تعلق دارد. این کهکشان و کهکشان‌های کوتوله ای که در اطراف آن قرار دارند، موسوم به "گروه فسیلی "می باشند که به احتمال بسیار باقی مانده برخورد یک گروه از کهکشان ها می باشد که در زمان های نه چندان دور به یکدیگر برخورد کرده اند.

بسیاری از کهکشان ها در گروه هایی استقرار دارند که توسط نیروی های گرانشی به یکدیگر متصل شده اند. مثلاً کهکشان راه شیری نیز جزئی از  گروه ه محلی کهکشانی است. گاهی اوقات نیروی گرانشی بیش از حد سبب می شود که این کهکشان ها به یکدیگر برخورد نمایند و سرانجام در یک کهکشان ادغام شوند. مدارک شواهد محکمی وجود دارد که کهکشان راه شیری نیز یکی از کهکشان های همجنس خواری است که در طول زندگی خود کهکشان کوچکتر بسیاری را بلعیده است.

و به این طریق هریک از این کهکشان های همجنس خوار ستاره های یکدیگر را به ارث می برند. در این تصویر که توسط تلسکوپ هابل تهیه شده است، مشاهده می شود که در اطراف کهکشان NGC1132هزاران خوشه کروی قدیمی وجود دارد که همانند گردش زنبورهای عسل در اطراف کندو، در اطراف این کهکشان درحال گردشند. این خوشه های کروی به احتمال بسیار نجات یافته گان کهکشان های پدر و مادر همجنس خوار خود هستند که خود آن ها نیز توسط NGC1132بلعیده شده اند. در پس زمینه این کهکشان پرده ایی گیج کننده از کهکشان ها وجود دارد که درفاصله دورتری قرار دارند.

کهکشانNGC1132 درفاصله تقریبا 320 میلیون سال نوری و در صورت فلکی نهر(Eridanus) قرار دارد.

در تصاویر بدست آمده درمحدوده نور مرئی ،NGC1132 فقط به صورت یک کهکشان بیضی گون منفرد مشاهده می شود.ولی این تازه اول ماجرا است.دانشمندان دریافته اند که این کهکشان در یک هاله عظیم از ماده تاریک قرار دارد، این مقدار ماده تاریک معمولاً در گروه ده تایی و صدتایی از کهکشان ها یافت می شوند.

این کهکشان نیز مقدار زیادی تشعشعات ایکس دارد که از مقادیری زیادی گاز انتشار می یابد .این مقدار تشعشعات نیز فقط در گروه های عظیم شامل صدها کهکشان یافت می شود.این پرتوهای ایکس به اندازه ای در فضا انتشار یافته است که ده بار بزرگتر از شعاع 120000سال نوری خود کهکشان در نور مرئی است.این مقدار پرتو ایکس که از این کهکشان انتشار می یابد به اندازه تشعشعات یک گروه کامل کهکشان می باشد.

مبدأ و سرچشمه این گروه فسیلی هنوز به صورت یک معما باقی مانده است .اما به احتمال زیاد این گروه فسیلی باقی مانده غذای یک کهکشان دیوانه همجنس خوار است که همسایه های دیگر خود را بلعیده است. احتمال ضعیف تر آنکه این ها اجسام کمیابی هستند که در یک برهه زمانی شروع به شکل گیری کرده و به طریقی رشد کهکشان کوچکتر متوقف شده و کهکشان بزرگتر کامل شد.

مقاله ی مرتبط:

بیرون از کهکشان خودمان

منبع:

www.parssky.com