تبیان، دستیار زندگی
آرى، حسین علیه‏السلام مرا شیعه گردانید؛ آن گاه كه یاد كرد عظیم او را در سوگوارى‏ها و مراسم عزا و ماتم مشاهده كردم و به حقیقت حال او و معاندانش در حادثه كربلا، آگاه گردیدم. شیعه شدم با خون‏هاى تازه شهیدان كربلا كه بر ریگ‏هاى بیابان طف جارى بود و با ضجه بچه
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

حسین (ع) مرا شیعه كرد

عاشورا

بین حماسه غمبار عاشورا و تداوم حیات شیعه، رابطه‏اى عمیق و دوسویه وجود دارد. شهادت مظلومانه امام حسین علیه‏السلام و هفتاد و دو تن از یاران بزرگوار او در فاجعه كربلا، علاوه بر آثار بزرگ و حیاتى كه براى جامعه اسلامى و انسانى به بار آورد، این نتیجه مهم را نیز در پى داشت كه اهل‏بیت علیهم‏السلام را به عنوان نمونه‏هاى كامل پیشوایى امت به همگان معرفى نمود و نشان داد كه تنها مكتب و دیدگاهى درست و بر حق و قابل دفاع است كه بر اساس پیروى از آن خاندان شكل بگیرد و در همان مسیرى كه آنان مشخص كرده‏اند، حركت كند (یعنى مكتب عظیم و ریشه‏دار شیعه كه تجلى‏گاه اسلام حقیقى است).

از سوى دیگر، شیعیان نیز، در طول تاریخ پس از واقعه عاشورا، از سر شوق و شناختى كه در وجودشان نسبت به سالار شهیدان علیه‏السلام ریشه دوانیده بود، با برپا كردن مراسم سوگوارى و به راه انداختن دسته‏هاى عزادارى، سینه‏زنى و تشكیل جلسات روضه و یاد كرد سیدالشهداءعلیه‏السلام، یكى از اساسى‏ترین رموز جاودانگى قیام حسینى و فرهنگ سترگ و سازنده عاشورا را رقم زدند. ایشان همواره در حفظ و تداوم این حركت مقدس كوشیده‏اند و به سخنان بیهوده و... شبهه‏هاى تار عنكبوتى‏اى كه گاه‏گاه از سوى عده‏اى نادان یا مغرض مطرح مى‏شود، توجه نكرده‏اند و دشمنى كردن دشمنان اسلام و اهل‏بیت علیهم‏السلام با آنان، حتى اندكى از عشق و علاقه‏شان به آن امام شهید و آرمان‏هاى الهى او نكاسته است.

آرى، حسین علیه‏السلام مرا شیعه گردانید؛ آن گاه كه یاد كرد عظیم او را در سوگوارى‏ها و مراسم عزا و ماتم مشاهده كردم و به حقیقت حال او و معاندانش در حادثه كربلا، آگاه گردیدم. شیعه شدم با خون‏هاى تازه شهیدان كربلا كه بر ریگ‏هاى بیابان طف جارى بود و با ضجه بچه‏ها و شیون زنان.

اكنون از بركت همین عزادارى‏ها و جلسات یاد كرد قیام جاودانه امام حسین علیه‏السلام و اهداف والاى اوست كه صفوف شیعیان در برابر دشمنانشان مستحكم‏تر از پیش شده و مخالفان اهل‏بیت علیهم‏السلام به تأثیرپذیرى از این برنامه‏هاى مقدس، به حقانیت و ولایت خاندان پیامبر صلى‏الله‏علیه‏وآله پى مى‏برند و بدان اعتراف مى‏كنند و مستبصر مى‏گردند.

در این جا، براى توجه دادن بیشتر شما خواننده محترم، به اهمیت مسئله سوگوارى بر امام حسین علیه‏السلام و پیوند آن با گسترش روزافزون تشیع در دنیاى دیروز و امروز، دو نمونه عینى را، به نقل از كتاب «دورالمنبر الحسینى فى التوعیه الاسلامیه1 (نقش منبر امام حسین علیه‏السلام در بیدارگرى اسلام)» ذكر مى‏كنیم. مؤلف مى‏نویسد:

1. شیخ زهیر حسّون براى من چنین نقل كرد: «روزى از كتابخانه واتیكان دیدن مى‏كردم. در قسمت ویژه كتاب‏هاى اسلامى، چشمم به بیش از هزار كتاب خطى و چاپى درباره امام حسین علیه‏السلام افتاد.

با تعجب، از مدیر كتابخانه علت را پرسیدم و او گفت: علماى واتیكان دیدند كه تشیع در سال‏هاى اخیر رو به گسترش نهاده، روز به روز بر تعداد كسانى كه در دنیا به مكتب اهل‏بیت مى‏گروند، افزوده مى‏شود و به این نتیجه رسیدند كه علت این امر، مظلومیت امام حسین علیه‏السلام است كه شیعه آن را در مجالس سوگوارى و ماتم و با به راه انداختن دسته‏هاى سینه‏زنى، زنده نگاه مى‏دارد؛ پس عده‏اى از سوى واتیكان مأمور شدند كه در دنیاى اسلام بگردند و هر كتاب خطى و چاپى درباره امام حسین علیه‏السلام را گردآورى كنند و به واتیكان منتقل نمایند، تا ایشان نیز با استفاده از روش شیعیان در یاد كرد شهادت مظلومانه امام حسین علیه‏السلام، به بیان مظلومیت حضرت مسیح ـ كه به باور آنها بردار شد و مظلومانه كشته گردید ـ بپردازند و از این طریق، آیین مسیحیت را گسترش دهند».

2. استاد ادریس الحسینى، در كتاب خود «لقد شیعنى الحسین (بى شك حسین مرا شیعه گردانید)» مى‏گوید: یك روز، یكى از نزدیكانم از من پرسید: چه باعث شد كه تشیع را انتخاب كنى؟ گفتم: آن كس، جدم حسین علیه‏السلام بود و ضایعه ناگوار شهادتش در روز عاشورا. گفت: چگونه؟ گفتم: هر گاه به یاد صحنه‏هاى دردناك آن روز مى‏افتم، نمى‏توانم آن اعمال فجیع را نتیجه اندیشه‏هاى سالم و هدایت یافته بدانم و خون‏هاى پاك اهل‏بیت علیهم‏السلام را كه بر ریگ‏هاى بیابان كربلا روان گردید، همچون جریان آب‏هاى معمولى بپندارم. آن خون، خون بهترین و شریف‏ترین كسى بود كه پیامبر صلى‏الله‏علیه‏وآله بارها درباره‏اش به مردم سفارش كرده بود...و چنین كسى نمى‏توانست بر باطل باشد و كشندگان او بر حق؛ زیرا قاتلان امام حسین علیه‏السلام خود مى‏دانستند كه او بر امیرشان یزید به مراتب فضیلت دارد و بزرگ دنیاى عرب و اسلام است؛ اما چون به مال و ارزش دنیا كه یزید وعده‏شان داده بود، طمع كرده بودند، به كشتن فرزندزاده پیامبر صلى‏الله‏علیه‏وآله تن در دادند.

شیخ زهیر حسّون براى من چنین نقل كرد: «روزى از كتابخانه واتیكان دیدن مى‏كردم. در قسمت ویژه كتاب‏هاى اسلامى، چشمم به بیش از هزار كتاب خطى و چاپى درباره امام حسین علیه‏السلام افتاد.

آرى، حسین علیه‏السلام مرا شیعه گردانید؛ آن گاه كه یاد كرد عظیم او را در سوگوارى‏ها و مراسم عزا و ماتم مشاهده كردم و به حقیقت حال او و معاندانش در حادثه كربلا، آگاه گردیدم. شیعه شدم با خون‏هاى تازه شهیدان كربلا كه بر ریگ‏هاى بیابان طف جارى بود و با ضجه بچه‏ها و شیون زنان.

كربلا ورودگاه من به تاریخ است و به حقیقت و به اسلام. حال چگونه مى‏توانم همچون عارفى رقیق‏القلب و شاعرى نازك خیال، مجذوب آن نگردم و بدان گرایش نیابم!

پى‏نوشت:

1. این كتاب، رساله دكتراى مؤلفش، خطیب محترم، دكتر شیخ محمد باقر مقدسى، از «دانشگاه جهانى علوم اسلامى لندن» است. وى توانست در تاریخ 25/5/2000م. از رساله خود، به عنوان اولین بحث علمى و دانشگاهى درباره «منبر امام حسین‏علیه‏السلام» دفاع كند و به اخذ مدرك دكترا در علوم اسلامى نایل گردد.

منبع:

محمد مهدى رضایى، مجله پرسمان، شماره 30

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.