خاموش محتشم كه دل سنگ آب شد

خاموش محتشم كه دل سنگ آب شد

بنیاد صبر و خانه‏ى طاقت خراب شد

خاموش محتشم كه ازین حرف سوزناك

مرغ هوا و ماهى دریا كباب شد

خاموش محتشم كه ازین شعر خون چكان

در دیده اشك مستمعان خون ناب شد

خاموش محتشم كه ازین نظم گریه خیز

روى زمین به اشك جگرگون پر آب شد

خاموش محتشم كه فلك بس كه خون گریست

دریا هزار مرتبه گلگون حباب شد

خاموش محتشم كه به سوز تو آفتاب

از آه سرد ماتمیان ماهتاب شد

خاموش محتشم كه ز ذكر غم حسین

جبریل را ز روى پیمبر حجاب شد

تا چرخ سفله بود خطائى چنین نكرد

بر هیچ آفریده جفائى چنین نكرد

محتشم کاشانی