فروغ هد ایت
آسمان ولایت پر فروغ است از اختران تابناکی که با حیات نورانی خویش هستی را سرشار از معنویت ساخته اند .سوم رجب مصادف است با سالروز شهادت امام دهم ، امام علی النقی (ع) ، هادی نور و روشنی . امام (ع) پس از شهادت پدر بزرگوار خود ، در سال 220 ه.ق، در شش – و به قولی هشت – سالگی به امامت رسید . سالهایی از امامت آن بزرگوار همزمان با دوران خلافت متوکل عباسی بود که برخورد ناهنجار وی با علویان مشهور است . نمونه ای از این برخوردها ، تخریب مقبره امام حسین (ع) و شخم زدن و هموار کردن زمین های اطراف مقبره ، سختگیری بر زائران آن امام و مجازات های هولناک آنهاست . در سال 233 به دستور متوکل ، امام (ع) در مدینه بازداشت شد و به سامرا منتقل گردید و تا پایان عمر خویش در این شهر به سر برد . متوکل سخت در تلاش بود تا به نحوی ، از جمله اصرار بر حضور امام در مجالس بزم خود ، شخصیت او را نزد مردم پایین آورد .اما شخصیت والا و عظمت روحی امام چنان بود که همگان ، خواسته و ناخواسته در برابرش تواضع می کردند واو را محترم می داشتند .
با تمام سختگیری ها ، هیچ عاملی نتوانست از نقش آموزشی و هدایت گری آن امام بکاهد . وی همواره در مسائل مورد اختلاف میان گروههای شیعه ، ونیز بحث هایی که در آن دوران در محافل اسلامی مطرح بود ، یاران خود را هدایت می کرد .
تاریخ شهادت آن حضرت را سوم رجب – و به قول دیگر 25 یا 26جمادی الثانی – به سال 245 ه . ق ذکر کرده اند.