در مصاف گلوی تو

یدالله گودرزی

خورشید، سر برهنه برون آمد چون گوی آتشین و ، سراسر سوخت

آیینه های عرش ترک برداشت، قلب هزار پاره  حیدر سوخت

از فتنه های فرقه نو بنیاد، آتش به هر چه بود و نبود  افتاد

تنها نه روح پاک شقایق مرد تنها نه بال های کبوتر سوخت

حالت چگونه بود! نمی دانم، وقتی میان معرکه می دیدی

بر ساحل شریعه خون آلود، آن سرو سربلند  تناور سوخت

جنگاوری ز اهل حرم  کم شد، از این فراق قامت تو خم شد

آری! میان آتش نامردان، فرزند نازنین برادر سوخت

هنگام ظهر، کودک عطشان را ، بردی به دست خویش به قربانگاه

جبریل پاره کرد گریبان را وقتی که  حلق نازک اصغر سوخت

در آن کویر تفته آتشناک، آن قدر داغ و غرق عطش بودی،

تا آنکه در مصاف گلوی تو، حتی گلوی تشنه خنجر سوخت

چشمان سرخ و ملتهبی آن روز، چشم انتظار آمدنت بودند

اما نیامدی و ازین اندوه، آن چشم های منتظر آخر سوخت

می خواستم  برای تو  ای مولا! شعری به رنگ مرثیه بنویسم

اما قلم در اول ره خشکید، اوراق ناگشوده دفتر سوخت

منبع:

کتاب "باکاروان شعر عاشورا"

گردآوردنده : مریم بختیاری ( همسر سهیل محمودی )

زیرنظر : سهیل محمودی ( سید حسن ثابت محمودی )