نا

باد آمد، در بگشا، اندوه خدا آورد.

خانه بروب، افشان گل، پیك آمد، پیك آمد.

مژده ز«نا» آورد.

آب آمد، آب آمد، از دشت خدایان نیز،

گل‌های سیا آورد.

ما خفته، او آمد، خنده شیطان را بر لب ما آورد.

مرگ آمد

حیرت ما را برد،

ترس شما آورد.

در خاكی ، صبح آمد، سیب طلا، از باغ طلا آورد.