برتر از پرواز

دریچه، باز قفس بر تازگی باغ‌ها سرانگیز است.

اما، بال از جنبش رسته است.

وسوسه چمن‌ها بیهوده است.

میان پرنده و پرواز، فراموشی بال و پر است.

در چشم پرنده قطره ی بینایی است:

ساقه به بالا می‌رود. میوه فرو می‌افتد. دگرگونی غمناك

است.

نور، آلودگی است. نوسان، آلودگی است. رفتن، آلودگی.

پرنده در خواب بال و پرش تنها مانده است.

چشمانش پرتو میوه‌ها را می‌راند.

سرودش بر زیر و بم شاخه ها پیشی گرفته است.

سرشاری‌اش قفس را می‌لرزاند.

نسیم، هوا را می‌شكند: دریچه قفس بی تاب است.