دیاری دیگر

میان لحظه و خاك، ساقه گرانبار هراسی نیست.

همراه! ما به ابدیت گل‌ها پیوسته‌ایم.

تابش چشمانت را به یك ریگ و ستاره سپار:

تراوش رمزی در شیار تماشا نیست.

نه در این خاك رس نشانه ی ترس

و نه بر لاجورد بالا نقش شگفت.

در صدای پرنده فروشو.

اضطراب بال و پری سیمای ترا سایه نمی‌كند.

در پرواز عقاب

تصویر ورطه نمی‌افتد.

سیاهی خاری میان چشم و تماشا نمی‌گذرد.

و فراتر:

میان خوشه و خورشید

نهیب داس از هم درید.

میان لبخند و لب

خنجر زمان در هم شكست.