ولی خدا و توسل به حبیب خدا
در دوران حكومت متوكل، امام علی النقی (علیه السلام ) مدتی به بیماری سختی مبتلا شده بودند و آن حضرت شفای خویش را زیارت قبر شریف حضرت امام حسین (علیه السلام) می دانستند. از این رو به برخی از یارانشان فرمودند كه از مال آن حضرت گروهی یا شخصی را اجیر كنند و آنان را به كربلا فرستاده تا در كنار ضریح آن حضرت به راز و نیاز پرداخته و برای ایشان دعا و طلب شفا نمایند.
یاران امام پس از مشورت به محضر آن حضرت رسیده و عرض كردند:
ای پسر رسول خدا ! محضر تو افضل از كربلاست، زیرا شما امام زمان و حجت زنده الهی و بهترین خلق خدا در روی زمین هستید و دعای شما حتما مستجاب است. چگونه دعای ما درباره شما آن هم در كربلا موثر واقع می شود؟"
امام هادی (علیه السلام) به آرامی پاسخ دادند :
" برای خداوند مواضعی است كه دوست دارد در آنجا عبادت شود. رسول اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم ) با اینكه مقام و عظمتشان از خانه خدا و حجرالاسود افضل بود ، در عین حال خانه خدا و حجرالاسود را طواف می كردند. برای خداوند مكانهایی است كه هر كه آنجا دعا و زیارت كند ، خداوند از او بپذیرد و دعای او مستجاب گردد. قبر شریف امام حسین(علیه السلام) نیز چنین است. "
امام حسین ( علیه السلام) حبیب خداست و برای برپایی دین خدا جانش را فدا كرد و با اخلاص كامل فرزندان و اهل بیت و اصحاب خویش را تقدیم محبوب خود نمود و در این راه مصایب فراوانی را به جان و دل خرید. به همین دلیل در پیشگاه خدا از قرب و منزلت ویژه ای برخوردار است .*
پی نوشت:
*حیاة الامام علی الهادی(علیه السلام) ، صفحه 256
بر گرفته از:
از کتاب خاندان عصمت، تألیف سید تقی واردی
