طلیعه
تصویر و تفسیر زندگی ستارگان درخشان بشریت ائمه اطهار (ع) آنانی كه هستی خود را در راه اعتلای حق و كلمه توحید و بر افراشتن پرچم اسلام فدا كرده‌اند كاری است بس بزرگ و خطیر كه در چهار چوپ اندیشه و فكر تنگ و آگاهی كمِ انسان نمی گنجند ، امامانی كه در زندگی سراسر ایثار و فداكاری اخلاص و عبادت و بندگی ، حماسه و جهاد خود ، دچار كمترین گرایشهای مادی و زود گذر دنیوی نگردیدند ، و همیشه افق نگاهشان به فراسوی دنیا بوده است ، روزها را در میدان نبرد و شبها را با راز و نیاز ، اشك و آه ، عشق و دعا سپری می كردند . گاهی مصدر ظاهری حكومت بودند و زمانی دربند زندانهای خلافت ، گاهی به ظاهر آزاد بودند و زمانی نیز تحت مراقبتهای شدید حاكمیت ( امویان یا عباسیان ) ، لیكن آنان در هیچ شرایطی از انجام رسالت و ابلاغ پیام الهی باز نماندند . حیات آنان یكسره وقف خدا بود دلهاشان مالا مال از ایمان به حق ، از مراحل علم الیقین و عین الیقین گذشته و در اوج حق الیقین سیر می كردند و دیگر خودی نمی دیدند بلكه همه حق بودند و حقیقت . قلب و اندیشه آنان سر چشمه معارف الهی و علم لدنی و سیره شان دعا و نیایش بود ، آری اینان پیشاهنگان توحید و عدالت بر پهنه گیتی است كه بشریت همیشه از آبشخور اندیشه شان بهره مند بوده است.
امام هادی (ع) همانند اجداد و پدر بزرگوارش از دریای بیكران دانش الهی بهره داشت و معاصران خود را از وسعت علمی خویش متحیر می ساخت .
ایشان در سنین كم با فاجعه شهادت پدر مواجه شدند و فقها و علمای شیعه كه امر امامت را از اصول دین می دانستند و در این كار نهایت دقت و كنكاش را لازم می دیدند و تنها با اتكا به دلایل و براهین قطعی ، امامت شخصی را پذیرا می شدند و برای احساسات و عواطف در این مجال نقشی قائل نبودند و خود را در پیشگاه خداوند متعال مسؤول می شناختند ، به امام هادی (ع) به عنوان دهمین پیشوا و امام رجوع كردند.
علمای امامیه از حضرت كه سن كمی داشت سؤالات متعددی در زمینه های گوناگون پرسیدند و ایشان كارشناسانه تمامی آنها را پاسخ گفت و آنان به امامت حضرت اعتراف نمودند و اعتقاد قلبی‌شان استوارتر شد كه امام باید از همه معاصران خود داناتر باشد و در این مورد فرقی میان كوچك و بزرگ نیست بلكه منصب امامت چنین شأن و موقعیتی دارد. فضل و دانش حضرت و تبحر ایشان در علوم قرآنی و سنّت ، اندیشه ها را سر گشته كرد و توان علمی امام هادی (ع) زبانزد محافل علمی در اقصی نقاط جهان اسلام گشت و همه جا گفتگو از فضایل امام بود.
جمع كثیری از مسلمانان امامت حضرت را به جان و دل پذیرا شدند و رشته دوستی و محبت و عشق او را محور حركت و عزم و تصمیم خود ساختند خبرچینان و منافقان و گزارش‌گران حكومت و نیروهای امنیتی ، اخبار ارادت و علاقمندی و دلدادگی مردم به حضرت را برای متوكل عباسی كه از سر سخت ترین دشمنان اهل بیت و شیعیان حضرت بود ارسال نمودند و او را سخت خشمگین ساختند لذا دستور داد امام را از مدینه به سامرا , پایتخت حكومتش منتقل كنند و حضرت را به اقامت در آن شهر مجبور ساخته ، فعالیتها و رفت آمدهایش را تحت نظر بگیرند و یارانش را شناسایی نمایند و مانع رسیدن اموال و حقوق شرعیه به حضرت گردند ، و از بهره مندی دانش پژوهان و حكیمان و عالمان از اقیانوس معارف و علوم ایشان جلو گیری كنند.
امام در آن شهر دوران سختی را پشت سر گذاشت و انواع مصائب و رنجها را متحمل گشت. هر چند وقت یكبار متوكل به نیروهای امنیتی فرمان می داد كه به خانه حضرت وارد شده آنجا را بازرسی كنند و حضرت را به كاخ بیاورند. یكبار كه حضرت را شبانه و بی خبر به نزد متوكل آوردند، جامهای شراب، آلات خنیا گری، ابزار موسیقی، گروههای خوانندگان و عیاشان، خلیفه عباسی را احاطه كرده بودند و او لبریز از باده و مستی و بی خبر از ملك و هستی به لهو و لعب مشغول بود، امام از قدرت و سنگدلی او هراس بخود راه نداد بلكه به نصیحت و پند گویی پرداخت و قیامت را به او یادآور شد و شهوترانی و هوا پرستی او را محكوم ساخت.
امام هادی (ع) تنها رهبر پیشقدم و صدای رسای عدالت خواهی جبهه مخالف حكومت عباسی بود كه موضعی مخالف ، و انعطاف ناپذیری در برابر دستگاه طغیانگر و ستم پیشه و حكام عصرش داشت و با هیچ یك از آنان از در دوستی وارد نشد بلكه دور بودن و اجتناب از آنان را سر لوحه فعالیتهای خود قرار داده و همین مساله آنان را به كینه توزی و دشمنی با امام و ایجاد هر نوع سخت گیری و فشار علیه امام وادار می كرد .اگر امام كوچكترین انعطاف و سازش و همراهی از خود با آنان را نشان می داد و همگامی می كرد هرگز مجبور به اقامت در سامرا نمی گردید و او را در چمبره و حصار اقتصادی معیشتی و ارتباطات مردمی و تنگنای سخت این چنینی قرار نمی دادند امام هادی (ع) جهت حفظ اسلام و ادای تكلیف و هدایت جامعه انسانی به سوی سعادت و كمال حقیقی و رضایت و خشنودی خداوند ، همه خطرات را به جان خرید و از پادشاهانی كه سلطنت و قدرتشان بر پایه زر و زور و تزویر و سلاح بود نهراسید و از آنان برائت و دوری جست.
منبع:
شبکه امام هادی علیه السلام
