تنها 5 روز تا اکمال دین

چهارشنبه سیزدهم ذی الحجه سال دهم هجری قمری، 22

اسفند سال دهم هجری شمسی،سیزدهم مارس 632 میلادی

آخرین ساعات حضور پیامبر(ص) در مكه است و به زودی كاروان حجّاج به قصد بازگشت به دیار خویش،حركت خواهد كرد.

امروز نیز افتخاری دیگر برای شاه جوانمردان به همراه دارد. آری، امروز است كه جبرئیل بر پیامبر خدا نازل می گردد و از جانب پرودگار،مدال و عنوان زیبای «امیر المؤمنین » را اختصاصاً برای ابوالحسن علّی بن ابی طالب(ع) به همراه می آورد. پیامبر خدا نیز دستور می دهند تا یكایك یارانشان صاحب ذوالفقار را ملاقات كنند و ایشان را با عنوان امیر اهل ایمان بخوانند و چنین سلام كنند:

این دستور پیامبر(ص) بعضی از صحابه را  خوش نمی آید و ناخرسندانه می پرسند: «آیا این عنوان از سوی خداوند و رسول اوست؟»

پیامبر رحمت، آزرده خاطر و غضبناك می فرمایند:

آن گاه اندیشناك از فرجام آخرین رسالت خویش یعنی تعیین جانشین، راه می سپرد. به این چنین مسلمانانی در فرداهای نزدیك چگونه سر تسلیم در برابر فرمان عظیم پرودگار فرود خواهند آورد؟

نطفه نخستین توطئه ها در همین روزها در مكه بسته شده است.گفته های پیامبر(ص)، از رحلت قریب الوقوع حضرتش خبر می دهد و همه چیز از جانشینی امیر المؤمنین(ع) بعد از ایشان حكایت دارد. آنان كه سال های سال در اندیشه و آرزوی تكیه زدن بر جایگاه حكومت بعد از پیامبر(ص)،دندان طمع تیز كرده بودند، اینك حلقه فتنه آراسته می كنند و برای فرداها هم قسم می شوند كه :

این متن پیمانی بود كه پنج نفر از یاران نقاب به چهره و منافق پیشه پیامبر، نوشته و در میان كعبه در زیر خاك نهان كرده بودند؛ پیمانی كه با عنوان «صحیفه ملعونه» (نوشتار شوم) از یاد می شود و پیامبر بزرگ(ص) در خطبه غدیر نسبت به آن هشدار می دهند.

آیا مسلمانان به این هشدار توجه كردند؟

نوشته:

دکتر عدنان درخشان