بر كرانه‌ی الغدیر 2
قرآن از علی می‌گوید (2)
به نام خدا و با سلام ، دوست عزیز حتماً شماره‌ی 1 این مطلب را بخوان تا از انگیزه ارائه این سری نوشتار آگاه شوی.
غرض اصلی ارادتی به ساحت امیر مؤمنان است و بس.
در سوره انفال، آیه 62 می‌خوانیم:
« وَ إِن یُرِیدُواْ أَن یَخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللّهُ هُوَ الَّذِیَ أَیَّدَكَ بِنَصْرِهِ وَ بِالْمُؤْمِنِینَ ».
« و اگر خواستند که تو را بفریبند، خدا برای تو کافی است اوست که تو را، به یاری خویش و یاری مؤمنان تایید کرده است »
ابن عساکر در كتاب تاریخ [12/307]، به سندش از ابوهریره آورده است كه: بر عرش نگاشته شده: « جز من خدایی نیست، مرا انبازی[شریكی] نیست، محمد بنده و فرستاده من است، او را به علی یاری کردم » و این همان سخن خداوند در قرآن است که فرمود: «هو الذی ایدک بنصره و بالمومنین » که منظور تنها علی است».
این روایت را بسیاری از علمای اهل سنت در نوشته‌ها و روایات خود آورده‌اند كه برخی از آنها به این شرح است:
گنجی شافعی /کفایة الطالب 110 (234/92).
سیوطی /الدرالمنثور 3/199 (1104).
قندوزی /ینابیع المودة 94 (1/93/23).
بغدادی /تاریخ 11/173.
محب طبری /الریاض 2/172(3/117).
ذخائرالعقبی 69.
خوارزمی /مناقب 254 (320/326).
حموئی /فرائد. باب 46 (1/235/183، 237/185)
هندی /کنز 6/158 (11/624/33040، 33042).
هیثمی /مجمع 9/121.
سیوطی /الخصائص 1/1(1/13).
همدانی /مودةالقربی. مودة 8.
ر.ك: خلاصه الغدیر، ص 305، برگزیده و ترجمه‌ی دكتر محمود رضا افتخارزاده
