خزان گلزار
بعد سلطـــان ســـــــریر عــــــــــدل و داد تكیــــه زد بر تخـــت (كرمنا) جـــــــواد
نور چشمان علی موســــــی الرضــــــــا زینت افــــــزای بهــــــشت جــــــان فزا
راحت جان و عزیـز نــــــــور عیـــــــــن زاده فرزند پیغمبــــــــــر، حسیـــــــــن
بود دریای سخا، حســـــــــن آفــــــــرین آن جـــــواد جـــــــــــود رب العالمیــــن
دشمن ملعونهاش تزویـــــــــر كـــــــــرد كاشف اسرار را دلگیـــــــــر كــــــــــرد
سینـه صندوقـــــــــه قـــــــرآن شكســـت زهر در قلب شه خوبـــــــان نشســــــت
در جوانی شد خـــــــــزان گلـــــــــزار او نیلی از زهر جفــــــــــا رخســـــــــار او
آن زن مــــــــكــــــــاره بیـــــــدادگــــــــر بر رخ فرزند زهـــــــــرا بســــــــــت در
هر چه گفتـا كه دلـــــــــم افروختــــــــــه از شرار زهر قاتـــــــــــــل سوختــــــــه
كرد ام الفضــــــل شــــــور و هلهلــــــــه تا نیابد كــس خبـــــــر زان مرحلــــــــه
پس جواد، افغان از دل میكشیــــــــــد آن ستمگر نالــــهاش را میشنیـــــــد
او جواب حجـــت حـــــــــق را نـــــــــداد عاقبت جـــــان داد آن فخــــــــر عبـــــاد
رخت از دنیا، لب عطشــــان كشیـــــــــد در مقام قـــــــرب جانــــــــان آرمیــــــد
مخبری گفتــــــا حدیثــــــی در مــــــــــلا همچو جـدش خامـــــــــس آل عبــــــــا
تا سه روز آن جسم مسمــوم از جفـــــــا بر زمین از ظلـــــم قــــــوم بــــــی وفا
روی بام و پرتو خــــــور، شیعیــــــــان سایبان آن بــدن شـــــــــد ماكیــــــــان
با چنین حالت تنش عریــــــــان نبـــــــود در میان خاك و خون غلطان نبـــــــود
كی سرش گردید از پیكــــــر جـــــــــدا ؟ كی كفن شد بهر جسمش بوریــــــــا ؟
تا چهل منزل، سر جـــــــدش حســیـــن زینب نی بودی چو ماه مشـــــــــرقین
خونبهای خون سرخ شـــــاه دیـــــــــــن نیست كس جز ذات رب العالمیـــــــــن
قطره، در قتل شهیـــــــــدان خــــــــــدا شورشی افتاده در ارض و سمـــــــــاء
