حجـــــره در بستـــــه
دل افســــردهام با غــم قــــرین اســــت كه در فكر جواد العارفیـــــن اســــــت
چــرا غمگیــــن در این عالــم نبـاشــم پریشان قلب ختم المرسلیـــــن اســــت
شــد از زهر جفــــا و كینــه مسمـــــوم جهان از ماتمش با غم قــــرین اســـت
بــه هنگــام شبــاب، از كـیـــد دشمــن خزان، گلزار سلطان مبیـــــن اســـــت
میـــان حــــجـــــره در بســـتــه بــــر او ز آهش، لرزه بر عرش بریــن اســــت
غبار غـــم نشســتــــه بــــر رخ مـــــاه گه قتل شـــه دنیــــــا و دیـــن اســــــت
لبــش عطشان و جانـش بر لبــــش بود چنان جدش كه دریا آفریــــــن اســـــت
هنــــوزم در تمــــام كــــون، قطــــــره بپا شور عـزا در شهر دیــــن اســـــت
